- 10 Eylül 2017
- 1.286
- 2.257
- 53
Önce ilgilendi, sonra yüz yüze görüştük, sonra daha çok ilgilendi ve olanlar oldu.
Bir insandan etkilenmek dünyanın en güzel şeylerinden biri ama ya hoşlandığınız adamın tam bir pislik olduğunu anladığınız an?
Etkilenmiştik birbirimizden ama içimde hep bir şeyler eksik kalıyordu bu adama karşı. Bir şey ona olan duygularımın yoğunluğunu baskılıyordu. Hissediyordum...
O gün geldi. Hissettiklerimde haklı çıktım. Bu kişinin instagram sayfasını ara ara detaya girmeden kurcalardım ama hiç aklıma gelmezdi takip ettiği birkaç kızın sayfasına bakıp da beğenenleri ve yapılan yorumları incelemek. Bu sefer merak ettim ve tanımadan takip ettiği bir sürü kızın (özellikle renkli gözlü) bir kısmının fotoğrafını beğendiğini gördüm. Ya fotoğrafların altına konulan o kalpler? Ya benim kalbim?
Yaşadığım hayal kırıklığını tarif etmeye yetecek kelime yok. Şu güzelim bahar gününde tüm vücuduma yayılmış olan burukluğun izahı yok. Hani aptal yerine konulursunuz da bu durumu bir türlü kabullenemezsiniz ya, o durumdayım işte. Hiçbir bu kadar değersiz hissetmemiştim kendimi. İçim öfkeyle dolu.
Bir insan nasıl bu kadar adi, bu kadar vicdansız olabilir?
Her şey çöp oldu ve ben başlamış olduğum yerin çok daha da gerisindeyim şu an.
Ya mutluluk? Bu kadar uzak olmak zorunda mı?
Bir insandan etkilenmek dünyanın en güzel şeylerinden biri ama ya hoşlandığınız adamın tam bir pislik olduğunu anladığınız an?
Etkilenmiştik birbirimizden ama içimde hep bir şeyler eksik kalıyordu bu adama karşı. Bir şey ona olan duygularımın yoğunluğunu baskılıyordu. Hissediyordum...
O gün geldi. Hissettiklerimde haklı çıktım. Bu kişinin instagram sayfasını ara ara detaya girmeden kurcalardım ama hiç aklıma gelmezdi takip ettiği birkaç kızın sayfasına bakıp da beğenenleri ve yapılan yorumları incelemek. Bu sefer merak ettim ve tanımadan takip ettiği bir sürü kızın (özellikle renkli gözlü) bir kısmının fotoğrafını beğendiğini gördüm. Ya fotoğrafların altına konulan o kalpler? Ya benim kalbim?
Yaşadığım hayal kırıklığını tarif etmeye yetecek kelime yok. Şu güzelim bahar gününde tüm vücuduma yayılmış olan burukluğun izahı yok. Hani aptal yerine konulursunuz da bu durumu bir türlü kabullenemezsiniz ya, o durumdayım işte. Hiçbir bu kadar değersiz hissetmemiştim kendimi. İçim öfkeyle dolu.
Bir insan nasıl bu kadar adi, bu kadar vicdansız olabilir?
Her şey çöp oldu ve ben başlamış olduğum yerin çok daha da gerisindeyim şu an.
Ya mutluluk? Bu kadar uzak olmak zorunda mı?
