Hoşçakal baba...

:43: :43: :43:benimde babam 26 mayıs 2005te vefat etti banada 7 sene oldu inan ses tonunu unuttum yüzünü az çok hatırlıyorum bazen rüyalarımda görüyorum ama sesini unuttum bu çok zor oluyor :43: :43: :43:
 
Benzer duyguları hep yaşıyorum. Ve ömrümün sonuna kadar da geçmeyecek biliyorum. Yaşadığın şeyler ağırmış ama en azından babanı görmüşsün. Ben daha 2 yaşımdayken ayrılmış annem babamdan ve ben onu hiç görmedim. Bir kere 10 yaşlarımdayken doğumgünümde aramıştı. Telefonda sarhoş kızım kızııım diyen bir adam. Ben bunu kimseden duymamıştım ki o güne kadar. Korktum ve yüzüne kapattım telefonu. Bir daha da aramadı. Ne zaman babasından sevgiyle bahseden kızları görsem içim acır:50:
 
Benimde anne babam ayrılar, ben ortaokuldayken ayrıldılar ben annemle kalıyorum. ama babam bize çok kötü bi çocukluk yaşattığı için, anneme olan şiddeti sebebiyle, onu hiç özlemiyorum. hiç aramıyorum, şimdi düşünüyorum da öldü diye haber alsam üzülürmüyüm diye, bilemiyorum.. sen demişsin ya ben seni ztn seneler önce gömmüştüm baba diye. benimkide o hesap.. sizin ilişkinizi, neler yaşadığınızı tam olarak bilemem tabi ama baban eğer senin hayatında olmamışsa bunu hak etmediği içindir cnm. böyle düşün bence. yanımızda olmayı ve sevgimizi hak edenler dışındakileri düşünmek üzülmek boşuna kendimizi yıpratmakdan başka ne işe yarar ki..
 
Yazdıklarınıza ağladım çok üzüldüm.Kız çocuklarında BABAnın çok farklı bir yeri var.Sizin baba özlemi çok derin.Allah rahmet etsin.Görmesenizde yaşamasını bilmek çok farklı ama işte ölüm ayırıyor.Yüreğindeki duyguları anlıyorum ama bende kelimelere dökemiyorum.
 
Bu gece uykusuzum, tadım yok.
İçimi dökmek istedim, kaldıramadıklarımı paylaşayım istedim. Gözlerinizi ağrıttıysam arkadaşlar, lütfen affedin beni.

8 Mayıs bugün. Tam üç yıl önce babam öldü benim… ki zaten yoktu. Öyle bile olsa kafiydi, en azından nefes alsaydı…

Baba demeyi unutalı 12 yıl olmuş be baba…
Seni gömmeye gelmedim. Yıllar önce toprağa vermiştim ben seni, ne gerek vardı…

Neden hep yanlışı seçtin sen baba? Neden hep bensizliği seçtin?

İkinci eşin “köpek” demişti 15 yaşındaki bir genç kıza, bana… Ben köpek değildim baba, evladındım senin… Neden savunmadın beni? Üstüne yürüdüm o kadının, doğru! Yine olsa yine tereddüt etmem. Suçsuzdum ben… En ufak saygısızlığım olmamıştı ki eşine. Ama baştanbaşa “hata” değil miydim zaten ben onun için?

O kadın sana “Evladın mı ben mi?” dedi. Sevmek koşulsuz değil midir baba? Koşulsuz sevdim ben seni. Sen şart koşanlara gittin…

12 yıldır görmedin. Merak ediyorum, özledin mi hiç beni? Ben hamileyim baba, ikinci oğlumu bekliyorum. Ben de bir üvey anneyim. Ama senin eşin gibi değilim baba… Teşekkür ederim bana “anne” olmayı öğrettiğiniz için, küçücükken…

Ağzımda kırık bir sözcük bıraktın ve gittin sen. Sonradan öğrendim, 6 Mayıs’ta, doğum günümde adımı söylemişsin bir kez, gitmeden… 12 yıl neden söylemedin adımı? Neden yoktun baba? Neredeydin?

Annem hep babana çok benziyorsun derdi. Tanıyamadım ki ben seni baba… Yüzünü bile getiremiyorum gözlerimin önüne. Belli belirsiz anılar ve duygular var zihnimde, sana dair… Bir de “Babam!” diye sarılışın baba. Çok iyi hatırlıyorum o duyguyu. İnsan bir şeyden yoksun olunca unutmuyor eksikliklerini. Ben o duyguya eksik kaldım baba. Eksiktim işte, paramparçaydım… Toplamadın ki kırıklarımı. Ellerin kanardı belki, batardım ellerine. Baba olmak bu değil miydi, yine de? Kanatsaydın ellerini…

Kırgınlıklarım yerini özleme bırakıyor baba. Büyüyorum. Hala küçücük kalmışım meğer ben. 15 yaşında bıraktığın kızınım ben senin. Kızınım ben senin baba.

Keşke yaşasaydın be baba. Gözlerimi kapayıp nefes aldığını bilseydim ben, belki süzülen bir damla yaş olsaydın da gözlerimden, gitmeseydin be baba…

Özledim seni baba, çok özledim.
Şimdi istesem de olamam ki yanında.
Bir vasıta mesafesi yok artık aramızda, bir ömür var belki de…
Hoşçakal baba…


Bende aynı şeyleri yaşıyorum şuan.

Babam beni ve annemi ben 12 yaşındayken bıraktı. Daha doğrusu annem "o kadını" öğrendiğin de bıraktı babamı.

Babam da gitti..
Şuan o kadın dediğim kişiyle evli ve kadının ilk evliliğinden olan 2 çocuğuyla birlikte benden çok uzakta yaşıyor.

Boşanmalarından 2 yıl sonra bir gün buluşmak istediğini söyledi, ben de sevindim.
Buluştuk her şey güzel arabayı kenara çekti ve başladı;

Benim hayatımda biri var, haftaya evleneceğiz seninle tanıştırmak istiyorum seninle tanışmayı çok istiyor vs. Eğer tanıyınca istersen evlenmem, senden önemli değil ama ben onsuz olamam yapamamlar. Her neyse.

Gittik kadınla yaşadığı eve.
Kadın bana babam yokken, babamın kadının küçük oğluna "bana baba de" benzeri şirinlikler yaptığını söyledi.

"Kendi öz kızının sana "baba" diyecek hali kalmamış "baba", o çocuk sana deyince mi mutlu olacaksın?" hala soramadım bu soruyu. Sormakta istemiyorum artık.

Bir diğer neden, annem bana maddi sıkıntılar yüzünden ayrıldık demişti. Ben ilk annemi suçlamıştım.

Sonra kadınla buluştuğumda babam ağzından kaçırdı. "Babaannen hastayken de çok gelmek istedi .... ablan(eşinden bahsediyor)."

"Babaannem annemle siz boşanmadan 2 ay önce öldü baba" ki 6 aylık bir hastalık süreci vardı.

İşte babamın bana bunu söylediğim anki bakışı, unutamıyorum hala. Kadınla evliler şuan, kadın başka şehre taşınmak istedi babam ikiletmedi gittiler.

Ben hala o adama "baba" diyorum. Sırf öldüğünde zorlanarak hatırladığım bir yüzü ve sesi olmasın diye.
 
Son düzenleme:
Abartmadan söylüyorum.
Geceye ağlayarak başlamıştım zaten. Yaşlar süzülüp duruyordu yanaklarımdan.
Sonra senin yazına denk geldim.
Şuan "salya sümük" moduna geçtim.
Yaşadıklarımız benziyor .
"O kadın" bana da bir çok laf söyledi, "hayvan" diye bağırdı bir kere hatta.
16 yaşındaydım ben de.
Babamın yanında bağırdı ...
Ama savunmasız kaldım . Babam beni savunmadı ...
Çok ezildim. Gözümün önüne geldi bir an. Ben babamı bırakıp gidemedim, korkumdan, acizliğimden , ne dersen de .
Bugüne kadar babamın yanındaysam eğer, bu benim kenetlenmem yüzünden oldu . Ben onun yanından gidemeyecek kadar güçsüzdüm belki de.
Gerçi kalıp, "o kadın" ile savaşması mı daha zordu bilmiyorum ...
Babama olan kırgınlıklarım , içime batıyor .
 
Allah rahmet eylesin mekanı cennet olsun.Bende babama hoşçakal diyeli 6 yıl oldu keşke kötü biri olsaydı ama herşeye rağmen yanımda olsaydı baba babam diyebilseydim.Varlığı gölgesi bile yetiyormuş bana uzak gibi görünsede aslında hep içimizde bizi toplayan biz hissetmesekte bizi kollayan babammış şimdi her şey eksik... :(
 
Back
X