Huzur mu geçin onu siz

bir de huzur mu geçin onu yazmış
hayır ne bekliyordu ki adam evli karısı var boy boy çocukları var
pembe panjurlu evde mutlu mesut huzurlu hayat sürmeyi mi düşünüyordu
 
Konunun nedenini anlamadım. 3.çocuğa mı kızmış? Başkasından mıymış çocuk, gayri meşru mu? Ne emeği vermiş bu adama da ne bekliyor bu kadar?
Zaten konu sahibi çekmiş gitmiş.
 
Benim merak ettiğim birşey var.
Ben konu sahibini asla yargılamıyorum bana düşmez herkesin kendi hayatı,kendi kararları vs..
Büyük konuşmaktan korkarım.Allah herkesi kendisini üzecek yanlış ilişkilerden korusun.
Ama okuyanlar bana fikirlerini söylerlerse sevinirim gerçekten merak ettiğim için soruyorum.Aklıma geldi.
Bir anne eşinden boşandıktan sonra ANNE olduğu için duygularını egolarını bir kenara bırakıp,hayatını çocuklarına mı adamalıdır her kararını,her adımını ona göre mi atmalıdır yoksa kendi hayatını yaşamaktan vazgeçmeyip çocuklarını arka plana atıp yine hayatını kaldığı yerden yaşamaya devam mı etmelidir?
Ben 22 yaşındayım.Bu konuda hayat tecrübem olmadığı için meraktan soruyorum.Fikirlerinizi bekliyorum.
 
Benim merak ettiğim birşey var.
Ben konu sahibini asla yargılamıyorum bana düşmez herkesin kendi hayatı,kendi kararları vs..
Büyük konuşmaktan korkarım.Allah herkesi kendisini üzecek yanlış ilişkilerden korusun.
Ama okuyanlar bana fikirlerini söylerlerse sevinirim gerçekten merak ettiğim için soruyorum.Aklıma geldi.
Bir anne eşinden boşandıktan sonra ANNE olduğu için duygularını egolarını bir kenara bırakıp,hayatını çocuklarına mı adamalıdır her kararını,her adımını ona göre mi atmalıdır yoksa kendi hayatını yaşamaktan vazgeçmeyip çocuklarını arka plana atıp yine hayatını kaldığı yerden yaşamaya devam mı etmelidir?
Ben 22 yaşındayım.Bu konuda hayat tecrübem olmadığı için meraktan soruyorum.Fikirlerinizi bekliyorum.

İkisi de sağlıksız.
Ne çocuklarına adayıp kendinden vazgeçmeli, ne de çocuklarını arka plana atmalı.
Hayat her şeye yeter. Ne sadece anneyiz, ne sadece eşiz ne de sadece kadınız.
 
Benim merak ettiğim birşey var.
Ben konu sahibini asla yargılamıyorum bana düşmez herkesin kendi hayatı,kendi kararları vs..
Büyük konuşmaktan korkarım.Allah herkesi kendisini üzecek yanlış ilişkilerden korusun.
Ama okuyanlar bana fikirlerini söylerlerse sevinirim gerçekten merak ettiğim için soruyorum.Aklıma geldi.
Bir anne eşinden boşandıktan sonra ANNE olduğu için duygularını egolarını bir kenara bırakıp,hayatını çocuklarına mı adamalıdır her kararını,her adımını ona göre mi atmalıdır yoksa kendi hayatını yaşamaktan vazgeçmeyip çocuklarını arka plana atıp yine hayatını kaldığı yerden yaşamaya devam mı etmelidir?
Ben 22 yaşındayım.Bu konuda hayat tecrübem olmadığı için meraktan soruyorum.Fikirlerinizi bekliyorum.

bence aklı başında boşanmış ve çocuklu her kadın hem annelik görevlerini layıkıyla yerine getirebilir hem de güzel duyguları yaşayabilir (bu onun hakkıdır) bir kadın boşandı ve çocukları var diye rahibe hayatı yaşamalıdır diye bir kural yok. ama her şey adabıyla yapılmalı. evli adamlara ayrılacak diye bel bağlayarak yuva yıkarak değil!

bilakis ağzı yanıp da boşanmış kadınların bu tip ilişkilerden ister istemez uzak kalacaklarını düşünüyorum. konu sahibi yenilen pehlivan güreşe doymazmış düsturuyla ilerliyor o ayrı mesele!
 
Son düzenleme:
Benim merak ettiğim birşey var.
Ben konu sahibini asla yargılamıyorum bana düşmez herkesin kendi hayatı,kendi kararları vs..
Büyük konuşmaktan korkarım.Allah herkesi kendisini üzecek yanlış ilişkilerden korusun.
Ama okuyanlar bana fikirlerini söylerlerse sevinirim gerçekten merak ettiğim için soruyorum.Aklıma geldi.
Bir anne eşinden boşandıktan sonra ANNE olduğu için duygularını egolarını bir kenara bırakıp,hayatını çocuklarına mı adamalıdır her kararını,her adımını ona göre mi atmalıdır yoksa kendi hayatını yaşamaktan vazgeçmeyip çocuklarını arka plana atıp yine hayatını kaldığı yerden yaşamaya devam mı etmelidir?
Ben 22 yaşındayım.Bu konuda hayat tecrübem olmadığı için meraktan soruyorum.Fikirlerinizi bekliyorum.

elbetteki çocukları var diye hayattan vazgeçemez ama çocuklarına karşı sorumlu olduğunu unutmadan hayatına devam etmeli, toplum ahlakına ters düşecek davranışlardan sakınmalıdır diye düşünüyorum.
 
Kesinlikle..

Bekar erkeklerin suyu çıkmış sanki :19: Ben hemcinslerimin kendini bu kadar düşürmelerine üzülüyorum..

acaba bekar kızlara çok mutecrübeli geliyorr dicemm amaa ne tecrübesii daha evdekii bayanı memnunn etmeyii beceremiyorlarr amaa dışarda beğenilce kendilerinii birşeyy sanıyor erkekkler
 
evli biriyle birlikte olarak zaten huzursuz bir hayat yaşayacaksınız. o adamla evlenseniz de aynı şey sizin başınıza da gelir. Allah'ın adaleti var çünkü. eden buluyor. bence çocuklardan önce bunları düşünün..
 
10 aydır eşinden ayrılmak üzere olan birini seviyorum yetişkin bir oğlu ve bir kızı olan birini bu arada ben 39 yaşında eşinden ayrılmış 2 çocuklu ama çocuklarından ayrı olan biriyim,hergün görüşüyoruz o kadar çok seviyorum ki onu. Dünakşam cebinden talihsizce çıkardığı şeylerin arasında bir kimlik fotokopisi vardı dayanamadım baktım 14 yaşında bir kız çocuğuna ait ve o kız çocuğuda onundu :( sustu sadece sustu o kadar açıklama yapması için sabır gösterdim hiç bişey diyemedi şimdi mesaj atmış çok üzgünmüş beni kaybetme korkusundan izahını edememiş filan:( çok kötüyüm arkadaşlar içim öyle acıyoki hiçmi gülmeyecek benim yüzüm hepmi yarım kalıcam :(

senin iki çocuğun var, onun iki çocuğu var
peki sen neden çocuklarından ayrısın
çalışıyo musun
o çocuk ayrıldığı başka bi eştenmi bu yüzden mi endişelisin
valla canım çok dar yazmışsın
ayrılayım mı devam edeyimmi mi diye soruyosun onuda anlamadım
 
Son düzenleme:
Benim merak ettiğim birşey var.
Ben konu sahibini asla yargılamıyorum bana düşmez herkesin kendi hayatı,kendi kararları vs..
Büyük konuşmaktan korkarım.Allah herkesi kendisini üzecek yanlış ilişkilerden korusun.
Ama okuyanlar bana fikirlerini söylerlerse sevinirim gerçekten merak ettiğim için soruyorum.Aklıma geldi.
Bir anne eşinden boşandıktan sonra ANNE olduğu için duygularını egolarını bir kenara bırakıp,hayatını çocuklarına mı adamalıdır her kararını,her adımını ona göre mi atmalıdır yoksa kendi hayatını yaşamaktan vazgeçmeyip çocuklarını arka plana atıp yine hayatını kaldığı yerden yaşamaya devam mı etmelidir?
Ben 22 yaşındayım.Bu konuda hayat tecrübem olmadığı için meraktan soruyorum.Fikirlerinizi bekliyorum.

güzel soru canım ben de arada sorarım bunu kendime.sonuçta da en güzelinin dengelemek olduğunu düşünürüm.bir kadın çocukları için hayatından komple vazgeçmemeli,tabi fedakarlıklar gerekiyor ama kendi için de yaşamalı.benim annem mesela aşırı fedakar,herşeyi çocukları.tamam evlat olarak bu bziim işimize geliyor ama ben annemin böyle olmasını istemezdim.kendin için de yaşa diye kızarım bazen.öbür türlüsü de olmaz sırf kendini düşünüp çocukları ayak bağı olarak görmek.onlara sormadan doğur sonra sahip çıkma bu daha da kötü.dengelemek lazım.ben çocuğumun menfaatini kendiminkinden üstün tutarım ama kendime de tek seçtiğim rol annelik değildir.
 
adamın düşüncesini anlayamadım,iki çocuk caiz de 3.çocuk niye saklanıyor.belginin iki çocuğu var eşitlik bozulacak diyemi?
 
2 çocuğunu olduğunu bıldıgın evlı bır erkekle ilişki yasarken huzursuz olmayıp 3. cocugu duyunca bu huzursuzlugu yasamanız ne kadar ilğinç geldi bana hakıkaten
 
10 aydır eşinden ayrılmak üzere olan birini seviyorum yetişkin bir oğlu ve bir kızı olan birini bu arada ben 39 yaşında eşinden ayrılmış 2 çocuklu ama çocuklarından ayrı olan biriyim,hergün görüşüyoruz o kadar çok seviyorum ki onu. Dünakşam cebinden talihsizce çıkardığı şeylerin arasında bir kimlik fotokopisi vardı dayanamadım baktım 14 yaşında bir kız çocuğuna ait ve o kız çocuğuda onundu :( sustu sadece sustu o kadar açıklama yapması için sabır gösterdim hiç bişey diyemedi şimdi mesaj atmış çok üzgünmüş beni kaybetme korkusundan izahını edememiş filan:( çok kötüyüm arkadaşlar içim öyle acıyoki hiçmi gülmeyecek benim yüzüm hepmi yarım kalıcam :(

huzuru böyle yanlış yolda ararsanız bulamazsınız.daha boşanmamış bir adamla flört etmek etik bir davranış değil...Allah hidayet nasip etsin inşallah..
 
10 aydır eşinden ayrılmak üzere olan birini seviyorum yetişkin bir oğlu ve bir kızı olan birini bu arada ben 39 yaşında eşinden ayrılmış 2 çocuklu ama çocuklarından ayrı olan biriyim,hergün görüşüyoruz o kadar çok seviyorum ki onu. Dünakşam cebinden talihsizce çıkardığı şeylerin arasında bir kimlik fotokopisi vardı dayanamadım baktım 14 yaşında bir kız çocuğuna ait ve o kız çocuğuda onundu :( sustu sadece sustu o kadar açıklama yapması için sabır gösterdim hiç bişey diyemedi şimdi mesaj atmış çok üzgünmüş beni kaybetme korkusundan izahını edememiş filan:( çok kötüyüm arkadaşlar içim öyle acıyoki hiçmi gülmeyecek benim yüzüm hepmi yarım kalıcam :(

acımazsız olacak ama arkadaşlar zırvalıklar için ağlayıp çocuklarını terk etmiş bir kadının yıkmak üzere olduğu yuvaya üzülmesini beklemiyorsunuz herhalde vicdanı olsa önceliğini çocuklarına verirdi..
 
Benim merak ettiğim birşey var.
Ben konu sahibini asla yargılamıyorum bana düşmez herkesin kendi hayatı,kendi kararları vs..
Büyük konuşmaktan korkarım.Allah herkesi kendisini üzecek yanlış ilişkilerden korusun.
Ama okuyanlar bana fikirlerini söylerlerse sevinirim gerçekten merak ettiğim için soruyorum.Aklıma geldi.
Bir anne eşinden boşandıktan sonra ANNE olduğu için duygularını egolarını bir kenara bırakıp,hayatını çocuklarına mı adamalıdır her kararını,her adımını ona göre mi atmalıdır yoksa kendi hayatını yaşamaktan vazgeçmeyip çocuklarını arka plana atıp yine hayatını kaldığı yerden yaşamaya devam mı etmelidir?
Ben 22 yaşındayım.Bu konuda hayat tecrübem olmadığı için meraktan soruyorum.Fikirlerinizi bekliyorum.

her ikisini de başarmak zorundadır başka bi şansı yoktur başarılı olacak ki mutlu olsun

bi kez denedim olmadı deyip aşksız yaşamak olurmu hatalarla besleniyoruz hep daha iyisi için uğraşmıyormuyuz her konuda

çocuk varsa sadece çok daha az hatalı olmanız lazım onların hayatından da siz sorumlusunuz sizi örnek alarak büyüyecekler

çocuk vardır öz babayla anne arasında yaşar o uyumadan kimse kimseye dokunmaz çocuk vardır annesi mutlu olsun ister herkes kendi çocuğuna göre bi düzen tutturacak

çocuk için anne ya da babayı başka biriyle paylaşmak çok zordur kimi açıkça söylerde kimi sıkıntısını içinde yaşar

boşanmış bi annenin işi daha zordur genelde çocuklar anneyle kalır ki doğrusuda budur o zaman kadın hem anne hem baba hem de kadın olmayı başarmak zorundadır

herkes kendi yavrusunu bilir kimi onu evlendirene kadar ilişkilerini gizli yaşar kimi yavrusunu sevgilisiyle tanıştıracak kadar olgun bulur

kimse böyle olsun istemez kim evlenirken bi gün ayrılırım diye düşünür

kadın ne olursa olsun hep güçlü olmak zorundadır

bunun içinde önce bi kocaya değil bi mesleğe sahip olmalıdır terzi yada avukat farketemez
 
elbetteki çocukları var diye hayattan vazgeçemez ama çocuklarına karşı sorumlu olduğunu unutmadan hayatına devam etmeli, toplum ahlakına ters düşecek davranışlardan sakınmalıdır diye düşünüyorum.

Ben de böyle düşünüyorum.Çocuk hayata gelmeyi seçmedi sonuça anne babanın vesilesiyle geldi dünyaya.Ve anne olabilir,baba olabilir kimin sorumluluğundaysa onun hayatını belli bir yaşa kadar yaşamaya mecbur.Neyse
Konu sahibine benim bir önerim var;Lütfen kendi değerinizi bilin ve sizi üzen bu ilişkiden bir an önce vazgeçin.Çok sevebilrsiniz ama KİMSE VAZGEÇİLMEZ DEĞİLDİR.Düşünün hayatınızda nelerden vazgeçtiniz neleri geride bıraktınız hiçbiri aklınıza geliyor mu?Yanlış bir ilişki olabilir bu size bir hayat tecrübesi olsun ve bir daha aynı hatayı tekrarlamayın.Ailenize çocuklarınıza sarılın.Dua edin.Belkide ilerde hayatınıza çok daha iyi insanlar çıkacaktır.İlerde dile getirmekten utanacağınız şeyler yaşamayın.Sizi üzen yıpratan ne varsa bırakın gitsin.
 
Back
X