Ben sizin konunuzu okumuştum , sizin için ve özellikle de aileniz için çok üzüldüm. Onun için yanıtlamak istedim.
Bence hiç böyle düşünmeyin , 26 yaş nedir ki ? Daha çok gençsiniz , önünüzde uzun bir hayat var daha , hem de sevdiklerinizle geçirilmeyi bekliyor.
Ama ne eşiniz ne de ailesi size saygı duymuş bence , size kendinizi neredeyse hiç değerli hissettirmemişler. Belli ki böyle mutlu olamayacaksınız. İnsan elbette sevdiği kişi için başka memleketlere de gider , yoksulluk içinde de yaşar; ancak bütün bu fedakarlıklar arada sevgi , saygı , huzurlu bir aile ilişkisi varsa anlamlıdır. Sizin yaşadıklarınızsa boş yere çekilen bir eziyet gibi görünüyor.
Sizi böyle seven , koruyan , iyiliğinizden başka bir şey düşünmeyen bir aileniz varken bence geri dönmeyi düşünmemelisiniz. Hem aranızda bir bağ oluşturacak bir çocuğunuz da yokmuş. Üstelik ne güzel bir aileniz var , çoğu kadın ailesi tarafından kabul edilmeyeceğini bildiği için boşanmayı düşünemiyor ülkemizde. Oysa siz çok şanslısınız , bence ailenizin değerini bilin ve onları da , kendinizi de daha fazla üzmeyin. Mutsuz olacağınızı bile bile geri adım atmayın.
Henüz çok gençsiniz gerçekten , kurslara gidersiniz , kendinizi geliştirirsiniz , belki iş hayatına atılırsınız , tatilllere gidersiniz , yeni insanlarla tanışırsınız.
İnanıyorum ki sizi çok sevecek , el üstünde tutacak biriyle tanışacaksınız ve bu defa gerçek bir aile olacaksınız. Huzurlu bir aileniz olacak. Ne olur , umutsuzluğa kapılmayın ve gerçekleri göz ardı etmeyin.