İçim bomboş...!!!!

eftelya5434 .!.:

ah be canım bazı şeyler kelimelerle anlatılmıyorki.herkezin kendine göre sıkıntıları var elbette.ama bu sıralar çok kötü hissediyorum.mutsuzum huzursuz ve çok yanlızım.hep yanlış kararlar alıyorum ve mutsuz oluyorum.sorun bende galiba kendimden kaçabilsem keşke.galiba sadece sevgi aradığım için mutsuz oluyorum.biraz başka şeylerin peşinde olabilseydim şimdi bu durumda olmazdım.cnm çok saol yorumun için...

Genişletmek için tıkla...

Kendinden kacmayi düsündügün vakit mutsuzsundur zaten.
Hayatta her insan kendine bir yol cizer canim.
Kimisi paraya önem verir, kimisi aileye, kimisi esine, kimisi arabaya,yata,kata..
Bu böyle sürüp gider.
Herkesin belirledigi bir yol vardir, ya o yolda yürürken kendine "neden?", "niye"? demeyeceksin, yada o yolda yürümeyeceksin.
Eger aradigin maneviyatsa, sen bunu kendinle yasayacaksin, cünkü bu yolu secen sensin.
Her insan dünyaya yalniz bir asker olarak gelir. Yaninda isterse esin,annen,baban,ablan olsun. Yalnizdir insan. Insan kendinden sorumludur.

Ve Allah bu dünyayi yaratirken ebedi yaratmamis.
Sinavdan geciyoruz. Tipki su an ÖSSye hazirlanan bir cok ögrenci gibi.
Isyan edip, derslerine calismayanlarin sonu hüsran oluyor.
Oysaki onlar kendileri bu yolu secmislerdi.

Sen sabirli ol. Sectigin yoldan vazgecme.
Eger eziliyorsan buna bir care bu.
Ne ez nede ezil.
Kendine kendi cocugunmus gibi bak.
Bunu yapmak zor degil, insan isterse herseyi yapar.
Ve yasadiklarini mutlaka ailenle paylas.
Annene kiyamiyorsan ablanla konus, aile varsa bu günler icin var.


güzel günler geri gelecek, sen merak etme

mutlluklar..

eftelya5434 .!.:

şuan o kadar boşum ki.içim bomboş.nefes almak bile zor gelir oldu.mutluluk nedir???bunu bilmediğim içinmi mutlu olamıyorum acaba.??yoksa haketmediğim içinmi.??Allaha isyan etmiyorum asla.ama kafamda bir sürü cevapsız soru var.neden diyorum kendime neden????okadar boş yaşıyorum ki.hiç bir zaman olmayacak şeyler istemedim hayattan.her insanın sahip olabileceği şeyleri istedim.bundamı hata ettim acaba??çok şeymi beklemeliydim hayattan..yetinmeyi bildiğim için mi bu kadar çok üzüldüm.sevgi aradım hep.hep maneviyatcı oldum hayatım boyunca asla maddiyatcı olmadım suçum bumu?? neden insanlar kötülük yapmakta bukadar cömert..??bazı şeyleri içime sindiremiyorum.zoruma gidiyor.diyorum Allah benı denıyor sabrımı denıyor sabret dıyorum kendı kendıme.ama içimdekılerıde bastırmaktan yoruldum kımsemde yok anlatacak.sorun bir değil yani..annem ve ablamı üzmek istemiyorum.az çok biliyorlar ama özellikle annemi üzemem...keşkelerim okadar çoğaldıki......!!!! :çok üzgünüm::çok üzgünüm::çok üzgünüm:

Genişletmek için tıkla...

cok iyi anlıyorum canım seni...aynı durumdayımmm bomboş geçiriyorum gunlerimi geriye dönup baktıgımda hiç yol alamadıgımı farkediyorum...sanki tüm sistem benım mutsuz olmamı istiyormus gibi geliyor bana..insanların mutlulujklarını dısardan izliyorum acaba bi gün bende onlar gibi olabilecekmiyim diye bekliyorum..her gece allahın içimden bu sıkıntıları alması için sabahlara kadar dualar ediorum ancak bi sonraki gunum cok da farklı geçmiyor...Yine de sabretmen ve bulundugun halden şükran duymak sanırım yapabiliecedin yegane sey de bu cnm...allah daha kötü seylerle karsılaştırmasın hiçbirmizi.

canım üzülme çevrene şöyle bir dikkatle bak herkesin o kadar çok derdi sıkıntısı varki.Depresyon ve iç sıkıntısı kanserden sonra bence önemli bir hastalık olmuş durumda.Allah bence sevdiği kullraını böuyle deniyor, onun varlığını hatırlamamızı istiyor , bazen böyle sıkıntılarla.Çünkü herkes öyle bbir hayata dalmışki.herkes kötülük peşinde.hiçbir seyi hesap etmiyor.Herkes inanki bu durumda sadece herkes farklı zamanlarda bu ruh hali içinde.kendi kendine yetmeye çalış.Çünkü inanki bazen bir seyler için uğraşmak boşa kürek sallamaya benziyor.sabret elbet allah seni huzura erdirecektir.

Sorun nedir?