Nasıl anlatıcam aslında bılmıyorum ama bıraz paylaşıp en azından rahatlamaya ihtiyacım var sanırım.Ben kendımı cok yalnız hissediyorum.Cevreme kocaman duvarlar ördüm ne cıkabiliyorum nede bırılerı gerebılıyo.Biz evliliğimizin 6. yılını doldurduk.5 yıl bebek istemedik eşimin askerliği vardı çünkü önce onu bitirmesini bekledik sonrada allaha şükür rabbim bekletmeden bir bebek verdi bize.aslında benım durumum ilk doğum yapıldığı zamanlarda karşılaşılan bı durum ama artık oğlum 2 yasına girecek ve ben hala kurtulamadım bundan.Oğlum doğdukdan sonra ben tamamen kendimi ona adadım.Coğu gün yemek yemeden,su içmeden günlerim geçiyo.Evimin temizliğini dahi yapamıyorum doğru dürüst.Tüm günüm oğlumla ilgilenerek geçiyo.Kapısını çalıp gidebileceğim kafa dengi bi komşum yok, ailemizde bicok kısıye gidemıyorum evleri genelde sobalı giderim emir rahat durmaz biliyorum hasta olur hemen diye,bünyesi cok zayıf çünkü.Annemlerin bi işyeri var onlarda evde olmuyolar tüm gün ordalar babamla, kayın valıdemle sorunlar yasadık gitmek istemiyorum,Yani kıs geleli özellikle ,aman emir hasta olmasın diye eve kapanıp kaldım.Hiç bir özel ihtiyacımı karşılayamıyorum ne kuaförüme gidebiliyorum nede alışverişimi yapabiliyorum.Eşime dahi bazen haksızlık yaptığımı düşünüyorum ama ben kendimden dahi geçmişim onunla nasıl ılgıleneyimki.Aslına bakarsanız dışdan bakıldığında hiç bir problemimiz yok ama benim içim içimi yiyo cok daralıyorum bazen.
Şimdi bunu okuyunca coğunuz aman buda dertmi diyebilir ama ben dert olduğu için yazmıyorum bunları zaten sadece merak ediyorum bi benmı böyleyim yoksa ben gibi başkalarıda varmı.Ben kendimi bi cıkmazda gibi görüyorum belki bir kişi bana fikir verirde bu cıkmazdan kurtulabılırım.
Ama sakın haa bunlar için oğlumu sebeb gördüğümü falan düşünmeyin asla yok böyle bişey o benim herseyim ben sorunun benden kaynaklandığının farkındyım ben kendım için bi çözüm arıyorum.Yaa aslında ben tamamen kafayı oğluyla bozmuş bi anneyim sürekli o var aklımda herseyı ona göre ayarlıyorum yememi ,içmemi hata tuvalet ihtiyacımı bile.Ben oğlumu tek başıma buyutuyorum bırakacak kımsem yok bunun sebebide bu sanırım.aslında birkaç saatlik de olsa oğlumu güvenip bırakabileceğim birisi olsa cevremde ozaman hiç bir sorun kalmıycak ama malesef birtek annem var güvenebileceğim oda söylediğim gibi çalışıyo.
Arkadaşlar bana bi fikir verin tek basına 3-4 cocuk buyutenler nasıl bas edebılıyosunuz hayatla kendınıze nasıl vakıt ayırıyosunuz yoksa ben kafayımı yıycem böyle giderse
Şimdi bunu okuyunca coğunuz aman buda dertmi diyebilir ama ben dert olduğu için yazmıyorum bunları zaten sadece merak ediyorum bi benmı böyleyim yoksa ben gibi başkalarıda varmı.Ben kendimi bi cıkmazda gibi görüyorum belki bir kişi bana fikir verirde bu cıkmazdan kurtulabılırım.
Ama sakın haa bunlar için oğlumu sebeb gördüğümü falan düşünmeyin asla yok böyle bişey o benim herseyim ben sorunun benden kaynaklandığının farkındyım ben kendım için bi çözüm arıyorum.Yaa aslında ben tamamen kafayı oğluyla bozmuş bi anneyim sürekli o var aklımda herseyı ona göre ayarlıyorum yememi ,içmemi hata tuvalet ihtiyacımı bile.Ben oğlumu tek başıma buyutuyorum bırakacak kımsem yok bunun sebebide bu sanırım.aslında birkaç saatlik de olsa oğlumu güvenip bırakabileceğim birisi olsa cevremde ozaman hiç bir sorun kalmıycak ama malesef birtek annem var güvenebileceğim oda söylediğim gibi çalışıyo.
Arkadaşlar bana bi fikir verin tek basına 3-4 cocuk buyutenler nasıl bas edebılıyosunuz hayatla kendınıze nasıl vakıt ayırıyosunuz yoksa ben kafayımı yıycem böyle giderse