İçim daralıyor

Nasıl anlatıcam aslında bılmıyorum ama bıraz paylaşıp en azından rahatlamaya ihtiyacım var sanırım.Ben kendımı cok yalnız hissediyorum.Cevreme kocaman duvarlar ördüm ne cıkabiliyorum nede bırılerı gerebılıyo.Biz evliliğimizin 6. yılını doldurduk.5 yıl bebek istemedik eşimin askerliği vardı çünkü önce onu bitirmesini bekledik sonrada allaha şükür rabbim bekletmeden bir bebek verdi bize.aslında benım durumum ilk doğum yapıldığı zamanlarda karşılaşılan bı durum ama artık oğlum 2 yasına girecek ve ben hala kurtulamadım bundan.Oğlum doğdukdan sonra ben tamamen kendimi ona adadım.Coğu gün yemek yemeden,su içmeden günlerim geçiyo.Evimin temizliğini dahi yapamıyorum doğru dürüst.Tüm günüm oğlumla ilgilenerek geçiyo.Kapısını çalıp gidebileceğim kafa dengi bi komşum yok, ailemizde bicok kısıye gidemıyorum evleri genelde sobalı giderim emir rahat durmaz biliyorum hasta olur hemen diye,bünyesi cok zayıf çünkü.Annemlerin bi işyeri var onlarda evde olmuyolar tüm gün ordalar babamla, kayın valıdemle sorunlar yasadık gitmek istemiyorum,Yani kıs geleli özellikle ,aman emir hasta olmasın diye eve kapanıp kaldım.Hiç bir özel ihtiyacımı karşılayamıyorum ne kuaförüme gidebiliyorum nede alışverişimi yapabiliyorum.Eşime dahi bazen haksızlık yaptığımı düşünüyorum ama ben kendimden dahi geçmişim onunla nasıl ılgıleneyimki.Aslına bakarsanız dışdan bakıldığında hiç bir problemimiz yok ama benim içim içimi yiyo cok daralıyorum bazen.


Şimdi bunu okuyunca coğunuz aman buda dertmi diyebilir ama ben dert olduğu için yazmıyorum bunları zaten sadece merak ediyorum bi benmı böyleyim yoksa ben gibi başkalarıda varmı.Ben kendimi bi cıkmazda gibi görüyorum belki bir kişi bana fikir verirde bu cıkmazdan kurtulabılırım.

Ama sakın haa bunlar için oğlumu sebeb gördüğümü falan düşünmeyin asla yok böyle bişey o benim herseyim ben sorunun benden kaynaklandığının farkındyım ben kendım için bi çözüm arıyorum.Yaa aslında ben tamamen kafayı oğluyla bozmuş bi anneyim sürekli o var aklımda herseyı ona göre ayarlıyorum yememi ,içmemi hata tuvalet ihtiyacımı bile.Ben oğlumu tek başıma buyutuyorum bırakacak kımsem yok bunun sebebide bu sanırım.aslında birkaç saatlik de olsa oğlumu güvenip bırakabileceğim birisi olsa cevremde ozaman hiç bir sorun kalmıycak ama malesef birtek annem var güvenebileceğim oda söylediğim gibi çalışıyo.

Arkadaşlar bana bi fikir verin tek basına 3-4 cocuk buyutenler nasıl bas edebılıyosunuz hayatla kendınıze nasıl vakıt ayırıyosunuz yoksa ben kafayımı yıycem böyle giderse

ben anne degilim fakat ablam ve kuzenlerimden gordugum hemen hepsi yasadıklarını yasıyorlar. kuzenim eylulde dogum yapmıstı ve butun bır kısı bebegıyle evde gecırdı kafayı yemek uzereydı hemen her gun ben gıtmeye calışıyordum zor bı donem tabııkı oglunu herseyın ustunde tutuyorsun ama bence kendınden bu kadar da gecme.. sen ıyı olucaksın ki psikolojin iyi olucakkı saglıklı bır evlat yetistiresin. maddi imkanın nasıl bilmiyorum ama bence en azından haftada 2 3 gun yardımcı bır kadın al.. onceleri temızlıgı yapar sonra ufak ufak bir iki saat bırakır bir yerlere kacarsın.. sakın o kadar bırakma kendini uzulursun sonra. sonra oraya gıtme bunu yapma kımsede sana gelmez gıtmez olur tabiiki herseyden once bebegin ama kendinden de gecme lutfen.. sevgiler :)

Bebeğini bahane ederek kendini yalnızlaştırıyosun sanki, en azından eşinin izin günlerini kullanabilirsin bir kaç saat o bebeğe bakar sende ihtiyaçlarını karşılarsın, tabi yanında seni anlayabilcek biri olsa en azından sıkıldığında konuşabildiğin içini boşaltabilceği biri iyi olurdu ama bunları düşünme kendine vakit ayır..

CiLeKLi... .!.:

ben anne degilim fakat ablam ve kuzenlerimden gordugum hemen hepsi yasadıklarını yasıyorlar. kuzenim eylulde dogum yapmıstı ve butun bır kısı bebegıyle evde gecırdı kafayı yemek uzereydı hemen her gun ben gıtmeye calışıyordum zor bı donem tabııkı oglunu herseyın ustunde tutuyorsun ama bence kendınden bu kadar da gecme.. sen ıyı olucaksın ki psikolojin iyi olucakkı saglıklı bır evlat yetistiresin. maddi imkanın nasıl bilmiyorum ama bence en azından haftada 2 3 gun yardımcı bır kadın al.. onceleri temızlıgı yapar sonra ufak ufak bir iki saat bırakır bir yerlere kacarsın.. sakın o kadar bırakma kendini uzulursun sonra. sonra oraya gıtme bunu yapma kımsede sana gelmez gıtmez olur tabiiki herseyden once bebegin ama kendinden de gecme lutfen.. sevgiler :)

Genişletmek için tıkla...

saol canım inan evlat sahibi olmak cok mukemmel bır duygu ama hiç bukadar zor olacağı aklıma elmemişti yani yaşamadan ne tadına nede zorluguna varılabılecek bır duygu.Yardımcı bi kadın alıcam onu düşünüyorum ama onuda sürekli erteliyorum.en kısa zamanda halledicem ama..benımde en buyuk korkum bu gimse gelip gitmez olucak hayattan soyutlanıcam unutulup gıdıcem dıye korkuyorum.

nehiyy .!.:

Bebeğini bahane ederek kendini yalnızlaştırıyosun sanki, en azından eşinin izin günlerini kullanabilirsin bir kaç saat o bebeğe bakar sende ihtiyaçlarını karşılarsın, tabi yanında seni anlayabilcek biri olsa en azından sıkıldığında konuşabildiğin içini boşaltabilceği biri iyi olurdu ama bunları düşünme kendine vakit ayır..

Genişletmek için tıkla...

Eşim bana her konuda destektir aslında mutfağa girip yemek kahvaltı ne istersem hazırlar ama cocuk konusunda değil malesef.pek beceremıyo bakmasını.Dediğini oğlum doğdu doğalı bırkez yaptım oda koştur koştur nereye gitiim naptım anlamadım.

bilmiyorumsanki biraz büyütüyorsun eger böyle hiç kimseye gitmezsen çocugun insanlarla iletişim kuramaz çocuklarla oyu oynamak istemez.biz hepimiz sobalı evde büyüttük bence hem kendine hem ogluna eziyet ediyorsun.

chess .!.:

valla canım problemlerinde anormal bişey yok aslında, zaten bebeği olan her anne kendini bebeğine göre programlar, yazdıklarında bana garip gelen yemeden içmeden temizlik bile yapmadan.... demen, yani seninki diğer annelerden bi tık daha fazla galiba, neyseki oğlun 2 yaşında ve ve 3 yaşına gelince anaokuluna başlıcak, bir senen kaldı yani, sende o zaman rahat edersin, nerde yaşıyorsun bilmiyorum ama oğlunu anaokullarının oyun klublerine bırakbilirsin 1 saat falan, o bi saatte de kuaföre falan gidersin en azından

Genişletmek için tıkla...

Evet canım anormal bi durm değil hatta konuyu actıkdan sonra baktım benım durumuma benzer durumda olupda konu acan biçok insan var.Galiba bebek öncesi cok aktif olupda bebek doğunca eve kapanıp kalmak ve yardımcı bırılerının olması bunalıma itekliyo bizi biraz.Sürekli bebekle ilgilenmekten artık baska birsey düşünmez yapamaz hale geliyoruz.Yanii en azından benım öyle.Bunları bılıyorum ama bi cözüm bulamıyorum içimde.

Ama sanırım dediğin gibi biraz daha sabredip oğlumun buyumesını beklıycem sonrada kreşe başlarız inşallah.

FURKANCA .!.:

bilmiyorumsanki biraz büyütüyorsun eger böyle hiç kimseye gitmezsen çocugun insanlarla iletişim kuramaz çocuklarla oyu oynamak istemez.biz hepimiz sobalı evde büyüttük bence hem kendine hem ogluna eziyet ediyorsun.

Genişletmek için tıkla...

Belkıde buyutuyorum bende bılmıyorum aslında.Ben oğlumu daha önce nezaman sobalı bı eve götürdümse hasta oldu bunyesı cok zayıf malesef hemen kapıyo.Birde zaten zayıf ondansonra iştahsızlık falan iyce sinirlerim yıpranıyo bende en ıyısımı gıtmemek dıye düşünüyorum.

Ama oğlum asla öle pasıf bı cocuk değil bir arkadaş görsün yda kendıyle oynayan bırını hemen kapılır gıder benı bıle istemez yanında kovalar gıt der bana.Arkadas canlısı bı cocuk allahdan.İşte bunu kaybetmemesı içinde aslında kreşe vermeyi düşünüyoruz ama bıraz daha buyumesı lazım.Ben oğlumu cok fazla sıkmamaya calışıyoum evet hersey ona göre planlanıyor ama ona bunu asla olumsuz etkıleyecek sekılde yansıtmamaya calısıyorum.