İçim yanıyor

Daha cok erken 4 ay ,ustelik karsi taraf sozlenmis ,
Siz henuz hayatiniza devam edememissiniz ,zamanla baskasi vs hayatiniza girdikce unutursunuz ,
Onca doktora ,onca maas 18 lik mahalle kizi kafasindan sizi kurtaramamis ne yazik ki biraz kendinize yatirim yapin bu donemde ,gelisin ruhen kulturel anlamda

Aynı cümleleri ben kuruyorum kendime inanın, o yüzden hiç alınmadım sözlerinize. Sehnsuht diyorum sen bugüne kadar niye evlenmedin, dürüst aşık olduğun bir adam olacak diye evlenmedin, senin hak ettiğin bu mu diyorum. Ama aşk gerçekten çok zor bir şeymiş, bir de bu yaşta ilk defa olunca. Her ne kadar haklı olsamda aşık olduğum adamı kendim bırakmış olmaktan dolayı içten içten suçluyorum kendimi. Ama sizin beni anlamamanız gayet normal, ben bu durumda olmasam bende anlamazdım bunları diyen birisini.
 
İlk sevgilimle 5 yıl çıktık. Herşeyin ilki onunlayım nerdeyse ilk Sinema,ilk el tutulmak,ilk öpücük vesaire. Sonra Birgün kıskançlık yüzünden kavga ettik artık çok bunaltmıştı. Ayrıldık. Üzüldüm 1 ay 2 ay derken 2 sene sonra başkasıyla tanıştım ona da aşık oldum omunda sevdim evlendik 4.5 yıl 2 çocuk çok şükür çok güzel bi hayatım var. Hiç böyle kahretmedim kendimi gerek Yok demek ki benim için hayırlı değilmiş dedim geçtim. Bide beni defalarca aldatmış olsa arkasından kurban keserdim muhtemelen. Ne aşklar unutuluyor valla böyle şiddetli aşk acısı çekenlere üzülüyorum çanınıza da acımıyorsunuz. Valla Türkiye'nin en iyi okulundan mezun olup doktora yapmadım çok yüksek maaşlı bi işim de Yok öyle aman aman güzel de değilim ama canımın kıymetini iyi bilirim. Sana da tavsiye ederim hayat o kadar kısa ki değmez

Bende böyle mesajları okuyunca afedersiniz ama ne salak kadınlar var kendileri hak ediyor başlarına geleni derdim, onlara döndüm şaşırıyorum. Ben her zaman ilk sevgilimle evlenmek istemiştim, bu acayip bir takıntı oldu bende, çok da sevdim, daha tanışalı 4 ay olmuştu bizimde aslında ama istemeye geleceklerdi. bunlar çıkınca daha fazla dayanamadım. Senin bu evlilikteki faktörün evi geçindirmek olacak, o da dışarıda kızlarla gününü gün edecek dedim, bencede en doğru kararı verdim. Şu an onu başkası ile el ele görünce üzülmeme engel olamıyorum ama belki de biraz zamana ihityacım vardır.
 
Adamın bir vurup öldürmedigi kalmış. Şükür etmen lazım şuan. Dram yaratma bos yere kafanda. Ilk elimi tuttu ilk gozume bakti diye. Daha neleri çıkar karşına. Ne eller tutar o elleri. Iyi ki gitmiş diyeceksin. Şöyle düşününce kurban kessen yeridir boyle insanla evlenmedigin icin. Samimi söylüyorum ilerde ki evliligini gozumde canlandirdim. Bu yazın burada dursun. En fazla 1 sene sonra gel bak bu yazdığına " ben ne kadar aptalmışım iyi ki hayatimdan çıkmış" demezsen adım Merve değil.

Çok haklısınız, inşallah bir sene sürmeyecek, bir hafta sonra bitecek bu acı. Onu her yerden engelledim, barışmak gibi bir niyetim kesinlikle yoktu ama onu öyle başkası ile görünce bir de 4 ay bile olmadan resmen yüreğim yandı. Çok mantıksız biliyorum ama şu an söz geçiremiyorum kendime, çok yakında ne salakmışım diyebilirim inşallah.
 
bu hizla bir kac aya kalmaz nisani atar merak etme.

Şimdiye kadar kimsenin kötülüğünü istemedim, kimsenin ahını almadım ama inşallah diyorum. Bana yüzlerce yalan söyleyip beni bu kadar kandırıp beni mutsuz etmişken inşallah o da mutlu olamaz.
 
Yazık etmeyin kendinize. Aslında siz de farkındasınız sizin için iyi biri olmadığının ama acabalarınız var, bu yüzden destek arıyorsunuz. Birilerinden doğruyu yaptığınızı söylemesini bekliyorsunuz.

Defalarca aldatıldığınız, değer görmediğiniz bir ilişki için kafanızı kurcalamanıza değer mi? Kız istemeye gitmiş olsa bile o kızcağızın da aldatılmayacağının garantisi var mı? Eğitimli, bilinçli bir kadın olduğunuzu düşünüyorum, potansiyelinizi iyi kullanın. Geçmişte kalırsanız hayatta ilerleme şansınız yok.

İnanın söylediğiniz herşeyin farkındayım, zaten bu yüzden bıraktım onu. Ama istesemde onun bana hissettirdiklerini ifade edemem, dünyada bir tek ben varmışım gibi davranıyordu, bu dünyada en çok seni seviyorum diyordu, benle çocuğu gibi ilgileniyordu, ayrıldığımızda saatlerce ağlamıştı, hiç şüphe etmedim onun sevgisinden. Ayrıldık ama ben severek ayrıldığımızı düşünüyordum, beni seviyor ama bu aldatma onun için hastalık gibi bir şey diyordum, bu koşullarda ben zaten mutlu olamam, ayrılmaktan başka çarem yoktu, ayrıldım. Şu an görüyorum ki beni hiç sevmemiş, her şey bir oyunmuş, beni kandırmış, o yaptığı şeyler bana özel değilmiş, çok içimi yakıyor bunlar. Çok sevildim sanarken hiç sevilmemişim, bir insan nasıl yalandan ağlar, oscarlık performans sergiledi. Ben bugüne kadar bu derece seçici olup dikkat etmişken, niye böyle birini seçtim inanamıyorum ama görseniz dünyanın en beyfendi erkeği derdiniz, nasıl bir entrikanın içine düştüm beynim almıyor. Çok şükür Allah'ım gerçek yüzünü gösterdi de kurtuldum diyorum. O zaman ben neye üzülüyorum? Kandırılmış olmama mı, yalnız benim sevmiş olmama mı, ben mutsuzken onun mutlu olmasına mı, anlayamıyorum, karmaşık duygular içindeyim, inşallah yarına daha şeffaf bir kafayla uyanırım.
 
Aynı cümleleri ben kuruyorum kendime inanın, o yüzden hiç alınmadım sözlerinize. Sehnsuht diyorum sen bugüne kadar niye evlenmedin, dürüst aşık olduğun bir adam olacak diye evlenmedin, senin hak ettiğin bu mu diyorum. Ama aşk gerçekten çok zor bir şeymiş, bir de bu yaşta ilk defa olunca. Her ne kadar haklı olsamda aşık olduğum adamı kendim bırakmış olmaktan dolayı içten içten suçluyorum kendimi. Ama sizin beni anlamamanız gayet normal, ben bu durumda olmasam bende anlamazdım bunları diyen birisini.
Ben sizi cok iyi anliyorum,bazen sarmak gerekir toparlanmasi icin karsindakini ,emin olun herkesin bu tip hikayeleri var ,siz kendinizi toparlayacak guce sahipsiniz ...
 










Bu kadar olumsuz kelimelerle anlatılmak zorunda kalınan ilişki gerçekten aşk mıdır? Sadece soruyorum.........










Bu kadar olumsuz kelimelerle anlatılmak zorunda kalınan ilişki gerçekten aşk mıdır? Sadece soruyorum.........

Belki de değildir. Belki de sevildim zannedip, hiç sevilmemiş olduğumu şimdi fark etmenin verdiği acıdır. Belki de beni bu kadar mutsuz ettikten sonra onun böyle mutlu olmasını görmek bu kadar içimi acıtıyordur, şu an çok sağlıklı düşünemiyorum, biraz zamana ihtiyacım var sanırım.
 
Yasin kac? + burcun?

30 yaşındayım ve başak burcuyum. Belki de bir şeyleri bu kadar geç yaşadığım için acısı bu kadar büyük oluyor. Karşıma gönlüme göre biri çıkmadı, ben beklemeyi tercih ettim, o çıktığında iyi ki beklemişim dedim, çok sevdim, sonu böyle oldu.

Kimse hak etmez belki ama bu kadar yalanı hak etmediğimi düşünüyorum, ben bu kadar dikkat edip kimseye umut bile vermeyip, kalp kırmadan yaşamaya çalışmışken, böyle profosyonel bir yalancı nasıl çıktı karşıma anlayamıyorum.

Daha 4 ay önce beni istemeye gelecektiniz, yüzüklerimiz bile hazırdı, sen nasıl hiçbir şey olmamış gibi sözleniyorsun demek geliyor içimden diyemiyorum, yapabildiğim tek şey kendimi şuçlamak oluyor, haklı olsam bile.
 
Bu çocuğun maddi durumu nasıl? Çünkü yani karaktersiz olduğu defalarca kanıtlanmış birine hala bağlı olmanın bir mantığı olmalı.... Tamam yaşadıklarının verdiği mutsuzluk çok normal ama anladığım kadarıyla sen bu kişiyi silip atamıyorsun. Neden???

Maddi durumu benden kötü kastettiğiniz oysa. Yeni ev almış, 10 yıllık borcu var, evlensek ben ödeyecektim ama ev onun üzerine olacaktı. Annemler dünyanın bin bir türlü hali var, siz ev borcunu beraber ödeyeceksiniz, ev ikinizin üzerine olmalı dedi, bende bunu onunla paylaştım, tamam dedi ama bunu sürekli başıma kalktı. sen evlenmeden boşanmayı düşündün, beni sevmiyorsun diye, bundan sonra baya koptu zaten ilişkimiz ama yine toparlamıştık. Bu noktada hata mı yaptım bilemiyorum.

Böyle kararktersiz birine nasıl bağlı olduğumu bende bilmiyorum açıkcası, hayretler içinde kendimi izliyorum. Ama böyle karaktersiz kişiler çok güzel ama çok güzel yalan söylüyor. senin için canımı veririm derdi ve beni öyle inandırmıştı ki benim için canını verebileceğini sanırdım. çok ama çok ilgiliydi, çok inanmıştım sevdiğine, zamanla bende onun gibi sevdim o yüzden. ama o sevmiyormuş yalanmış, bu çok ağır geliyor bana.

ben bu kadar mutsuzken o başkasıyla mutlu, bu gerçekten bu kadar normal bir şey mi? üzülmemem mi gerek hayatımı mahveden adamın mutluluğuna?
 
İnanın söylediğiniz herşeyin farkındayım, zaten bu yüzden bıraktım onu. Ama istesemde onun bana hissettirdiklerini ifade edemem, dünyada bir tek ben varmışım gibi davranıyordu, bu dünyada en çok seni seviyorum diyordu, benle çocuğu gibi ilgileniyordu, ayrıldığımızda saatlerce ağlamıştı, hiç şüphe etmedim onun sevgisinden. Ayrıldık ama ben severek ayrıldığımızı düşünüyordum, beni seviyor ama bu aldatma onun için hastalık gibi bir şey diyordum, bu koşullarda ben zaten mutlu olamam, ayrılmaktan başka çarem yoktu, ayrıldım. Şu an görüyorum ki beni hiç sevmemiş, her şey bir oyunmuş, beni kandırmış, o yaptığı şeyler bana özel değilmiş, çok içimi yakıyor bunlar. Çok sevildim sanarken hiç sevilmemişim, bir insan nasıl yalandan ağlar, oscarlık performans sergiledi. Ben bugüne kadar bu derece seçici olup dikkat etmişken, niye böyle birini seçtim inanamıyorum ama görseniz dünyanın en beyfendi erkeği derdiniz, nasıl bir entrikanın içine düştüm beynim almıyor. Çok şükür Allah'ım gerçek yüzünü gösterdi de kurtuldum diyorum. O zaman ben neye üzülüyorum? Kandırılmış olmama mı, yalnız benim sevmiş olmama mı, ben mutsuzken onun mutlu olmasına mı, anlayamıyorum, karmaşık duygular içindeyim, inşallah yarına daha şeffaf bir kafayla uyanırım.

Bu hissettikleriniz inanın çok doğal, zaten sırf mantığımızla hayatımızı sürdürmemiz mümkün değil duygularımız işin içinde olacak. Size kendinizi çok iyi hissettirmiş olabilir ki zaten iyi hissettirdiği için ilişkinizi sürdürmüşsünüz. Ancak uzun vadede size verdiği zararlar maalesef bu iltifatları, aşk sözcüklerini anlamsız kılmış. Size bu duyguları yaşatan ilk kişi olabilir ama son kişi olmayacaktır. Ben de zamanında aldatılmış biriyim, benim de sizinki gibi ilk ilişkimde oldu. Ancak sonra öyle güzel bir ilişki yaşadım ki onunla harcadığım zamana, arkasından döktüğüm gözyaşlarına acıdım. Aldatmak bir hastalık değildir, bunu sakın normal kabul etmeyin. Aldatmak ilişkideki en büyük sadakatsizlik, bütün güveni temelden yıkar.

Siz de asıl kişiyi bulduğunuzda bunları yaşayacaksınız. Sadece biraz zaman verin kendinize. Kafanızı dağıtın, öğretim görevlisiymişsiniz çalışmalarınıza odaklanın. Arkadaşlarınızla ve ailenizle daha sık vakit geçirin. Mutlu olacağınıza kesinlikle inanıyorum, sadece biraz zaman. Bana güvenin. :)
 
Ben sizi cok iyi anliyorum,bazen sarmak gerekir toparlanmasi icin karsindakini ,emin olun herkesin bu tip hikayeleri var ,siz kendinizi toparlayacak guce sahipsiniz ...

inşallah, bende sahip olduğumu düşünüyorum, şu an çok korkuyorum ya kimseyi onun gibi sevemezsem bir daha diye ama bu da bir süreç geçecek inşallah. teşekkür ederim.
 
Arkadaşlar, eski sevgilim bu gece kız istemeye gitmiş, her yerden de paylaşmış. İlk sevgilimdi çok sevmiştim sonra beni aldattı, aldatmadım dedi gerçi ama eski sevgilisi bebeğim şeklinde mesaj atmış yakaladım, sonra başka yalanları çıktı, ne kadar inanmak istesemde inanamadım ona. Daha sonra aileler girdi araya, onlarda çok istiyorlardı, ilk sevgilimdi, çok seviyordum, affettim. İki hafta sonra bu sefer başka bir kız cinsel içerikli konuşmalarını attı bana, sordum ben değil arkadaşım yazdı dedi ama onun face inden. Nedenini sorunca kız musallat oluyordu dedi, çok önceydi dedi. Bende çok sevmeme rağmen bunla sonu olmayacak diye ayrıldım.

Çok aşıktı bana öyle diyordu, çok ağladı, affetmedim ikinci kez sonu yok diye. Sonra bir baktım iki hafta sonra ilişkisi var yapmış. Aradan 4 ay geçmedi bu gecede kız istemeye gitmiş.

Hep doğru yaptım diyordum kendime, ama görünce içim dağlandı resmen, içim yanıyor öyle böyle değil anlatamam. Aslında bak gördün mü 4 ay olmadan sözlendi diye ne kadar doğru yaptığımı görmem lazım ama sürekli ben hata yaptım onu nasıl bıraktım diyorum.

Fizik olarak ondan çok daha güzelim, o da söylerdi bunu, meslek olarak daha yükseğim, ben öğretim görevlisiyim, türkiyenin en iyi okullarından birini bitirdim doktoram var, (bunları kendimi övmek için söylemiyorum yemin ederim, sadece kendimi ikna etmeye çalışırken düşündüklerimi sizle paylaşıyorum) o da en kötü okulunu, maaş olarak ondan daha iyi kazanıyordum, evlensek onun aldığı ev borcunu ödeyecektim, onun maaşı sadece borcuna yetiyordu, evi ben geçindirecektim, herşeyi kabul ettim, bir de üzerine aldatıldım, ayrılırken bile aldatmadım diyordu gerçi. Bu durumda benim iyi ki gerçek yüzünü görmüşüm diyip sevinmem gerekiyor ama ben acaba hata mı yaptım niye ayrıldım diye kendimi suçluyorum.

Arkadaşlar 4 ay oldu neredeyse ayrılalı içimdeki acı geçti sanıyordum bugün geçmediğini anladım. İlk sevgilimdi, ilk elimi o tutmuştu, ben bu tarz şeylere çok önem veririm, çok sevmiştim, bana bebek gibi davranırdı, çok korkuyorum onun gibi davranan, onun gibi sevdiğim birisi çıkmaz karşıma diye. Hatalıysam bile artık herşey bitti, ben bu içimdeki yangını nasıl söndürebilirim, başına böyle şeyler gelen arkadaşlar vardır muhakkak, lütfen bir akıl versinler.

Uzun yazdım hakkınızı helal edin lütfen.
Hissettiklerin normal . Ancak zaten cevabını kendin vermişsin . Allah seni kurtarmış . Daha beteri olabilirdi. Bu işleri güzellikle meslekle onla bunla olmuyor. Senin için hayırlı değilmiş . Senin bu anlattığın şeylerin bin beterini yaşadım . Üstelik evliyken . Şükretmen gereken çok şey var. Merak etme . Zamanla geçer . Sana tavsiyem onları takip etmeyi bırak ve Allah'a havale et. Nelerden kurtulduğunun farkına var .
 
Bu hissettikleriniz inanın çok doğal, zaten sırf mantığımızla hayatımızı sürdürmemiz mümkün değil duygularımız işin içinde olacak. Size kendinizi çok iyi hissettirmiş olabilir ki zaten iyi hissettirdiği için ilişkinizi sürdürmüşsünüz. Ancak uzun vadede size verdiği zararlar maalesef bu iltifatları, aşk sözcüklerini anlamsız kılmış. Size bu duyguları yaşatan ilk kişi olabilir ama son kişi olmayacaktır. Ben de zamanında aldatılmış biriyim, benim de sizinki gibi ilk ilişkimde oldu. Ancak sonra öyle güzel bir ilişki yaşadım ki onunla harcadığım zamana, arkasından döktüğüm gözyaşlarına acıdım. Aldatmak bir hastalık değildir, bunu sakın normal kabul etmeyin. Aldatmak ilişkideki en büyük sadakatsizlik, bütün güveni temelden yıkar.

Siz de asıl kişiyi bulduğunuzda bunları yaşayacaksınız. Sadece biraz zaman verin kendinize. Kafanızı dağıtın, öğretim görevlisiymişsiniz çalışmalarınıza odaklanın. Arkadaşlarınızla ve ailenizle daha sık vakit geçirin. Mutlu olacağınıza kesinlikle inanıyorum, sadece biraz zaman. Bana güvenin. :)

Buraya yazmamdaki amaç buydu aslında, benim gibi bir durumda olup üzülen var mı diye. çünkü mantığım madem üzüleceksin niye ayrıldın, madem ayrıldın çocuk o kadar koştu peşinden niye barışmadın diyor, madem barışmadın şu an üzülmeye hakkın yok, bu senin seçimin diyor.

mesajları gözümle gördüm ama öyle bir noktadayım ki acaba aldatmadı mı ben mi yanlış anladım diyorum, gittikçe kendime kötülük yapıyorum, tuhaf bir duygu içindeyim. benden bu kadar kolay vazgeçip başkası ile sözlenmesi çok gücüme gidiyor, hiç mi sevmedin, nasıl bu kadar yalan söyleyebildin, sorular beynimi kemiriyor. ben bu durudayım, onun en mutlu günü, çok büyük haksızlık bu.

Umarım bunları bir an önce unutur, bende doğru insanla karşılaşırım.
 
Hissettiklerin normal . Ancak zaten cevabını kendin vermişsin . Allah seni kurtarmış . Daha beteri olabilirdi. Bu işleri güzellikle meslekle onla bunla olmuyor. Senin için hayırlı değilmiş . Senin bu anlattığın şeylerin bin beterini yaşadım . Üstelik evliyken . Şükretmen gereken çok şey var. Merak etme . Zamanla geçer . Sana tavsiyem onları takip etmeyi bırak ve Allah'a havale et. Nelerden kurtulduğunun farkına var .

Ben her yerden engelledim. çünkü engel olamayıp bakıyordum, böyle de unutamazdım. bir arkadaşım sağolsun yemedi içmedi saniyesinde yetiştirdi, ki bugün kötü bir günümdü, ona da söylemiştim. niye söyledin bana bunu dedim, arkanda bırak diye söyledim dedi ama hiç zamanı değildi gerçekten.

evlensem bende yaşayacaktım, o yüzden ayrıldım ama gel kalbe anlat. çok korkuyorum bir daha sevemezsem böyle diye. inşallah doğru insanı böyle severim.
 
Ben her yerden engelledim. çünkü engel olamayıp bakıyordum, böyle de unutamazdım. bir arkadaşım sağolsun yemedi içmedi saniyesinde yetiştirdi, ki bugün kötü bir günümdü, ona da söylemiştim. niye söyledin bana bunu dedim, arkanda bırak diye söyledim dedi ama hiç zamanı değildi gerçekten.

evlensem bende yaşayacaktım, o yüzden ayrıldım ama gel kalbe anlat. çok korkuyorum bir daha sevemezsem böyle diye. inşallah doğru insanı böyle severim.
On gün önce açtığınız konudaki sevgili başka birimi . Merak ettim sadece . 4 ay geçti demişsiniz
 
On gün önce açtığınız konudaki sevgili başka birimi . Merak ettim sadece . 4 ay geçti demişsiniz

evet o başka biri. ondan da ayrıldım ama hiç üzülmedim çünkü zaten yanlış başlamıştı. sevgilimden aldattı diye ayrıldığımda tanıştık ama bir şeyler olmamıştı, benden hoşlandığını söylememişti. sonra ilk sevgilimi affettim ben, aslında affetmemem gerektiğini biliyordum ama seviyordum çok çok büyük salaklık yaptım, bazen insan hak ediyor başına gelenleri, ağlayınca dayanamadım.

zaten aramızda bir şey olmadığı için rahat bir şekilde barıştığımızı söyledim, ki sevgilimden ayrıldığımı çok üzgün olduğumuda anlatmıştım. o da ben hiç beklemiyordum barışmanı dedi, izmire geldi hatta barışma diye beni ikna etmek için ama dinlemedim barıştım. iki gün sonra yine aldattı, yine ayrıldım.

sonraki sevgilim fırsat bildi tabi bu durumu, ben ne kadar yanlış karar veririm bu dönemde desem de, ben arkadaş olarak yanında olucam dedi, bende çivi çiviyi söker belki dedim ama hiç de öyle olmadı, gelen gideni arattı. Yaşımın verdiği tedirginlikte var tabi, evlenmek istiyorum artık, karakteri çok düzgün, mesleği, maddi durumu harika biri. görseniz bu varken sen nasıl ilkini düşünebiliyorsun dersin, öyle mükemmel biriydi. Ama o da ilgisizliği ile bana daha çok hatırlattı ilk sevgilimi. başlarda yapmadığı kalmayan adam, sırf beni görmek için izmire antalyaya peşimden gelen adam, sonra ayda bir kere görüşür oldu evlerimiz uzak diye, elimi tutmuyordu günah diye, haklı saygı duyuyorum ama hiç sevgili gibi olamadık gerçekten. aşkım demiyordu mesela ona laubali geliyormuş. belki onla olmasam ilk sevgilimi bu kadar özlemicektim. onun soğukluğuna baktıkça daha da özledim.
 
Maddi durumu benden kötü kastettiğiniz oysa. Yeni ev almış, 10 yıllık borcu var, evlensek ben ödeyecektim ama ev onun üzerine olacaktı. Annemler dünyanın bin bir türlü hali var, siz ev borcunu beraber ödeyeceksiniz, ev ikinizin üzerine olmalı dedi, bende bunu onunla paylaştım, tamam dedi ama bunu sürekli başıma kalktı. sen evlenmeden boşanmayı düşündün, beni sevmiyorsun diye, bundan sonra baya koptu zaten ilişkimiz ama yine toparlamıştık. Bu noktada hata mı yaptım bilemiyorum.

Böyle kararktersiz birine nasıl bağlı olduğumu bende bilmiyorum açıkcası, hayretler içinde kendimi izliyorum. Ama böyle karaktersiz kişiler çok güzel ama çok güzel yalan söylüyor. senin için canımı veririm derdi ve beni öyle inandırmıştı ki benim için canını verebileceğini sanırdım. çok ama çok ilgiliydi, çok inanmıştım sevdiğine, zamanla bende onun gibi sevdim o yüzden. ama o sevmiyormuş yalanmış, bu çok ağır geliyor bana.

ben bu kadar mutsuzken o başkasıyla mutlu, bu gerçekten bu kadar normal bir şey mi? üzülmemem mi gerek hayatımı mahveden adamın mutluluğuna?
İnsan bazı şeyleri deneyimle öğreniyor, yapacak bir şey yok. Emin ol şu anda çektiğin acı sonrasında kendini çok iyi hissedeceksin , daha güçlü olacaksın , başka bir insan olacaksın. Bu yaşam bizim için derslerle dolu. Sorun şu , aynı hataya tekrar düşecek misin düşmeyecek misin. Şu anda yaşadığın sıkıntıyı, avantaja çevirmen dileğiyle. :KK3:
 
Back
X