Ben ben ben... böyle şeyler çok zor açıklaması anlatması. Insanin kendini bildiginden beri erkek hissetmesi. Bedeninin içinde hapsolmasi ruhun. Kiz olduğunu ima ettiklerinde bile kendinden tiksinmen. Tutunmaya çalıştım. dürüstçe söylüyorum ki kız olmaya bu cinsiyettekiler gibi olmaya çok çaba gösterdim. Geceler boyu uyumadim. Kiz tavirlarini edinmeye çalıştım. Kendimden tiksine tiksine yalnız başıma rol yapmayı öğrendim. Çünkü insanlar acımasızdi. Normal olmam zorunluydu aralarinda olabilmem icin. Bu ancak üniversitede aklima gelebildi. Ondan önce erkek tavırları kiyafetleri kimseyi umursamadan ama insanlardan izole bir sekilde yasadim. Yasadim evet ama bir yere kadar. Universitede gercekle tanistim. Dünya başıma yıkıldı. Kiz gibi görünmek davranmak zorundaydim. davrandim da. ruhum parçalandı vucudumun yaptiklarindan. Beynim yap dedi ayni zamanda yapma. Surekli durdum. Hic cizgiyi asmadim. Erkeklerden hoslandigimi iddia ettim. Ama beraber olamadim hic biriyle. hoslandigim kizlara karsi ise tavrim hemen ortaya çıkıyordu. Ses tonum bile degisiyordu. Daha kibar daha entelektüel tam bir kur havasina dönüyordum. Iyi de basariyordum. Bu icimden gelendi rol yapmiyordum icimden tasiyordu. Öyle ki cok kizla karsilastim keske baska bir yasamda olsak da beraber olabilsek diyen. Ama. Ama degildik normlari degistirmek gibi bir niyetim yoktu. Dindar bir insanim. Sanırım bu benim imtihanim.
Simdi 28 oldum. Evliyim. Ogretmenim. Gayet normal duruyorum disardan. Sadece surekli spor giyiniyorum ama bu açık etmez tabi beni. bu kadar yapabiliyorum. Ruhum ehlilesmedi evet ama hepimiz bir seylerle savasmiyor muyuz. Belki ergenligin bitmesiyle söner diyordum ya da evlenince... ama değil. Çünkü bu gececek bir sey degil. Ruhum bir ömür bedenime zincirli. Nefes alamiyor. Özgür hiç değil. Sadece bir yerde bunu haykirmak istedim. Duyun istedim. Adım bilinmeden beni anlayın istedim.
Simdi 28 oldum. Evliyim. Ogretmenim. Gayet normal duruyorum disardan. Sadece surekli spor giyiniyorum ama bu açık etmez tabi beni. bu kadar yapabiliyorum. Ruhum ehlilesmedi evet ama hepimiz bir seylerle savasmiyor muyuz. Belki ergenligin bitmesiyle söner diyordum ya da evlenince... ama değil. Çünkü bu gececek bir sey degil. Ruhum bir ömür bedenime zincirli. Nefes alamiyor. Özgür hiç değil. Sadece bir yerde bunu haykirmak istedim. Duyun istedim. Adım bilinmeden beni anlayın istedim.
bir de çok uzun ben minyon bir tipim acaba bundan mı bir şey demiyor? az zaman da olmadı bu durum başlayalı. ne düşünmem gerektiğini bilemiyorum. aynı ortamda çalıştığımız için de tutup soramıyorum da
