Öfke kontrolü olmayan eş..
Olay şöyle oldu, Sabah aradı beni gelecek bişey var mı dedi ben de evın eksıklerini bir bir yazdım. Çok da bişey yoktu. Birde pide yaprayım mı baraja gider yeriz dedi. Ben de dedim ki bugun baska işin varsa kalsın yoksa gidelim. Aksam 17 ye kadar müsaitim vakit çok dedi. Peki dedim ben de. Çocuguma soyledım sevindi falan bekliyoruz gelmesını. Gelince sinirli geldi gözüme zaten belliydi. Siz daha hazır degıl misiniz hem alınacaklar var diye oyalıyorsun beni hem pide yap diyosun falan dedı cocuk var diye hiç cevap vermedim. Baraja gitmeyi de, pide yaptırmayı da düşünen kendisi idi. Ve yine kendi sormustu bana gelecek bişey var mı diye. Velhasış hadi hadi diye acele ettirerek götürdü bizi baktık kı piknik alanları dolu napalım dedi bahcemizde yiyelim hem daha rahat olur dedim. Ama çocuk eve gitmek istemedi ben burda yemel istiyorum dedi. Esim arabayı yolun kenarına cektı pideleri arabanın üstüne koydıçu hadi burda ayakta yiyelim dedi etrafımız araba ve insan dolu ben de siz yiyin o zaman ben evde yerim dedim. Ben oyle dedim diye cocugun elindem pideyı aldı, kolasını döktu, gidiyoruz dedı bindirdi bizi arabaya eve kadar allah korudu bizi.. Uçurumun kenarında son sürat sürüyor arabayı. Tabii bu esnada benım gıkım çıkmıyor. Azıcık bişey soylesem zaten korkmuş olan cocugum iyice kötü olacak. Yolda bosanmak istedim ciddi ciddi bu adamla ömür gecmez diye düşündüm. Ama söylesem daha beter delirir ne yapmalıyım?
İlk değil bu sürekli alttan alıp onun her dediğini yapınca iyi ama en ufak öfkede arabayı hızlı kullanmalar, sagı solu tekmelemeler , bagıra bagıra halaret etmeler. O an cocugumun nasıl korktugunu anlatamam çıt cıkarmıyor yavrum. Üstelik korkmasın dıye önemli bişey yokmus gibi davrandıkca daha beter üstüme geliyor
Olay şöyle oldu, Sabah aradı beni gelecek bişey var mı dedi ben de evın eksıklerini bir bir yazdım. Çok da bişey yoktu. Birde pide yaprayım mı baraja gider yeriz dedi. Ben de dedim ki bugun baska işin varsa kalsın yoksa gidelim. Aksam 17 ye kadar müsaitim vakit çok dedi. Peki dedim ben de. Çocuguma soyledım sevindi falan bekliyoruz gelmesını. Gelince sinirli geldi gözüme zaten belliydi. Siz daha hazır degıl misiniz hem alınacaklar var diye oyalıyorsun beni hem pide yap diyosun falan dedı cocuk var diye hiç cevap vermedim. Baraja gitmeyi de, pide yaptırmayı da düşünen kendisi idi. Ve yine kendi sormustu bana gelecek bişey var mı diye. Velhasış hadi hadi diye acele ettirerek götürdü bizi baktık kı piknik alanları dolu napalım dedi bahcemizde yiyelim hem daha rahat olur dedim. Ama çocuk eve gitmek istemedi ben burda yemel istiyorum dedi. Esim arabayı yolun kenarına cektı pideleri arabanın üstüne koydıçu hadi burda ayakta yiyelim dedi etrafımız araba ve insan dolu ben de siz yiyin o zaman ben evde yerim dedim. Ben oyle dedim diye cocugun elindem pideyı aldı, kolasını döktu, gidiyoruz dedı bindirdi bizi arabaya eve kadar allah korudu bizi.. Uçurumun kenarında son sürat sürüyor arabayı. Tabii bu esnada benım gıkım çıkmıyor. Azıcık bişey soylesem zaten korkmuş olan cocugum iyice kötü olacak. Yolda bosanmak istedim ciddi ciddi bu adamla ömür gecmez diye düşündüm. Ama söylesem daha beter delirir ne yapmalıyım?
İlk değil bu sürekli alttan alıp onun her dediğini yapınca iyi ama en ufak öfkede arabayı hızlı kullanmalar, sagı solu tekmelemeler , bagıra bagıra halaret etmeler. O an cocugumun nasıl korktugunu anlatamam çıt cıkarmıyor yavrum. Üstelik korkmasın dıye önemli bişey yokmus gibi davrandıkca daha beter üstüme geliyor
