- Konu Sahibi baharyildizi
- #61
Bi an kendimi okudum sanki. Eşimle çok yoklukta evlendik biz. ÖğrenciyDi. Bi komşusu evindeki fazla battaniye tencere kaşık falan vermişti. Allah razı olsun ondan. Bi çatı katı tutmuştuk tavanı akan. Paramız yoktu 7 8 ekmek alıp içine krem peynir ve zeytin ezmesi sürer yerdik. Bi gün arkadaşına gittik herşey yepyeni. Bi duygulandım ki sorma. Sonra kv ye anlatıyordum ee tabi yeni gelin evi öyle olur demişti. Eve gelip nasıl ağladım ben de gelin değil miydim diye. Kimseye birşey demedim ama. Eşimin okulu bitirip işe girmesini bekledim. O zamana kadar pek eşya da almadık. Sonrasında hepsi oldu. Hatta şimdi aldığımız evde kirada oturmayı bile hayal edemezdim. Nasip işte. Sen üzme kendini. Huzurun mutluluğun daim olsun.
