- 21 Temmuz 2016
- 62
- 56
- 3
- 31
- Konu Sahibi travelsweettravel
- #1
Merhabalar,
13 aylık bir ilişkimiz var. Her ilişkide olduğu gibi bizim de tartışmalarımız oluyor elbette. 2.ayımızdan itibaren cinsellik yaşıyoruz. Herşeyi bilmeniz ve buna göre yorum yapmanız için yazıyorum. O benim cinsellik anlamında ilkim. Ama onun daha önce bir çok kişiyle birlikteliği olmuş. Yalnız bir tane uzun ilişkisi olmuş o da 3 yıl sürmüş ve o bitirmiş. Yengeç burcu ben de terazi. 23 yaşındayım, o da 27.
Daha önce olan tartışmalarımızda bitirme lafını eden fevri davranan bendim. Hatalarımı kabul ediyorum. Yapım böyle benim, fevriyim ve yapmamalıyım. Ama takdir edersiniz ki o lafı bana ettiren de sebepler oluyordu. Bir kere çok kırıcı. Tartışma sırasında ve tartışmadan sonra uzun bir süre ne bir sıcaklık ne de en ufak bir tatlı bakış yaklaşım göremiyordum. Bazen çok yapıcıydı, bazen çok kırıcıydı. 3 4 ay önceye kadar bu adam bana tapıyor diyebilirdim bütün bunlara rağmen.
Evlilik konusuna gelince ne zaman bu konu açılsa benim hevesimi kıracak şeyler söyledi şu zamana kadar. Bir gün hatta o kadar üzülmüştüm ki, beni karşısına alıp konuştu. Herşeyin zamanı var. Zamanı gelince konuşulur, ben de evlilik istiyorum ama şimdi konuşmanın anlamı yok, bir beş yıl sonra falan düşünüyorum dedi. Ama ben niyeyse ondan o hissi alamıyordum, hala da alamıyorum. İnsan birlikte olduğu insandan buna dair frekanslar almak istiyor. Hemen pat diye olsun değil bu, neyse ne dediğimi anlatabilmişimdir. O kadar soğuttu ki beni konuşmalarıyla artık ben de lafını bile etmiyorum.
Onun dışında 2 tartışma önce yaşadığımız bir tartışmada 'ne yaparsan yap ya', 'ayrılmak istersen şu an ne diyeceğimi kestiremiyorum.' , 'keyfin bilir.' vs. gibi şeyler söyledi. Ki hiç mi hiç söylememişti daha önce bu tarz şeyleri. Ben de daha önce sarfettim böyle sözler. Dediğim gibi ben de fevriyim ama onun da benden aşağı kalır yanı yok. Siniri geçtikten sonra, sinirle söyledim her çiftin yaşayabileceği tartışmalar, çok büyük bir derdimiz yok bizim, çok büyük birşey yaşamadık abartma lütfen dedi, hala da öyle diyor her tartışmadan sonra. Ama o tartışma benim güvenimin çatırdamasına neden oldu.
Daha sonra yaşadığımız her tartışmada ağzına pelesenk etti bu sözleri. Sen bilirsin, ne yaparsan yap...
Son tartışmamız benim haftalardır içime attığım, baştan beri de bana bazı konularda (evlilik gibi, sarfedilen sözler gibi, çabuk vazgeçebildiğini düşünmem gibi) güvenimin sarsılmasından dolayı çıktı. Çok büyük bir tartışma yaşadık. O yine gidersen bir daha görüşmeyiz falan dedi. Ben giderken beni durdurdu, alttan almaya başladı. Yine aynı sözler, güveninin sarsılacağı birşey yok, abartma, her çift yaşar, biz de sıradan bir çiftiz işte vs. Ben o alttan alırken artık sürekli her tartışmada böyle şeyler demesinden sıkıldığım için sen kimseyi sevemezsin, güvenim sarıldı gibi şeyler söyledim. Sonrasında arabaya bindik, bana arabada 'sana medeni bir insan gibi söylüyorum, eğer benden bu kadar şikayetçiysen sevgimden şüphe ediyorsan mutlu olacağın ve seni sevecek başka başka birini bulabilirsin.'dedi. Yine sinirli tabi. Sonra evime geldik. O arabayı durdurdu. 'İnsan bazı şeyleri görse bile görmemezlikten geliyor ama ben artık görüyorum' dedim. İndim arabadan. Arkamdan lütfen konuşalım falan dedi. Ağlayarak evime yürüdüm arkama bakmadım. Sonra basmış gitmiş. Tabi gece yine kavga, tartışma. Benim güvenimin kırılması, onun kırgınlıkları... Telefonda bana 'ben bu kadar sinire strese gelemiyorum, böyle olmayacak'dedi. Ben de 'madem öyle, o kadar lafından sonra bitir benimle birlikte olmak zorunda da değilsin' dedim. Sabah bir kalktım, bana uzunca bir ayrılık mesajı yazmış. Beni sevdiğini ama artık sorunlarımızı çözebileceğimize olan inancının bittiğini... Çok kolay bir şekilde bende kalan eşyalarını getiririm bir ara, hoşçakal, umarım kendine uygun birini bulursun demiş. Ben tabi inanamadım. Ben senin benden vazgeçebileceğine dair söylediklerinden dolayı kendimi mahfederken sen beni haklı çıkarıyorsun ve vazgeçiyorsun benden dedim. Hiç geri adım atmadı. Bir ara konuşmak istersen konuşuruz dedi. Tamam seni son bir kez görmek istiyorum dedim. Geldi. Birbirimizi görür görmez sarıldık zaten. Orada yumuşadı birşeyler. Sonra gayet sakince konuştuk, ben dedim artık fevri davranmayacağım, o dedi ben de o tarz şeyler söylemeyeceğim. Sarıldık barıştık. Sonra hatta gittik yemek yedik. Eve gittiğimde beni hemen aradı, 'seni çok seviyorum'dedi. Ve şu an bana karşı inanılmaz iyi. Ama içimdeki bu başka tartışma yaşarsak yine mi vazgeçecek ayrılmak isteyecek şüphesi bitmiyor. Canım hala yanıyor. İçim parçalanıyor. Lütfen bir akıl verin. Ne yapmalıyım ben?
13 aylık bir ilişkimiz var. Her ilişkide olduğu gibi bizim de tartışmalarımız oluyor elbette. 2.ayımızdan itibaren cinsellik yaşıyoruz. Herşeyi bilmeniz ve buna göre yorum yapmanız için yazıyorum. O benim cinsellik anlamında ilkim. Ama onun daha önce bir çok kişiyle birlikteliği olmuş. Yalnız bir tane uzun ilişkisi olmuş o da 3 yıl sürmüş ve o bitirmiş. Yengeç burcu ben de terazi. 23 yaşındayım, o da 27.
Daha önce olan tartışmalarımızda bitirme lafını eden fevri davranan bendim. Hatalarımı kabul ediyorum. Yapım böyle benim, fevriyim ve yapmamalıyım. Ama takdir edersiniz ki o lafı bana ettiren de sebepler oluyordu. Bir kere çok kırıcı. Tartışma sırasında ve tartışmadan sonra uzun bir süre ne bir sıcaklık ne de en ufak bir tatlı bakış yaklaşım göremiyordum. Bazen çok yapıcıydı, bazen çok kırıcıydı. 3 4 ay önceye kadar bu adam bana tapıyor diyebilirdim bütün bunlara rağmen.
Evlilik konusuna gelince ne zaman bu konu açılsa benim hevesimi kıracak şeyler söyledi şu zamana kadar. Bir gün hatta o kadar üzülmüştüm ki, beni karşısına alıp konuştu. Herşeyin zamanı var. Zamanı gelince konuşulur, ben de evlilik istiyorum ama şimdi konuşmanın anlamı yok, bir beş yıl sonra falan düşünüyorum dedi. Ama ben niyeyse ondan o hissi alamıyordum, hala da alamıyorum. İnsan birlikte olduğu insandan buna dair frekanslar almak istiyor. Hemen pat diye olsun değil bu, neyse ne dediğimi anlatabilmişimdir. O kadar soğuttu ki beni konuşmalarıyla artık ben de lafını bile etmiyorum.
Onun dışında 2 tartışma önce yaşadığımız bir tartışmada 'ne yaparsan yap ya', 'ayrılmak istersen şu an ne diyeceğimi kestiremiyorum.' , 'keyfin bilir.' vs. gibi şeyler söyledi. Ki hiç mi hiç söylememişti daha önce bu tarz şeyleri. Ben de daha önce sarfettim böyle sözler. Dediğim gibi ben de fevriyim ama onun da benden aşağı kalır yanı yok. Siniri geçtikten sonra, sinirle söyledim her çiftin yaşayabileceği tartışmalar, çok büyük bir derdimiz yok bizim, çok büyük birşey yaşamadık abartma lütfen dedi, hala da öyle diyor her tartışmadan sonra. Ama o tartışma benim güvenimin çatırdamasına neden oldu.
Daha sonra yaşadığımız her tartışmada ağzına pelesenk etti bu sözleri. Sen bilirsin, ne yaparsan yap...
Son tartışmamız benim haftalardır içime attığım, baştan beri de bana bazı konularda (evlilik gibi, sarfedilen sözler gibi, çabuk vazgeçebildiğini düşünmem gibi) güvenimin sarsılmasından dolayı çıktı. Çok büyük bir tartışma yaşadık. O yine gidersen bir daha görüşmeyiz falan dedi. Ben giderken beni durdurdu, alttan almaya başladı. Yine aynı sözler, güveninin sarsılacağı birşey yok, abartma, her çift yaşar, biz de sıradan bir çiftiz işte vs. Ben o alttan alırken artık sürekli her tartışmada böyle şeyler demesinden sıkıldığım için sen kimseyi sevemezsin, güvenim sarıldı gibi şeyler söyledim. Sonrasında arabaya bindik, bana arabada 'sana medeni bir insan gibi söylüyorum, eğer benden bu kadar şikayetçiysen sevgimden şüphe ediyorsan mutlu olacağın ve seni sevecek başka başka birini bulabilirsin.'dedi. Yine sinirli tabi. Sonra evime geldik. O arabayı durdurdu. 'İnsan bazı şeyleri görse bile görmemezlikten geliyor ama ben artık görüyorum' dedim. İndim arabadan. Arkamdan lütfen konuşalım falan dedi. Ağlayarak evime yürüdüm arkama bakmadım. Sonra basmış gitmiş. Tabi gece yine kavga, tartışma. Benim güvenimin kırılması, onun kırgınlıkları... Telefonda bana 'ben bu kadar sinire strese gelemiyorum, böyle olmayacak'dedi. Ben de 'madem öyle, o kadar lafından sonra bitir benimle birlikte olmak zorunda da değilsin' dedim. Sabah bir kalktım, bana uzunca bir ayrılık mesajı yazmış. Beni sevdiğini ama artık sorunlarımızı çözebileceğimize olan inancının bittiğini... Çok kolay bir şekilde bende kalan eşyalarını getiririm bir ara, hoşçakal, umarım kendine uygun birini bulursun demiş. Ben tabi inanamadım. Ben senin benden vazgeçebileceğine dair söylediklerinden dolayı kendimi mahfederken sen beni haklı çıkarıyorsun ve vazgeçiyorsun benden dedim. Hiç geri adım atmadı. Bir ara konuşmak istersen konuşuruz dedi. Tamam seni son bir kez görmek istiyorum dedim. Geldi. Birbirimizi görür görmez sarıldık zaten. Orada yumuşadı birşeyler. Sonra gayet sakince konuştuk, ben dedim artık fevri davranmayacağım, o dedi ben de o tarz şeyler söylemeyeceğim. Sarıldık barıştık. Sonra hatta gittik yemek yedik. Eve gittiğimde beni hemen aradı, 'seni çok seviyorum'dedi. Ve şu an bana karşı inanılmaz iyi. Ama içimdeki bu başka tartışma yaşarsak yine mi vazgeçecek ayrılmak isteyecek şüphesi bitmiyor. Canım hala yanıyor. İçim parçalanıyor. Lütfen bir akıl verin. Ne yapmalıyım ben?
