- 18 Kasım 2013
- 4.659
- 3.970
- 133
- 32
Aynen öyle bi de anadır babadır diyolar ya en sinir olduğum şey analigi babaligi hak eden var hak etmeyen var
off ya bitek bende değilmiş işte sizi çok iyi anlıyorum . Gerçekten insanlara önce vicdan gerek.
Bence anne de kardes de gayet de atılır gayet de satilir. Kim bilir daha neler cektin, kötülük en yakınlarından gelince yüzlerce kez daha acı verici oluyor. Annen hep sorunlu bir kadinmis, bi çocukla seni evine bile sigdirmamis da çocuğunu geri aldıktan sonra aynı avlunun içinde 2 saatliğine yeğenine bakmayan ablana ne demeli?
Senin içinde Allah korkusu var belli, ne kadar kötü olursa olsunlar anne babaya yüz cevirmemeyi ogrenmisiz biz. Ne bileyim annenle ara sıra gorussen bile o ablanın yüzüne bakmamali bence. Bilmiyorum belki ben kardeşlerime hiç kiyamayan birisi olduğum için daha acı geldi ablanın davranışı, ben kardeşlerim için ölürüm ne demek zor zamanında yanında olmamak, ne demek başka insanlarla kardeşim hakkında konuşmak... Kimse ağzını açamaz o ağzı parçalarım.
Kendini ve eşini kullandırma, eğer mümkünse ablandan uzaklaş. Ne kadar uzak o kadar iyi olur bazı insanlarla. Biz kucuk bir şehirde oturuyorduk annemin 5 kardeşi şehrin bi ucunda biz öteki ucunda otururduk. Dayimlar teyzemler bir sürü kuzeni pek göremediğimiz için uzulurduk ha diyince gidilmiyordu çünkü. Annemi büyüyünce anladım, ben onların lafindan sözünden kurtulamam diyordu doğru diyormuş. Öyle abladan uzak dur sen de, taşın. Ve unutma da affetme de.
Bir anne neden bu kadar nefret eder kızından.
Ablanıza öyle değil de size neden böyle?
Bu konu gerçek mi gerçekten...
Aynen öyle bi de anadır babadır diyolar ya en sinir olduğum şey analigi babaligi hak eden var hak etmeyen var
Nasil uzuldum halinize anlatamam, neler yasamissiniz siz boyle
İcinizden nasil geciyorsa oyle davranin ama icinizde kin olusturmayin bu sizi mahveder. Allaha havale edin.
istemiyorsaniz da almayin hic hayatiniza.
simdi ben olsam soyle yapardim, boyle yapardim vs demesi kolay. en iyi siz bilirsiniz. yasadiklariniz cok zor.
İnsallah yeni yuvanizda yillardir bulamadiginiz aile sicakligini bulursunuz.
Cok mutlu olun.
Simdiden hayirli olsun evliliginiz.
Sevgiler.
Beni yavrumdan evladımdan uzak eden kim ise ve bu annem olsa bile ben silerim...Gerçek maalesef . hemde gerçek olanların sadece ufak bir kısmı.. annem hepimize aynı . ablalarıma da elinden gelen kötülüğü yaptı ama onların evi yuvası olduğu için daha fazla acıtamadı canlarını .Ben se ayrılınca ona muhtaç kaldım.
zor günler geçirmişsiniz .. bundan sonraki günler evladınız ile eşiniz ile mutlu olun .... ama ne annenizi ne ablanızı hayatınızın kıyısına dahi yaklaştırmayın .. size bunları yapan anne ilerde size sorunlar yaratacaktır eviniz kira ise çıkın başka semte taşının ablanız ile de yakınlığınız olmasın .. ablanıza istediği ilgiyi vermeyince komşularınıza da akraba çevrenize yaptığı gibi komşularınıza karşı sizi kötüleyebilir hiç gerekli değillerMerhaba kızlar , buraya yazmaya bile çekindiğim bir konu bu.Biraz uzun olacak ama okuyan ve yorum yapanlara şimdiden teşekkür ederim.
Ben 14 yaşımda babamı kaybettim. Biz 5 kardeştik. Aile içinde küçüklüğümden beri kavga gürültü hep vardı.
Babamı kaybettiğimizde annem 45 yaşındaydı. Annem her zaman çok sinirli bir kadındı. Babamdan sonra ise sanki öz annem değil üvey annem gibi davranıyordu.
Şöyle söyleyeyim annem hep çok soğuktu .Bir kere bile kızım , yavrum dediğini bilmem. Ve ben çocukken hep üzülürdüm annemin bu kadar sinirli ve soğuk olmasına.
Babam öldüğünde 3 kız kardeş vardık evde. Annem sizi istemiyorum gidin yalnız kalmak istiyorum derdi hep. Biz de bir kaç yıl içerisinde bir şekilde evden gittik. Ben evlendim , ablam memur oldu , öteki ablam da evlendi.
Bir kızım oldu 19 yaşındaydım ve eşimle şiddetli geçimsizlikten boşandığımızda 23 yaşındaydım. Anneme geldim . 2 ay annemde kaldım ama beni ve kızımı istemedi. . Bu arada annemin ağzı çok bozuktu , bana ettiği küfürleri ve eziyetleri cabası . Oysaki iyi kötü çalışıyordum ondan tek istediğim evini açması ve kızıma ben çalışırken bakması olmuştu . Yapmadı.annem kızımla beni evden kovdu . Boş bir evi vardı aynı avluda oraya attı resmen. Ne eşyamız ne paramız vardı bu arada işsiz kalmıştım.
kızımı canım yavrumu babaannesine göndermek zorunda kaldım. İş bulana kadar yanıma 5 ay alamadım. Yavrum her telefonda görüştüğümüzde ağlardı anne ne zaman geleceksin beni almaya diye. Annem ise getirme orda kalsın ben bakmam diyordu .
Rabbim yardım etti iş buldum ilk fırsatta kızımı aldım yanıma. Yeri geldi zeytin ekmek yedik yeri geldi aç kaldık ama bir daha kızımı yanımdan ayırmamaya karar verdim. yavrumu tam gün anaokuluna verdim . Ama akşam benden 2 saat önce evde olacaktı . Kızım bu arada 4,5 yaşındaydı . Ne annem ne de aynı avlu içerisindeki ablam bakmadılar 2 saat için kızıma. eski görümcem baktı. İşten çıkınca eski görümcemden alıp dolmuşla eve geliyordum . Oysaki okul bizim evimize daha yakındı ama annemde ablamda bakmadıkları için mecburdum.
Sonra aradan zaman geçti işlerim iyi gitti.maaşım arttı evimin eşyasını aldım. Ama hep taksit ödüyordum . Annem bu sefer hiç ihtiyacı olmadığı halde benden kira istemeye başladı. Ben de borcum olduğunu bitirene kadar veremeyeceğimi söylesemde nafile o evden de kovdu bizi.
Bu arada iş yerinde tanıştığım (şimdiki nişanlım) beyle görüşmeye başlamıştık . Bu adam bana ailemin yapmadığını yaptı . Her anlamda çocuğuma ve bana bir aile oldu. Ben yeni bir evliliği iyice tanımadan ve çocuğumda o kişiyi kabul etmeden yapmamaya kararlıydım. 1-2 yıl böyle görüşmeye devam ettik. Ama bu sefer de hem ablam hem annem benim hakkımda tüm tanıdıklarımıza kötü yola düşmüşüm gibi anlatmaya başladılar. Oysaki boşandıktan bir yıl sonra bu adamla tanıştım ve başka bir insan da olmadı hayatımda yani bugün onunla yarın başkasıyla değildim asla.
Neyse aradan zaman geçti ben o evden çıktım kendime yepyeni bir hayat kurmaya karar verdim. İşim ve maaşım iyiydi .İş yerinde çok azimliydim herşeyi öğrenmek herşeyi başarmak istiyordum bir daha eski günlere dönmemek için. O evden çıktıktan sonra uzun bir süre ne annemle ne ablamla görüşmedim . Ama ablam geldi benim taşındığım siteden ev aldı . Yine uzaklaşamadım yani.
Annem ise eskiden dediği gibi koca avluda tek kaldı , yalnızlığına kavuştu . Şimdi 60 yaşında ister istemez yalnız kalmak zor onun için .
1 yıl önce nişanlandım şimdi Allah'ın izni ile nikah hazırlıklarımızı yapıyoruz. Maddi durumumuz çok iyi . Şimdi annem de ablamda benimle iyi olmak istiyorlar ben de bir ihtiyaçları olduğunda koşuyorum ama eski günleri unutamıyorum . bana yaptıklarının çok azını yazdım buraya , torununu ve kızını evden atan anne ve kızkardeşinin adını kötüye çıkaran abla işte siz düşünün daha neler neler yaptıklarını ..
Şimdi ise beni nankörlükle suçluyorlar , benim ve nişanlımın durumu iyi olduğu için kibirlenmişim. Asla ve asla onları yeni evliliğimde görmek istemiyorum. Yani misafir gibi gelip gitsinler istiyorum . Unutamıyorum yaptıklarını .. Bu acıyı içimden nasıl atarım nasıl unuturum geçmişi ?
öncelikle laflarına aldırma. önemsememeye gayret göster kaldı ki onlardan ne kadar uzak kalırsan sende daha iyi olacaksın bunu biliyorsun....mesafe candır. dugune bile gelmeseler iyi olur...Merhaba kızlar , buraya yazmaya bile çekindiğim bir konu bu.Biraz uzun olacak ama okuyan ve yorum yapanlara şimdiden teşekkür ederim.
Ben 14 yaşımda babamı kaybettim. Biz 5 kardeştik. Aile içinde küçüklüğümden beri kavga gürültü hep vardı.
Babamı kaybettiğimizde annem 45 yaşındaydı. Annem her zaman çok sinirli bir kadındı. Babamdan sonra ise sanki öz annem değil üvey annem gibi davranıyordu.
Şöyle söyleyeyim annem hep çok soğuktu .Bir kere bile kızım , yavrum dediğini bilmem. Ve ben çocukken hep üzülürdüm annemin bu kadar sinirli ve soğuk olmasına.
Babam öldüğünde 3 kız kardeş vardık evde. Annem sizi istemiyorum gidin yalnız kalmak istiyorum derdi hep. Biz de bir kaç yıl içerisinde bir şekilde evden gittik. Ben evlendim , ablam memur oldu , öteki ablam da evlendi.
Bir kızım oldu 19 yaşındaydım ve eşimle şiddetli geçimsizlikten boşandığımızda 23 yaşındaydım. Anneme geldim . 2 ay annemde kaldım ama beni ve kızımı istemedi. . Bu arada annemin ağzı çok bozuktu , bana ettiği küfürleri ve eziyetleri cabası . Oysaki iyi kötü çalışıyordum ondan tek istediğim evini açması ve kızıma ben çalışırken bakması olmuştu . Yapmadı.annem kızımla beni evden kovdu . Boş bir evi vardı aynı avluda oraya attı resmen. Ne eşyamız ne paramız vardı bu arada işsiz kalmıştım.
kızımı canım yavrumu babaannesine göndermek zorunda kaldım. İş bulana kadar yanıma 5 ay alamadım. Yavrum her telefonda görüştüğümüzde ağlardı anne ne zaman geleceksin beni almaya diye. Annem ise getirme orda kalsın ben bakmam diyordu .
Rabbim yardım etti iş buldum ilk fırsatta kızımı aldım yanıma. Yeri geldi zeytin ekmek yedik yeri geldi aç kaldık ama bir daha kızımı yanımdan ayırmamaya karar verdim. yavrumu tam gün anaokuluna verdim . Ama akşam benden 2 saat önce evde olacaktı . Kızım bu arada 4,5 yaşındaydı . Ne annem ne de aynı avlu içerisindeki ablam bakmadılar 2 saat için kızıma. eski görümcem baktı. İşten çıkınca eski görümcemden alıp dolmuşla eve geliyordum . Oysaki okul bizim evimize daha yakındı ama annemde ablamda bakmadıkları için mecburdum.
Sonra aradan zaman geçti işlerim iyi gitti.maaşım arttı evimin eşyasını aldım. Ama hep taksit ödüyordum . Annem bu sefer hiç ihtiyacı olmadığı halde benden kira istemeye başladı. Ben de borcum olduğunu bitirene kadar veremeyeceğimi söylesemde nafile o evden de kovdu bizi.
Bu arada iş yerinde tanıştığım (şimdiki nişanlım) beyle görüşmeye başlamıştık . Bu adam bana ailemin yapmadığını yaptı . Her anlamda çocuğuma ve bana bir aile oldu. Ben yeni bir evliliği iyice tanımadan ve çocuğumda o kişiyi kabul etmeden yapmamaya kararlıydım. 1-2 yıl böyle görüşmeye devam ettik. Ama bu sefer de hem ablam hem annem benim hakkımda tüm tanıdıklarımıza kötü yola düşmüşüm gibi anlatmaya başladılar. Oysaki boşandıktan bir yıl sonra bu adamla tanıştım ve başka bir insan da olmadı hayatımda yani bugün onunla yarın başkasıyla değildim asla.
Neyse aradan zaman geçti ben o evden çıktım kendime yepyeni bir hayat kurmaya karar verdim. İşim ve maaşım iyiydi .İş yerinde çok azimliydim herşeyi öğrenmek herşeyi başarmak istiyordum bir daha eski günlere dönmemek için. O evden çıktıktan sonra uzun bir süre ne annemle ne ablamla görüşmedim . Ama ablam geldi benim taşındığım siteden ev aldı . Yine uzaklaşamadım yani.
Annem ise eskiden dediği gibi koca avluda tek kaldı , yalnızlığına kavuştu . Şimdi 60 yaşında ister istemez yalnız kalmak zor onun için .
1 yıl önce nişanlandım şimdi Allah'ın izni ile nikah hazırlıklarımızı yapıyoruz. Maddi durumumuz çok iyi . Şimdi annem de ablamda benimle iyi olmak istiyorlar ben de bir ihtiyaçları olduğunda koşuyorum ama eski günleri unutamıyorum . bana yaptıklarının çok azını yazdım buraya , torununu ve kızını evden atan anne ve kızkardeşinin adını kötüye çıkaran abla işte siz düşünün daha neler neler yaptıklarını ..
Şimdi ise beni nankörlükle suçluyorlar , benim ve nişanlımın durumu iyi olduğu için kibirlenmişim. Asla ve asla onları yeni evliliğimde görmek istemiyorum. Yani misafir gibi gelip gitsinler istiyorum . Unutamıyorum yaptıklarını .. Bu acıyı içimden nasıl atarım nasıl unuturum geçmişi ?
Ben olsam onları her yerden engeller hiç bir şekilde görüşmezdim. Bence onları affetmeye değil onlardan kurtulmaya ihtiyacınız var.Merhaba kızlar , buraya yazmaya bile çekindiğim bir konu bu.Biraz uzun olacak ama okuyan ve yorum yapanlara şimdiden teşekkür ederim.
Ben 14 yaşımda babamı kaybettim. Biz 5 kardeştik. Aile içinde küçüklüğümden beri kavga gürültü hep vardı.
Babamı kaybettiğimizde annem 45 yaşındaydı. Annem her zaman çok sinirli bir kadındı. Babamdan sonra ise sanki öz annem değil üvey annem gibi davranıyordu.
Şöyle söyleyeyim annem hep çok soğuktu .Bir kere bile kızım , yavrum dediğini bilmem. Ve ben çocukken hep üzülürdüm annemin bu kadar sinirli ve soğuk olmasına.
Babam öldüğünde 3 kız kardeş vardık evde. Annem sizi istemiyorum gidin yalnız kalmak istiyorum derdi hep. Biz de bir kaç yıl içerisinde bir şekilde evden gittik. Ben evlendim , ablam memur oldu , öteki ablam da evlendi.
Bir kızım oldu 19 yaşındaydım ve eşimle şiddetli geçimsizlikten boşandığımızda 23 yaşındaydım. Anneme geldim . 2 ay annemde kaldım ama beni ve kızımı istemedi. . Bu arada annemin ağzı çok bozuktu , bana ettiği küfürleri ve eziyetleri cabası . Oysaki iyi kötü çalışıyordum ondan tek istediğim evini açması ve kızıma ben çalışırken bakması olmuştu . Yapmadı.annem kızımla beni evden kovdu . Boş bir evi vardı aynı avluda oraya attı resmen. Ne eşyamız ne paramız vardı bu arada işsiz kalmıştım.
kızımı canım yavrumu babaannesine göndermek zorunda kaldım. İş bulana kadar yanıma 5 ay alamadım. Yavrum her telefonda görüştüğümüzde ağlardı anne ne zaman geleceksin beni almaya diye. Annem ise getirme orda kalsın ben bakmam diyordu .
Rabbim yardım etti iş buldum ilk fırsatta kızımı aldım yanıma. Yeri geldi zeytin ekmek yedik yeri geldi aç kaldık ama bir daha kızımı yanımdan ayırmamaya karar verdim. yavrumu tam gün anaokuluna verdim . Ama akşam benden 2 saat önce evde olacaktı . Kızım bu arada 4,5 yaşındaydı . Ne annem ne de aynı avlu içerisindeki ablam bakmadılar 2 saat için kızıma. eski görümcem baktı. İşten çıkınca eski görümcemden alıp dolmuşla eve geliyordum . Oysaki okul bizim evimize daha yakındı ama annemde ablamda bakmadıkları için mecburdum.
Sonra aradan zaman geçti işlerim iyi gitti.maaşım arttı evimin eşyasını aldım. Ama hep taksit ödüyordum . Annem bu sefer hiç ihtiyacı olmadığı halde benden kira istemeye başladı. Ben de borcum olduğunu bitirene kadar veremeyeceğimi söylesemde nafile o evden de kovdu bizi.
Bu arada iş yerinde tanıştığım (şimdiki nişanlım) beyle görüşmeye başlamıştık . Bu adam bana ailemin yapmadığını yaptı . Her anlamda çocuğuma ve bana bir aile oldu. Ben yeni bir evliliği iyice tanımadan ve çocuğumda o kişiyi kabul etmeden yapmamaya kararlıydım. 1-2 yıl böyle görüşmeye devam ettik. Ama bu sefer de hem ablam hem annem benim hakkımda tüm tanıdıklarımıza kötü yola düşmüşüm gibi anlatmaya başladılar. Oysaki boşandıktan bir yıl sonra bu adamla tanıştım ve başka bir insan da olmadı hayatımda yani bugün onunla yarın başkasıyla değildim asla.
Neyse aradan zaman geçti ben o evden çıktım kendime yepyeni bir hayat kurmaya karar verdim. İşim ve maaşım iyiydi .İş yerinde çok azimliydim herşeyi öğrenmek herşeyi başarmak istiyordum bir daha eski günlere dönmemek için. O evden çıktıktan sonra uzun bir süre ne annemle ne ablamla görüşmedim . Ama ablam geldi benim taşındığım siteden ev aldı . Yine uzaklaşamadım yani.
Annem ise eskiden dediği gibi koca avluda tek kaldı , yalnızlığına kavuştu . Şimdi 60 yaşında ister istemez yalnız kalmak zor onun için .
1 yıl önce nişanlandım şimdi Allah'ın izni ile nikah hazırlıklarımızı yapıyoruz. Maddi durumumuz çok iyi . Şimdi annem de ablamda benimle iyi olmak istiyorlar ben de bir ihtiyaçları olduğunda koşuyorum ama eski günleri unutamıyorum . bana yaptıklarının çok azını yazdım buraya , torununu ve kızını evden atan anne ve kızkardeşinin adını kötüye çıkaran abla işte siz düşünün daha neler neler yaptıklarını ..
Şimdi ise beni nankörlükle suçluyorlar , benim ve nişanlımın durumu iyi olduğu için kibirlenmişim. Asla ve asla onları yeni evliliğimde görmek istemiyorum. Yani misafir gibi gelip gitsinler istiyorum . Unutamıyorum yaptıklarını .. Bu acıyı içimden nasıl atarım nasıl unuturum geçmişi ?
Merhaba kızlar , buraya yazmaya bile çekindiğim bir konu bu.Biraz uzun olacak ama okuyan ve yorum yapanlara şimdiden teşekkür ederim.
Ben 14 yaşımda babamı kaybettim. Biz 5 kardeştik. Aile içinde küçüklüğümden beri kavga gürültü hep vardı.
Babamı kaybettiğimizde annem 45 yaşındaydı. Annem her zaman çok sinirli bir kadındı. Babamdan sonra ise sanki öz annem değil üvey annem gibi davranıyordu.
Şöyle söyleyeyim annem hep çok soğuktu .Bir kere bile kızım , yavrum dediğini bilmem. Ve ben çocukken hep üzülürdüm annemin bu kadar sinirli ve soğuk olmasına.
Babam öldüğünde 3 kız kardeş vardık evde. Annem sizi istemiyorum gidin yalnız kalmak istiyorum derdi hep. Biz de bir kaç yıl içerisinde bir şekilde evden gittik. Ben evlendim , ablam memur oldu , öteki ablam da evlendi.
Bir kızım oldu 19 yaşındaydım ve eşimle şiddetli geçimsizlikten boşandığımızda 23 yaşındaydım. Anneme geldim . 2 ay annemde kaldım ama beni ve kızımı istemedi. . Bu arada annemin ağzı çok bozuktu , bana ettiği küfürleri ve eziyetleri cabası . Oysaki iyi kötü çalışıyordum ondan tek istediğim evini açması ve kızıma ben çalışırken bakması olmuştu . Yapmadı.annem kızımla beni evden kovdu . Boş bir evi vardı aynı avluda oraya attı resmen. Ne eşyamız ne paramız vardı bu arada işsiz kalmıştım.
kızımı canım yavrumu babaannesine göndermek zorunda kaldım. İş bulana kadar yanıma 5 ay alamadım. Yavrum her telefonda görüştüğümüzde ağlardı anne ne zaman geleceksin beni almaya diye. Annem ise getirme orda kalsın ben bakmam diyordu .
Rabbim yardım etti iş buldum ilk fırsatta kızımı aldım yanıma. Yeri geldi zeytin ekmek yedik yeri geldi aç kaldık ama bir daha kızımı yanımdan ayırmamaya karar verdim. yavrumu tam gün anaokuluna verdim . Ama akşam benden 2 saat önce evde olacaktı . Kızım bu arada 4,5 yaşındaydı . Ne annem ne de aynı avlu içerisindeki ablam bakmadılar 2 saat için kızıma. eski görümcem baktı. İşten çıkınca eski görümcemden alıp dolmuşla eve geliyordum . Oysaki okul bizim evimize daha yakındı ama annemde ablamda bakmadıkları için mecburdum.
Sonra aradan zaman geçti işlerim iyi gitti.maaşım arttı evimin eşyasını aldım. Ama hep taksit ödüyordum . Annem bu sefer hiç ihtiyacı olmadığı halde benden kira istemeye başladı. Ben de borcum olduğunu bitirene kadar veremeyeceğimi söylesemde nafile o evden de kovdu bizi.
Bu arada iş yerinde tanıştığım (şimdiki nişanlım) beyle görüşmeye başlamıştık . Bu adam bana ailemin yapmadığını yaptı . Her anlamda çocuğuma ve bana bir aile oldu. Ben yeni bir evliliği iyice tanımadan ve çocuğumda o kişiyi kabul etmeden yapmamaya kararlıydım. 1-2 yıl böyle görüşmeye devam ettik. Ama bu sefer de hem ablam hem annem benim hakkımda tüm tanıdıklarımıza kötü yola düşmüşüm gibi anlatmaya başladılar. Oysaki boşandıktan bir yıl sonra bu adamla tanıştım ve başka bir insan da olmadı hayatımda yani bugün onunla yarın başkasıyla değildim asla.
Neyse aradan zaman geçti ben o evden çıktım kendime yepyeni bir hayat kurmaya karar verdim. İşim ve maaşım iyiydi .İş yerinde çok azimliydim herşeyi öğrenmek herşeyi başarmak istiyordum bir daha eski günlere dönmemek için. O evden çıktıktan sonra uzun bir süre ne annemle ne ablamla görüşmedim . Ama ablam geldi benim taşındığım siteden ev aldı . Yine uzaklaşamadım yani.
Annem ise eskiden dediği gibi koca avluda tek kaldı , yalnızlığına kavuştu . Şimdi 60 yaşında ister istemez yalnız kalmak zor onun için .
1 yıl önce nişanlandım şimdi Allah'ın izni ile nikah hazırlıklarımızı yapıyoruz. Maddi durumumuz çok iyi . Şimdi annem de ablamda benimle iyi olmak istiyorlar ben de bir ihtiyaçları olduğunda koşuyorum ama eski günleri unutamıyorum . bana yaptıklarının çok azını yazdım buraya , torununu ve kızını evden atan anne ve kızkardeşinin adını kötüye çıkaran abla işte siz düşünün daha neler neler yaptıklarını ..
Şimdi ise beni nankörlükle suçluyorlar , benim ve nişanlımın durumu iyi olduğu için kibirlenmişim. Asla ve asla onları yeni evliliğimde görmek istemiyorum. Yani misafir gibi gelip gitsinler istiyorum . Unutamıyorum yaptıklarını .. Bu acıyı içimden nasıl atarım nasıl unuturum geçmişi ?
zor günler geçirmişsiniz .. bundan sonraki günler evladınız ile eşiniz ile mutlu olun .... ama ne annenizi ne ablanızı hayatınızın kıyısına dahi yaklaştırmayın .. size bunları yapan anne ilerde size sorunlar yaratacaktır eviniz kira ise çıkın başka semte taşının ablanız ile de yakınlığınız olmasın .. ablanıza istediği ilgiyi vermeyince komşularınıza da akraba çevrenize yaptığı gibi komşularınıza karşı sizi kötüleyebilir hiç gerekli değiller
nişanlının bunu demesi hoşuma gitti seni koruyup kollayabilcek biri demekki ama hiç bir zaman taviz vermeyin insanlar değişmiyor malesefTeşekkür ederim yorumunuz için. Ben evleneceğim zaten yeni bir ev alıyoruz anneme de ablama da bayağ uzak bir yer. Ama onlar şimdiden geliriz kalırız demeye başladılar .nişanlım da şehir içinde yatıya kalmak olmaz dedi laf arasında (nişanlım bildiği için bana yaptıklarını benim istemediğimi bunu laf arasında söyledi ) Buna bozulup nişanlımı hemen eleştirmeye başladılar arkasından.
Canim ya cidden cok yuhaf oldum okurken. Azminide cabanids takdir ettim masallah. Allah daha daha arttirsin insallah mutlulugunuda huzurunuda. Bence bi psikolojik destek almalisin sende kizinda. İyi olabilirsiniz ama o küçücük ufaklikta iyi gitmeyen bircok sey ilerde ters tepebilir. En basitinden bipolar duygu bozuklugu olabilir kuvvetle ihtimalki zaten turkiyenin 4 milyon insani bipolar. Sana gelecek olursaak görüş yada gorusme diyemem yasadiklarin cok agir. En dogru kararini vicdanin bilir herkesin kendi polisi vicdanidir derler ya hani. Sende elini vicdanina koy dusun ne istiyorsan onu yao ama dediklerimide yabana atma muhakkak bi danidman destegi al. Buarada tabiki evine sokma gelip gidip aranizida bozabilirler esinle. Insanoglu cig süt emmis. Menfaatleri icin seni harcayan ablana acima bencede. Kardesligi simdi mi aklina gelmis acaba ?? Benimde bi yegenim var. Ben onun bi gozunun yasina kiyamam. Kac gun uykusuz ise gittim onun ivin teyzelik kolay mi?? Bosuna dememisler anne yarisi diye. Peki kan testi yaptirdin mi annenle belki annen degildir. Bi sac telina bakiyor artik dna testleri..
misafir gibi kabul ediyorsanız o da güzel ben onu da kabul etmezdim.Merhaba kızlar , buraya yazmaya bile çekindiğim bir konu bu.Biraz uzun olacak ama okuyan ve yorum yapanlara şimdiden teşekkür ederim.
Ben 14 yaşımda babamı kaybettim. Biz 5 kardeştik. Aile içinde küçüklüğümden beri kavga gürültü hep vardı.
Babamı kaybettiğimizde annem 45 yaşındaydı. Annem her zaman çok sinirli bir kadındı. Babamdan sonra ise sanki öz annem değil üvey annem gibi davranıyordu.
Şöyle söyleyeyim annem hep çok soğuktu .Bir kere bile kızım , yavrum dediğini bilmem. Ve ben çocukken hep üzülürdüm annemin bu kadar sinirli ve soğuk olmasına.
Babam öldüğünde 3 kız kardeş vardık evde. Annem sizi istemiyorum gidin yalnız kalmak istiyorum derdi hep. Biz de bir kaç yıl içerisinde bir şekilde evden gittik. Ben evlendim , ablam memur oldu , öteki ablam da evlendi.
Bir kızım oldu 19 yaşındaydım ve eşimle şiddetli geçimsizlikten boşandığımızda 23 yaşındaydım. Anneme geldim . 2 ay annemde kaldım ama beni ve kızımı istemedi. . Bu arada annemin ağzı çok bozuktu , bana ettiği küfürleri ve eziyetleri cabası . Oysaki iyi kötü çalışıyordum ondan tek istediğim evini açması ve kızıma ben çalışırken bakması olmuştu . Yapmadı.annem kızımla beni evden kovdu . Boş bir evi vardı aynı avluda oraya attı resmen. Ne eşyamız ne paramız vardı bu arada işsiz kalmıştım.
kızımı canım yavrumu babaannesine göndermek zorunda kaldım. İş bulana kadar yanıma 5 ay alamadım. Yavrum her telefonda görüştüğümüzde ağlardı anne ne zaman geleceksin beni almaya diye. Annem ise getirme orda kalsın ben bakmam diyordu .
Rabbim yardım etti iş buldum ilk fırsatta kızımı aldım yanıma. Yeri geldi zeytin ekmek yedik yeri geldi aç kaldık ama bir daha kızımı yanımdan ayırmamaya karar verdim. yavrumu tam gün anaokuluna verdim . Ama akşam benden 2 saat önce evde olacaktı . Kızım bu arada 4,5 yaşındaydı . Ne annem ne de aynı avlu içerisindeki ablam bakmadılar 2 saat için kızıma. eski görümcem baktı. İşten çıkınca eski görümcemden alıp dolmuşla eve geliyordum . Oysaki okul bizim evimize daha yakındı ama annemde ablamda bakmadıkları için mecburdum.
Sonra aradan zaman geçti işlerim iyi gitti.maaşım arttı evimin eşyasını aldım. Ama hep taksit ödüyordum . Annem bu sefer hiç ihtiyacı olmadığı halde benden kira istemeye başladı. Ben de borcum olduğunu bitirene kadar veremeyeceğimi söylesemde nafile o evden de kovdu bizi.
Bu arada iş yerinde tanıştığım (şimdiki nişanlım) beyle görüşmeye başlamıştık . Bu adam bana ailemin yapmadığını yaptı . Her anlamda çocuğuma ve bana bir aile oldu. Ben yeni bir evliliği iyice tanımadan ve çocuğumda o kişiyi kabul etmeden yapmamaya kararlıydım. 1-2 yıl böyle görüşmeye devam ettik. Ama bu sefer de hem ablam hem annem benim hakkımda tüm tanıdıklarımıza kötü yola düşmüşüm gibi anlatmaya başladılar. Oysaki boşandıktan bir yıl sonra bu adamla tanıştım ve başka bir insan da olmadı hayatımda yani bugün onunla yarın başkasıyla değildim asla.
Neyse aradan zaman geçti ben o evden çıktım kendime yepyeni bir hayat kurmaya karar verdim. İşim ve maaşım iyiydi .İş yerinde çok azimliydim herşeyi öğrenmek herşeyi başarmak istiyordum bir daha eski günlere dönmemek için. O evden çıktıktan sonra uzun bir süre ne annemle ne ablamla görüşmedim . Ama ablam geldi benim taşındığım siteden ev aldı . Yine uzaklaşamadım yani.
Annem ise eskiden dediği gibi koca avluda tek kaldı , yalnızlığına kavuştu . Şimdi 60 yaşında ister istemez yalnız kalmak zor onun için .
1 yıl önce nişanlandım şimdi Allah'ın izni ile nikah hazırlıklarımızı yapıyoruz. Maddi durumumuz çok iyi . Şimdi annem de ablamda benimle iyi olmak istiyorlar ben de bir ihtiyaçları olduğunda koşuyorum ama eski günleri unutamıyorum . bana yaptıklarının çok azını yazdım buraya , torununu ve kızını evden atan anne ve kızkardeşinin adını kötüye çıkaran abla işte siz düşünün daha neler neler yaptıklarını ..
Şimdi ise beni nankörlükle suçluyorlar , benim ve nişanlımın durumu iyi olduğu için kibirlenmişim. Asla ve asla onları yeni evliliğimde görmek istemiyorum. Yani misafir gibi gelip gitsinler istiyorum . Unutamıyorum yaptıklarını .. Bu acıyı içimden nasıl atarım nasıl unuturum geçmişi ?
Guneydogulu musunuz birde ?? Ben oradada yasadimda boyle olaylari cok duyardim oralarda. Ne ekersen genclikte onu bicersin yaslilikta. Peki senden baska isteklerina yanit veren kardeslerin yok mu ? Sen misin evin her istedigini yapan yani durumun iyi diye. Yaslandi ele düştü desene. Bencede mesafeni korumalisin. Hele hele esinle kesinlikle ama kesinliklee muhatap etme. Ozellikle ablani.Canım benim vallahi herkes tüm komşularımız , arkadaşlarımız bu kadın sizin üvey anneniz mi derdi ? Hakikaten asla öz anne gibi değildi annem ama tüm çocuklarına aynı ..Annem çok çıkarcı ve paracı . Ama işte şimdi ablamda annemde geçmişteki gibi rahat değiller annem yaşlandı yalnız kaldı , ablam ise 3 çocuk yaptı istediği hayatı yaşayamıyor ve eşiyle sorunları var . Ben üzülüyorum onlara bir istekleri olunca yapıyorum . Ama biliyorum ki eski günleri tekrar yaşasak yine kötü durumda olsam onlarda yine bana eziyet ederler.
desinler sen 5 ay kızına hasretken akılları nerdeydi ? Acıma arkadaşım hayatına bakÇok teşekkür ederim iyi dileklerin için. Ben de mesafe koymak istiyorum ama bu seferde kibirli diyorlar bıktım artık.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?