İçindeki çocuğu öldürmek...

peda .!.:

Değişmeden nasıl anne olurum diye yazmış bazı arkadaşlar;
Annelik başlı başına değişiklik iliğinize kadar işleyen tatlı bir değişim ömür boyu yorulmaya,koşuşturmaya ne zaman hazırsınız o zaman anne olacaksınız.yoksa çocuk sahibi olduktan sonra ben şu işimi yarım bırakmıştım şu eğitimimi yarım bırakmıştım,tam kariyer yapıyordum derseniz içinizdeki çocuk bebeğinize yetemeden ölür.önce ruhsal ve bedensel açıdan sağlıklı bir anne olunacakki eline verilen minicik hamura şekil versin akıl versin güven versin.kendine faydası olmayanın cocuğuna hiç faydası olmaz.Ha bebek doğunca işler aksamıyormu hayat durmuyor mu tabiki duruyor zaman zaman dip boyanız geliyor saçınız mısır püskülü gibi oluyor kaşlar uzuyor ama zamanında koşamıyorsunuz berbere,sinemaya yeni filmler geliyor fragmanlarıyla yetiniyorsunuz.uykusuzluktan aylarca yatıp kimse kaldırmasa diye hayal kuruyorsunuz,çoğu kez aç kalkıyorsunuz sofradan çünkü o sizden aç sizi emmeyi bekliyor hepde siz yemek yerken ağlıyor avaz avaz,düştüğünde betona kafa atıp dövesiniz geliyor o kahrolası betonu,anneniz hep aklınız geliyor canım annem benide böylemi büyüttün diye,daha bi duygusal daha bi ağlak oluyorsunuz ama ne çekerseniz çekin o bebişinizin yüzünü görünce her sıkıntı bitiyor işte cennet burası olmalı bu kokuda cennet kokusu olmalı diyorsunuz Allah herkese cennet kokulu bebişler versin...

Genişletmek için tıkla...

ne güzel anlatmışsın senağlama
iş yerindeyim küçük palyaçomu özledim gözlerim doldu yaa aşkolsun naniknanik

peda .!.:

Değişmeden nasıl anne olurum diye yazmış bazı arkadaşlar;
Annelik başlı başına değişiklik iliğinize kadar işleyen tatlı bir değişim ömür boyu yorulmaya,koşuşturmaya ne zaman hazırsınız o zaman anne olacaksınız.yoksa çocuk sahibi olduktan sonra ben şu işimi yarım bırakmıştım şu eğitimimi yarım bırakmıştım,tam kariyer yapıyordum derseniz içinizdeki çocuk bebeğinize yetemeden ölür.önce ruhsal ve bedensel açıdan sağlıklı bir anne olunacakki eline verilen minicik hamura şekil versin akıl versin güven versin.kendine faydası olmayanın cocuğuna hiç faydası olmaz.Ha bebek doğunca işler aksamıyormu hayat durmuyor mu tabiki duruyor zaman zaman dip boyanız geliyor saçınız mısır püskülü gibi oluyor kaşlar uzuyor ama zamanında koşamıyorsunuz berbere,sinemaya yeni filmler geliyor fragmanlarıyla yetiniyorsunuz.uykusuzluktan aylarca yatıp kimse kaldırmasa diye hayal kuruyorsunuz,çoğu kez aç kalkıyorsunuz sofradan çünkü o sizden aç sizi emmeyi bekliyor hepde siz yemek yerken ağlıyor avaz avaz,düştüğünde betona kafa atıp dövesiniz geliyor o kahrolası betonu,anneniz hep aklınız geliyor canım annem benide böylemi büyüttün diye,daha bi duygusal daha bi ağlak oluyorsunuz ama ne çekerseniz çekin o bebişinizin yüzünü görünce her sıkıntı bitiyor işte cennet burası olmalı bu kokuda cennet kokusu olmalı diyorsunuz Allah herkese cennet kokulu bebişler versin...

Genişletmek için tıkla...

bu işte... alkisalkisalkis

Tabbiki her ne kadar beni anlamamış olanlar varsada aranızda hepinizin verdiği fikirler için teşekkür ediyorum. Yanlız şunu belirtmek istiyorum birkaç arkadasıma kesinlikle kimseye birebir söylediğim birsey degil emin olun bütün yorumları aynı anda okudum ve kimin hangisini yazdığını su an hatırlamıyorum bile, ama yinede söylemeden edemiycem.
Yorumlar arasında "çocukta yaparım, kariyerde" "tarzı" yazıları okuyunca çok ama çok güldüm. Ne yani bunu böyle bir fikir danısan birine söyleyerek, ne mükemmel bir kişi olduğunuzumu gösteriyorsunuz cevreye, yada belki bu fikri dile getirdikçe sizde buna inanıyorsunuz.
Ve bir diğeride benim bebişim herseye deger, annelik kutsaldır yorumları. Ne yani ben simdi bu soruyu sordum diye benim anneliğim kutsal degil mi?? Yada ben bu soruyu sorunca anne ollunca nelerden vazgecmem gerektiğini bilmediğimimi sanıyorsunuz. Kusura bakmayın ama elbetteki benim bebişimde herseye deger, benim bebeğimde canım, herseyim, elbetteki onun bir bakısı benimde bütün yorgunluğumu alıyor. Elbetteki bende bebeğim için çok seyden vazgectim ve vazgecerim ve hayat boyuda onun basına kakmadan yaparım bunu (birisi bunu bile söylemiş, çocuğun basına kakılabilirmiş bu durum)
Benim çabam daha iyi olabilmek için sadece...

Ayrıca bana mantıklı yazılarıyla destek verenlere, özellikle zamanla düzelecegini söyleyerek soruma mantıklı bir cevap veren herkesede çok teşekkür ediyorum...

Catharsis .!.:

cesurca bir itiraf olmuş.. 3 boyutlu düşünebilmek ve gerçekçi olmak diye buna derim ben..

çouğum yok. çok ileride istiyorum ama bu tarz sorular kafamı kurcalıyor. benim de ihtiyacım var bu sorunun cevabına..
başarmadan başardım sananlar çok.. ama ben gerçekten başaranların hikayelerini dinlemek isterim. yardımcı olur bizlere..

insan değişmeden, kendinden ödün vermeden,bambaşka biri olmadan anne olabılır mı?
yoksa bu imkansız mı?

Genişletmek için tıkla...

Yorumunuza bayıldım ama sanırım öğrenemeyecegiz bu sorunun cevabını...

içindeki çocuk ölünce yaşlanmaya başlıyorsun hızlıca

içinizdeki çocuğu öldüren doğum vs.yanında en büyük etken çevre saçma sapan konuşmalar yok sen artık anne oldun yakışırmı olurmu çocuğunu düşün sanki bi anda uzaylı oldunuzda çocuğunuzu attınız.bu kişilere sert ve net cevap vereceksiniz ki bi daha o fazla aklını size veremiyecek.

Bir kaç ay sonra bebeğin seni neşelendirmek için ne numaralar yapacak bak gör. Sadece kendine ve ona biraz zaman ver. Bir insanın herşeye yetişmesi mümkün değil bunu hiçbir zaman unutma. Bebek bakımı, ev işleri derken suratının hep asık olduğunu tahmin ediyorum. Bebeğini ihmal edemeyeceğine göre ev işlerini ihmal et ve bunu herkese kabur ettir.
Benin evime hiçkimse haber vermeden gelemez mesela çünkü evi topladığım saatler bellidir. Akşam yemeği yaparsam yenir yapamazsam birşeyler ayarlanır. Çocuğumun uyku saati, mama saati, banyo saati bellidir ve etrafımdaki herkes buna göre davranır. Çünkü bunları aksattığımda çocuğumun neşesi ve dolayısıyla benim neşem kaçar.
Gerçekten bebek bakarken banyo yapmak bile lüks olabiliyor ama kurallarını koyduğunda ve çevrene ilan ettiğinde işin kolaylaşıyor.
Günün belli bir saatini mutlaka kendine ayır. Benim için akşam 8den sonrası tamamen kendime ayıracağım vakittir mesela. Bebeğin henüz küçük ama birkaç ay içinde gündüz ve gece uykuları için kesin saatler belirler alıştırırsın. Belki birkaç hafta zorlanırsın ama sonunda alışır.
Eşini de bebek bakımına ortak edersen yükün iyice hafifler.
Sen ne kadar neşeli ve huzurlu olursan bebeğin de o kadar uyumlu ve neşeli olur. Eşinle de konuş bu durumu bence. Bebeğe mama yedirmek, bezini değiştirmek, yada banyo yaptırmak karşılığında içinde kuş cıvıltıları olan bir evde yaşayacağını , senin neşenin, enerjinin onlara da yansıyacağını anlarsa seve seve yardımcı bebek bakımı konusunda.
İnşallah bir an önce eski neşene ve enerjine kavuşursun.a.s.

Eski mesajlarımı karıştırırken gördüm bu yazdığımı ve inanın yazdığımı bile unutmusum...

Geçen zaman içinde size ve bütün çocuk planlayanlara ve benim duygularımı hissedenlere son raporu vereyim dedim...

Kuzum 2,5 yaşına gelmek üzere ve tam bir bıcırık. İşten eve gittiğim anda ikimiz birden başlıyoruz azmaya, hatta eşim işten geldiğinde binaya girer girmez bizim çığlıklarımızı duydugunu söylüyor:) kaldı ki oturdugumuz binada neredeyse çocuksuz aile yok.

Kuzum prenses kıyafeti giyiyor ve evin içinde dönüp duruyoruz, kuzum etekleri havalandıkça sevinç çığlıkları atıyor ve bende onun çığlıklarını duydukça gülüyorum. Birlikte saklambaç oynuyoruz, koridorda top oynuyoruz, parka gidip sallanıyoruz. Resim yapıyoruz, masal okuyoruz. O bana yemek yediriyor ben ona:)

Bunlar sadece kısa bir özet ve benim içimdeki çocuk tekrar dirildiğiyle kalmayıp birde kızımla birlikte büyüyor

Sonuç şu ki aslında yaşanan herşey bir süreç ve o süreç bazıları için çok zor olabiliyor. Hep derler ya bebekler büyüdükçe dertleride büyür diye, şu an için katılmıyorum bu duruma. Tabii benim yaşadıklarım dolayısıyla böyleydi.

Allah kızımın yüzünde ki gülücükleri eksik etmesin. O benim herşeyim........

Çok sevindim,ilk yazınızdan sonra böyle olmasına ve düşünmenize...
İlk başlarda hepimiz zorluklar çekiyoruz,kolay değil bir çocuk yetiştirmiyoruz sadece bir insan yetiştiriyoruz.İlerde geriye dönüp baktığınızda siz daha mutlu olucaksınız emin olun buna..Allah hepsine sağlık versin.Canlarımız onlar bizim.Onlarla birlikte biz de büyüyoruz tecrübe kazanıyoruz,belkide çocukken yapamadıklarımızı onlarla yapıyoruz ne mutlu bize.

Boşuna anne denmiyor gerçekten yorucu bir zaman dilimi
O yaşadığın hoyrat zamanları çok arıyorsun ama
Benim de 2 yaşında bir kızım var günlük yemesi gerekenleri yedi mi sürekli kafam bunlarla meşgul
Rahat olmak gerek ama olamıyorsun meyve yemedi diye ağladığımı bilirim saçmalık ama elimde değil
O uyuduğunda sanki dünya varmış diyorum ama yokluğu daha bir zor işte özlüyorum hafta sonu aman işe gitsem diyorum
Annelik gerçekten tuhaf bir şey