- 11 Şubat 2018
- 536
- 848
- 23
- Konu Sahibi nedesembilemedimsimdi
- #1
Selam herkese
Belki sana ne diyeceksinz ama benim kafam çok takılıyor arkadaşımın durumuna. yıllardır aynı apartmanda oturuyorduk hem komşum hem okul arkadaşımdı kendisi. 5 sene önce daha 18 yaşndayken evlendi gitti başka bir yere. Ama aynı şehirde olduğumuz için ara ara görüşmeye ve konuşmaya devam ettik.
En son iki hafta önce babasının evine 1 yaşndaki çocuğuyla geri döndü. Eşi yaklaşık 100 bin borç yapmış(at yarisi, idda vs) sürekli borç ödedikleri için gergin bi evlilikleri varmış ve bi gün kavga sırasnda arkadaşıma tokat attığı için çocuğunu alıp evine geri dönmüş. Her şeyi anlattı ağlaya ağlaya, hem arkadaşıma hem de o masum yavrucaga çok üzüldüm ve elimden geldiğince destek oldum. Hatta en son bu haftabasinda avukatla görüşmeye tek gitmek istemedi diye yanında bulundum. Çok kararlıydı kendine iş bile bulmuştu bi avmde. Ama bugün şok oldum çünkü sabah eşi gelmiş çok pişmanım düzelicem demiş ve hemencik evine geri dönmüş arkadaşım. Öğlene doğru aradım "emin misin bu kararın seni mutlu edeceğinden" dedim "esim cok pisman olmus hem bu devirde cocuklu bi kadinin tek basina ayakta durmasi zor" dedi. Ama sesi inanilmaz mutsuz geliyordu.
Sizce arkadaşımın gözünü açmak, onu güçlendirmek, cesaretlendirmek için bi şeyler yapmam gerekiyo mu yoksa hiç karışmayıp "hayırlısı olsun" diyip konuyu kapatmam mı lazim?
Belki sana ne diyeceksinz ama benim kafam çok takılıyor arkadaşımın durumuna. yıllardır aynı apartmanda oturuyorduk hem komşum hem okul arkadaşımdı kendisi. 5 sene önce daha 18 yaşndayken evlendi gitti başka bir yere. Ama aynı şehirde olduğumuz için ara ara görüşmeye ve konuşmaya devam ettik.
En son iki hafta önce babasının evine 1 yaşndaki çocuğuyla geri döndü. Eşi yaklaşık 100 bin borç yapmış(at yarisi, idda vs) sürekli borç ödedikleri için gergin bi evlilikleri varmış ve bi gün kavga sırasnda arkadaşıma tokat attığı için çocuğunu alıp evine geri dönmüş. Her şeyi anlattı ağlaya ağlaya, hem arkadaşıma hem de o masum yavrucaga çok üzüldüm ve elimden geldiğince destek oldum. Hatta en son bu haftabasinda avukatla görüşmeye tek gitmek istemedi diye yanında bulundum. Çok kararlıydı kendine iş bile bulmuştu bi avmde. Ama bugün şok oldum çünkü sabah eşi gelmiş çok pişmanım düzelicem demiş ve hemencik evine geri dönmüş arkadaşım. Öğlene doğru aradım "emin misin bu kararın seni mutlu edeceğinden" dedim "esim cok pisman olmus hem bu devirde cocuklu bi kadinin tek basina ayakta durmasi zor" dedi. Ama sesi inanilmaz mutsuz geliyordu.
Sizce arkadaşımın gözünü açmak, onu güçlendirmek, cesaretlendirmek için bi şeyler yapmam gerekiyo mu yoksa hiç karışmayıp "hayırlısı olsun" diyip konuyu kapatmam mı lazim?