Hanımlar merhaba...paranın,vaktin,insanın kısacası hayatın kıymetini bilen insanlarin yorumlarına şiddetle ihtiyacım var. Ben sürekli birşeyler almak ıstiyorum,ve neye gerçekten ihtiyacım var bunu anlayamıyorum.sürekli birşeyler almak için hem para hemde vakit kaybediyorum.bu konudan çok rahatsızım hem maddi hem manevi.özellikle aldiklarim sonradan canımı çok sıkıyor.Ben ihtiyacı kadar tüketen insanlara hayranım,bunun maddiyatla ilgisi yok bence bu bir yaşam felsefesi kapitalizme esir olmamış tüketim çılgınlığına dur diyen üstelik maddi imkanı varken,hayat felsefesini basitlik sadelik üzerine kurmuş insanlardan yardım istiyorum.Ben bu durumun nasıl üstesinden gelebilirim acaba?
konu güzelmiş :)
ben ilk evlendiğimizde doldurup doldurup sebze meyve alıyordum. tabi çoğu çöp.. o zaman sayıyla almaya karar verdim.. markette komik duruyor ama napayım çöpe gidiyor.
sonra evde tüketilmeyen şeyleri tamamen almayı bıraktım. beyaz peynir gibi.
kıyafet evdeki pijamalarım aşınana kadar almıyorum mesela..
deterjan çamaşırlara az az atıyorum. reklamları, kokusu kadınların aklını başından alsa da çok fazla kimyasal içeriyor..
yumuşatıcı kirleri içine pişiriyor aslında, kullanmıyorum.. çamaşır suyu en önemli yardımcım.. zararlı olsada o olunca sanki mikrop kalmıyor..
bulaşık parlatıcısı kullanmıyorum artık sirke hem doğal hem uygun..
kışlık hazırlıklar bol bol yapmaya çalıştım. işten geldikçe yaptım bişeyler.. hem sağlıklı hem ekonomik.
hayatımdaki boş insnaları da yolladım bana göre.. belki onlarada ben boş geliyorumdur kimbilir..
işimde yavaş yavaş yükselmeye başladım.. yerinde dur dur olmuyor insan sıkılıyor bir zaman sonra...
sonra küçük küçük yatırımlar mesela birden ev almak çok tehlikeli geliyor bana.. 200 bin krediyi 350 bin olarak ödemek tam bir esirlik bankalara.. o borç hiç bitmiyor..
böyle ufak ufak ayrıntılarla kenara biraz yatırım yapabiliyoruz.. yoksa paraya hiçbir şey gelmiyor..
zamanımı da dolu dolu kulanıyorum. çünkü bir evladım var hamdolsun.. uyku az bol aktivite , bol yaşanmışlık..
bunların benim yapmaya çalıştıklarım yapamadıklarım çok ama kısmet olursa yavaş yavaş..