Kesinlikle aynı durumdayım, resmen araniyorum,avm dolaşıyorum mağaza dolaşıyorum yorgun düşüyorum sanki çok önemli birşey lâzım gibi sonra duruyorum yoo öylesine geziyorum. Sürekli aklımda ne alsam acaba diye düşünceler ve bu dusunceler de yoruyor.hersey ilgi alanım ama özellikle bazı dönemler bazı şeylere özellikle takiyorum.
:) sizinki en azından daha anlaşılır,babam der hep partallara para veriyorsunuz diye.Ben de giyim kusama fazla harcamayip baska konularda tutumlu olmayi beceremeyenlerdenim.
Mesela gecenlerde pazarda 10 liraya bir tisort gordum cok da begendim ama ne gerek var zaten elimiz sıkışık diyip almadim, sonra 20 liralik kuruyemis aldim 5 dakikada yedim
Evet olabilir aslında katı kurallar uygulamamiz lâzım. Olmuyor böyle nereye kadar.6 sene çalıştım özellikle son iki sene paramin hiç hayrını görmedim hep kendime gitti.
Yok Allaha şükür borcumuz yok.. Aylık kredi kartı harcamalarımızı ödüyoruz.. Ama yinede fazla bence miktar..3000 nin altına hiç inmiyor ki şu an kızımın okul taksitleri falan bindi üstüne hiç sormayın deli olucam.. Bir de tayin sebebiyle şehir değiştirdik evimizi sattık kiraya çıktık..küçük bir şehirden büyük şehire geldik 1400 lira kira veriyoruz..düşündükçe deli oluyorum..en kısa zamanda tekrar küçük şehire gitmek istiyorum..
Ben kartlarımı kesdim taksitleri bitti inanki öyle çok ihtiyaç değil birşey almak istersen para biriktir al belki hevestir istediğin şey
Konunuzu çok beğendim. Bu konuda farkındalık sahibi olmanız bile çözüme ulaşmanız için bir adım bence.Meseleye sadece kıyafet boyutundan bakmayıp hayatınızın her alanına yayarsanız bu sadelik fikrini bence çok daha iyi olur. Ben hayatımın bi çok döneminde farklı farklı şekillerde hissettim sizin hissettiğiniz benzer duyguları. Mesele para meselesinden farklı aslında. Çok şükür ortalama üstü sayılabilecek bir gelire sahip sayılırım ama insanın eşyası çoğaldıkça, alma hırsı arttıkça ruhu kirleniyor bana göre. İlk çalışmaya başladığım yıllarda para kazanmanın hevesiyle bi sürü kıyafet aldım, sonra makyaj bloglarına vs dadandım yine kullanamayacağım kadar kozmetik malzemesi ya da ergenliğimin bi döneminde oldukça oburdum bütün paramı bana zarar verecek yiyeceklere döküyordum. Ama son yıllarda utanç duymaya başladım bu doyumsuzluklarımdan. Düşünmeden aldığım yiyecekleri çöpe atarken açlıktan ölen çocuklar,sokaktaki aç hayvanlar gelmeye başladı aklıma, ya da bu ayakkabının şu rengini de mi alsam diye düşünürken ne kadar çok çıplak ayak gezmek zorunda olan çocuk olduğu geldi aklıma. Ben de bütün hayatımı sadece bu hayatta hakkıma düşen kadarını harcamaya çalışarak geçirmeye çalışmaya karar verdim. Sadece eskiden abarttığım konularda değil her anlamda dikkat ediyorum artık. Duştaki suyu kovaya dolduruyorum, elmayı çöpüne kadar yiyorum, sokakta içtiğim soda şişesini bile geridönüşüm kutusu bulana kadar elimde taşıyorum, artan yemekleri sokak hayvanlarına veriyorum vs. Yani insan hayatının her alanına yaymayı başarırsa bunu yavaş yavaş karakteriyle bütünleşmeye başlıyor. Eskiden tüketirken aldığın zevki bu sefer tüketmeyince almaya başlıyorsun.
baya benden bı ben daha cıktı34 kilo munasiiiillllll
yapabılırsın bence niye yamayasın iste yeterki olur. evet düşünsene 30 gun boyunca çalış dıdın cabalar füf dıye gereksız yere gıtmesın paran onu dusun .
kız napıon sen 2-3 ayakkabıyı al bıtane sımdılık ıdare edersın skıntı yok aa bıtane ayakkabısı varmış bunu gıyoyor hep diyecek hallerı yokya . ay bı alışta hıc 3 pantolon bırden almadım ben. hedef belirle endıne ve ne alıosan 1 almaya calıs basta bole basla ve ayda bı kere ve bır adet al ne alıosan . gereksınımın yok suan ondan dıyorum. yazık valla yazık.
