- 6 Aralık 2015
- 19.106
- 26.520
- 598
Merhabalar hemen konuya gireyim. Ben bazı özel sebeplerden ötürü bi süreliğine çalışma hayatıma ara verdim. İşten ayrılınca sosyal hayatımda azaldı, arkadaşlarımın çoğu çalıştığı ve eski dostlarım hep başka illerde olduğu için. Biraz bende eve kapadım kendimi sanırım asosyal oldum, neyse...
Oturduğum semtte ara ara görüşebildiğim 3-4 arkadaşım var. Bunlardan ikisiyle her sırrımı paylaşabilecek kadar samimiyim. Biri Ayşe biri Fatma olsun. Ayşe ile Fatma kardeş gibilerdi. Birbirlerinin düğünlerini bile birlikte organize etmişlerdi, aynı yaşlarda oğulları var (çocuklar da kanka resmen). Ama ne olduysa bu iki güzel dosta nazar değmiş, aralarına soğukluk girmiş. Eskiden olan hataları içlerinde biriktirip en son patlama yaşamışlar. Küs değiller ama 6 aydır samimiyeti azaltmışlar. Ayşe ye gidiyorum Fatmayı kötüleyip duruyor, anlattığı şeyler doğruysa hakikatten hoş olmamış yaptıkları. Fatma ya gidiyorum o ise Ayşenin adını ağzına bile almıyor. Olayları tek taraflı dinlediğim için ön yargılı davranmak istemedim ama Fatma ya sen böyle böyle yaptın mı diye soramamda. Kim hakli kim haksız bilemedim. Arada ben kaldım. Birinden birini tercih etmek istemiyorum. Bir de bu ikisine belli olmaz yarın birgün gene samimi oluverirler. İkisylede görüşmeyeyim dedim iyice asosyal oldum. Napsam sizce?
Not: aslında ikisi de kötü insanlar değil çok severim onları, zor günümde çok faydaları olmuştur. Sadece Ayşe birazcık dedikodu sever ve alıngandır; Fatma ise sessizdir ne düşündüğünü ne hissettiğini anlamak zordur ve de birazcık benmerkezcildir.
Ekleme: Ayşe Fatma birbirine girmiş yorumlarında burda düzeltme yapayım dedim. Ayşe Fatmanın geçmişte yaptıklarını kafaya takıyor, anlattığı şeyler gerçekten kırılacak mevzular ama ben olsam o davranıştan o manayı çıkarmam, Ayşe alıngan olduğu için birazda ince detaylara takıldığı için büyütmüş olayları. Fatma ise bunlardan habersiz Ayşe beni arayıp sormuyor artık diye darılmış. Bense bigün ikisi arasında kalmaktan korkuyorum. İşin ucu bana da dokunacak diye temkinli davranmaktan kasılır oldum, 2 aydır ikisi ile de görüşmedim.
Oturduğum semtte ara ara görüşebildiğim 3-4 arkadaşım var. Bunlardan ikisiyle her sırrımı paylaşabilecek kadar samimiyim. Biri Ayşe biri Fatma olsun. Ayşe ile Fatma kardeş gibilerdi. Birbirlerinin düğünlerini bile birlikte organize etmişlerdi, aynı yaşlarda oğulları var (çocuklar da kanka resmen). Ama ne olduysa bu iki güzel dosta nazar değmiş, aralarına soğukluk girmiş. Eskiden olan hataları içlerinde biriktirip en son patlama yaşamışlar. Küs değiller ama 6 aydır samimiyeti azaltmışlar. Ayşe ye gidiyorum Fatmayı kötüleyip duruyor, anlattığı şeyler doğruysa hakikatten hoş olmamış yaptıkları. Fatma ya gidiyorum o ise Ayşenin adını ağzına bile almıyor. Olayları tek taraflı dinlediğim için ön yargılı davranmak istemedim ama Fatma ya sen böyle böyle yaptın mı diye soramamda. Kim hakli kim haksız bilemedim. Arada ben kaldım. Birinden birini tercih etmek istemiyorum. Bir de bu ikisine belli olmaz yarın birgün gene samimi oluverirler. İkisylede görüşmeyeyim dedim iyice asosyal oldum. Napsam sizce?
Not: aslında ikisi de kötü insanlar değil çok severim onları, zor günümde çok faydaları olmuştur. Sadece Ayşe birazcık dedikodu sever ve alıngandır; Fatma ise sessizdir ne düşündüğünü ne hissettiğini anlamak zordur ve de birazcık benmerkezcildir.
Ekleme: Ayşe Fatma birbirine girmiş yorumlarında burda düzeltme yapayım dedim. Ayşe Fatmanın geçmişte yaptıklarını kafaya takıyor, anlattığı şeyler gerçekten kırılacak mevzular ama ben olsam o davranıştan o manayı çıkarmam, Ayşe alıngan olduğu için birazda ince detaylara takıldığı için büyütmüş olayları. Fatma ise bunlardan habersiz Ayşe beni arayıp sormuyor artık diye darılmış. Bense bigün ikisi arasında kalmaktan korkuyorum. İşin ucu bana da dokunacak diye temkinli davranmaktan kasılır oldum, 2 aydır ikisi ile de görüşmedim.
Son düzenleme:
ikiside iyise ikisiylede görüsün ayri ayri :)
ama anladınız siz beni
