İkinci çocuk istemiyorum ama

Merhaba herkese,
Daha önceki bununla ilgili konuları okudum ama yine biraz kendi durumumdan yola çıkarak yorumlarınızı almak istedim.
33 yaşındayım, oğlum 6 yaşına girecek. Bu zamana kadar ben hiç 2. çocuk istemedim, eşim ara ara istediğini belli etse de ben istemediğimi açıkça söyledim. Bakamam dedim.

Şimdi oğlum okulda arkadaşlarından görüyor ve o da bizim bir bebeğimiz olsa bana abi der, ben onunla oynarım, ona bakarım demeye başladı. Eşime ben bakacak gücü kendimde görmüyorum, tekrar başa dönmek istemiyorum dediğimde ben bakarım, her türlü destek olurum diyor ama ne kadar destek olabilir yani
Oğlum sakin bir çocuk ama çok sosyal değil, hala onu sosyalleştirmek vs gibi sorunlarla uğraşıyoruz. Ben ev işlerini sevsem de sürekli ev, temizlik, iş ve yemek sarmalına girince bunalıyorum. Çocuklar konusunda çok sabırlı değilim. Oğlumun seneye 1. Sınıfı full okul, ödev stresiyle geçecek, belki başka problemler olacak. Bir yandan da hamilelik, lohusalık, uykusuz geceler çok zor geliyor. Ama belki ona da iyi gelir kardeşi olması, daha özgüvenli olur, ileride yalnız kalmaz hem çok çocuklu aile keyifli olur diye düşünüyorum.
Yine de 90% istemiyorum. Aslında çok netim ama bu konunun hayalinin kurulması evde çok sinirimi bozuyor. Zaten karar versek arada 7-8 yaş fark olacak, beraber oynama durumları olmaz. Bu konuda yaptım ama zorlanıyorum biraz pişmanım ya da düşünmüyorum diyenler tecrübelerinizi paylaşır mısınız?

İlk çocuk özgüvenli olsun, ilerde tek kalmasın diye ikinci çocuk yapılmaz bu çok bencilce geliyor bana. Sadece tekrar anne baba olmak istenirse 2-3. Çocuklar yapılmalı, sonuçta bi çiftin birden çok çocuğu olabilir fakat bir çocuğun tek anne babası var. Benim 2. Çocuktaki tek kriterim bu.

ay onu bunu bilmem de, abimle aramda 7 yas var ve her gün iyi ki abim var diyorum. hep en iyi arkadasi olduk birbirimizin. kücükken hep benimle ilgilendi. büyüdükçe de birbirimizin sırdaşı ve arkadası olduk. su an ikimiz de evliyiz bir sey olsa hemen arar söyleriz birbirimize.

bunun dısında da tabii ki beden sizin bedeniniz. esiniz ne kadar destek olsa bile yine de yükün çoğu sizin üzerinizde olacak. ama uzamanlar da 2 çocuğun en ideali olduğunu söylüyor çocuk gelisimi açısından. vallah sizin kararınız

Çocuk bu, bugün kardeş istiyorum der yarın başka bir şey onun için yapacaksanız yapmayın. Ben de kardeş istiyorum derdim sonra iyi ki kardeşim yok dedim hala öyle diyorum, benim aklıma uyup yapmamışlar iyi ki. Çocuğunuzdan bağımsız verin kararınızı, yaş farkı çok zaten aralarında çok bir paylaşım olacağını sanmıyorum.

Ay tüm düzeniniz oturmuş mis gibi uykular da yoluna girmişken hiç tavsiye etmem….

Prenses bella .!.:

İlk çocuk özgüvenli olsun, ilerde tek kalmasın diye ikinci çocuk yapılmaz bu çok bencilce geliyor bana. Sadece tekrar anne baba olmak istenirse 2-3. Çocuklar yapılmalı, sonuçta bi çiftin birden çok çocuğu olabilir fakat bir çocuğun tek anne babası var. Benim 2. Çocuktaki tek kriterim bu.

Genişletmek için tıkla...

Eşim biraz bu açıdan bakıyor olaya, yalnız kalmasın ve ona da iyi bir arkadaş olur diye. Ben bunları bir kenara bırakırsam valla tekrar anne olmak istemiyorum, oğlum tam büyüdü, onunla arkadaş gibi her yerin tadını çıkarmaya başladık, bebek bakımı çok zor geliyor bana ya ilk 1.5 sene özellikle

Ben tek çocukla kaldım
Oğlum da o yaşlarda istedi hep kardeş
Arkadaşlarından etkileniyorlar

38 yaşındayım hala kardeş yap diyenler oluyor
Pişman değilim iki çocuğa bakamazdım
Şimdi oğlum da iyi ki yok diyor
Belki ilerde fikri değişir bilmiyorum
İki erkek kardeşim var uzaktalar
Herkes aile olunca hepimizin ayrı telaşları oluyor
Telefonda bile görüşmek zor geliyor
Birinci çocuk istiyor diye de çocuk yapmak bana anlamsız geliyor

Bunlar benim görüşlerim aile yapım tabiki sizinki de bambaşka olacaktır

Bigjetplane .!.:

Merhaba herkese,
Daha önceki bununla ilgili konuları okudum ama yine biraz kendi durumumdan yola çıkarak yorumlarınızı almak istedim.
33 yaşındayım, oğlum 6 yaşına girecek. Bu zamana kadar ben hiç 2. çocuk istemedim, eşim ara ara istediğini belli etse de ben istemediğimi açıkça söyledim. Bakamam dedim.

Şimdi oğlum okulda arkadaşlarından görüyor ve o da bizim bir bebeğimiz olsa bana abi der, ben onunla oynarım, ona bakarım demeye başladı. Eşime ben bakacak gücü kendimde görmüyorum, tekrar başa dönmek istemiyorum dediğimde ben bakarım, her türlü destek olurum diyor ama ne kadar destek olabilir yani
Oğlum sakin bir çocuk ama çok sosyal değil, hala onu sosyalleştirmek vs gibi sorunlarla uğraşıyoruz. Ben ev işlerini sevsem de sürekli ev, temizlik, iş ve yemek sarmalına girince bunalıyorum. Çocuklar konusunda çok sabırlı değilim. Oğlumun seneye 1. Sınıfı full okul, ödev stresiyle geçecek, belki başka problemler olacak. Bir yandan da hamilelik, lohusalık, uykusuz geceler çok zor geliyor. Ama belki ona da iyi gelir kardeşi olması, daha özgüvenli olur, ileride yalnız kalmaz hem çok çocuklu aile keyifli olur diye düşünüyorum.
Yine de 90% istemiyorum. Aslında çok netim ama bu konunun hayalinin kurulması evde çok sinirimi bozuyor. Zaten karar versek arada 7-8 yaş fark olacak, beraber oynama durumları olmaz. Bu konuda yaptım ama zorlanıyorum biraz pişmanım ya da düşünmüyorum diyenler tecrübelerinizi paylaşır mısınız?

Genişletmek için tıkla...

Merhaba ben de 34 yaşındayım
Kızım 6 yaşına girecek
Baştan beri planımda 2. Çocuk yok
Siz gene %90 diyosunuz ben %99.9 istemediğimi düşünüyorum.
eşim de bi kaç defa isteyecek oldu, arada bir çocuk daha diye yokluyor hala. Ciddiye almıyorum
O da aşırı istediğinden değil de duygusal hareket ettiği zamanlarda bi istek geliyor herhalde.

Ben böyle zamanlarda hayatın gerçeklerini öne sürüyorum.
Ekonomik sebepler
Çocuk bakımının manevi ve fiziki zorluğu
Tam şu an rahata ermemiz ve düzenimizin yıllarca alt üst olacağı gibi
Ayrıca çocuk yapmak tam bir kumar. Sağlıklı olacak mı, ben sağlıklı kalabilecek miyim. İleride hayırsız bir evlat olma ihtimali var. (Doğmuş olanın da var ama kaç çocuk olursa o kadar riske giriyoruz bence)
Ne bileyim ileride 1 dünürle uğraşmak var mesela bi de 3 çocuk olursa 3 dünür ailesiyle uğraşmak var o bile stres yani :)
Bi daha hamilelik, bi daha doğum, bi daha emzirme niye yapayım ki bunları
Arkadaşımın bir çocuğu vardı kardeş yapayım derken ikizleri oldu. Bi anda oldu mu 3 çocuklu bir anne ben bundan bile korkarım mesela.
Bi de itirafım olsun, ben çocuklarım arasında ayrım yapabilecek potansiyelde biriyim, birini daha çok sevip kollayacaksam diğerine haksızlık ederim sonra 20 sene geçince burada konu açar annem kardeşimi hep tutuyor diye.

Sizin oğlanın kardeş isteği çok mu yoğun? kardeş isteyen çocuğa çözümüm yok, çünkü kızıma bebekliğinden beri “bir tanecik” olmanın onun için avantajlarına dair subliminal mesajlar veriyorum. Güzel manipule ettim sanırım, kendisinin tek olduğu için çok şanslı olduğunu düşünüyor şimdilik. gerçi Kuzenleri geldiğinde en önem verdiği en sevdiği oyuncakları çatır çutur kırıp üstüne benimkinin saçını falan yoldukları için kardeş denilince istemem Allah istemem diye tepkisi de anlıyorum
Yani siz kendinize bakın, çocuğun istemesinden ziyade. Pişman olur muyum daha fazla çocuk sahibi olmadığıma diye düşünün. Mesela çocuğunuz hiç amca, dayı olamayacak kardeşi olmayınca. Bu önemli mi bilmiyorum. Benim kardeşim var ama evlenmediği için ben de hala olmadım mesela kalabalık aile tablosu seviyorsanız ve yeterince sabrınız ve sevginiz varsa sanırım 2. Çocuk için seneye uygun olabilir. O 1. Sınıftayken hamilelik geçirirsiniz. Okul biterken de doğar, öyle ısmarlama olursa :)

Daha mı çok kafanızı karıştırdım?

Bigjetplane .!.:

Eşim biraz bu açıdan bakıyor olaya, yalnız kalmasın ve ona da iyi bir arkadaş olur diye. Ben bunları bir kenara bırakırsam valla tekrar anne olmak istemiyorum, oğlum tam büyüdü, onunla arkadaş gibi her yerin tadını çıkarmaya başladık, bebek bakımı çok zor geliyor bana ya ilk 1.5 sene özellikle

Genişletmek için tıkla...

Yalnız kalmayacağı ne belli işte birbiriyle anlaşamayan o kadar çok kardeş var ki. Belki bambaşka yerlerde olacaklar belki birbirlerini sevmeyecekler bana bu sebebe bağlanmak saçma geliyor.
Babalar sonuna kadar yardım etse bile hamilelik+lohusalık tamamen kadına ait ve bence kadın karar vermeli. Erkekler hamile kalsa emzirse bende isterim 3-4tane banada en zoru o geliyor

33 yaşındayım Ocak’ta oğlum 10 yaşına girecek oda bu sene kardeş istiyorum diye tutturdu fakat istemiyorum arada eşim dile getirir bi tane daha olsun tek kalmasın diye baktım fikrim değişiyor dedim aklımı bulandırma yeter bi tane dedim hele ki böyle bi çağa böyle bir düzene

Spizella .!.:

Merhaba ben de 34 yaşındayım
Kızım 6 yaşına girecek
Baştan beri planımda 2. Çocuk yok
Siz gene %90 diyosunuz ben %99.9 istemediğimi düşünüyorum.
eşim de bi kaç defa isteyecek oldu, arada bir çocuk daha diye yokluyor hala. Ciddiye almıyorum
O da aşırı istediğinden değil de duygusal hareket ettiği zamanlarda bi istek geliyor herhalde.

Ben böyle zamanlarda hayatın gerçeklerini öne sürüyorum.
Ekonomik sebepler
Çocuk bakımının manevi ve fiziki zorluğu
Tam şu an rahata ermemiz ve düzenimizin yıllarca alt üst olacağı gibi
Ayrıca çocuk yapmak tam bir kumar. Sağlıklı olacak mı, ben sağlıklı kalabilecek miyim. İleride hayırsız bir evlat olma ihtimali var. (Doğmuş olanın da var ama kaç çocuk olursa o kadar riske giriyoruz bence)
Ne bileyim ileride 1 dünürle uğraşmak var mesela bi de 3 çocuk olursa 3 dünür ailesiyle uğraşmak var o bile stres yani :)
Bi daha hamilelik, bi daha doğum, bi daha emzirme niye yapayım ki bunları
Arkadaşımın bir çocuğu vardı kardeş yapayım derken ikizleri oldu. Bi anda oldu mu 3 çocuklu bir anne ben bundan bile korkarım mesela.
Bi de itirafım olsun, ben çocuklarım arasında ayrım yapabilecek potansiyelde biriyim, birini daha çok sevip kollayacaksam diğerine haksızlık ederim sonra 20 sene geçince burada konu açar annem kardeşimi hep tutuyor diye.

Sizin oğlanın kardeş isteği çok mu yoğun? kardeş isteyen çocuğa çözümüm yok, çünkü kızıma bebekliğinden beri “bir tanecik” olmanın onun için avantajlarına dair subliminal mesajlar veriyorum. Güzel manipule ettim sanırım, kendisinin tek olduğu için çok şanslı olduğunu düşünüyor şimdilik. gerçi Kuzenleri geldiğinde en önem verdiği en sevdiği oyuncakları çatır çutur kırıp üstüne benimkinin saçını falan yoldukları için kardeş denilince istemem Allah istemem diye tepkisi de anlıyorum
Yani siz kendinize bakın, çocuğun istemesinden ziyade. Pişman olur muyum daha fazla çocuk sahibi olmadığıma diye düşünün. Mesela çocuğunuz hiç amca, dayı olamayacak kardeşi olmayınca. Bu önemli mi bilmiyorum. Benim kardeşim var ama evlenmediği için ben de hala olmadım mesela kalabalık aile tablosu seviyorsanız ve yeterince sabrınız ve sevginiz varsa sanırım 2. Çocuk için seneye uygun olabilir. O 1. Sınıftayken hamilelik geçirirsiniz. Okul biterken de doğar, öyle ısmarlama olursa :)

Daha mı çok kafanızı karıştırdım?

Genişletmek için tıkla...

Yok, gittikçe netleşti şuan Söylediğiniz çoğu şeyi ben de içten içe düşünüyorum çünkü. Hele ki çok zor bi hamilelik geçirdim, hastanede yattım hamilelik sürem boyunca, doğumum berbattı, oğlum küvezde kaldı 3 hafta. Yani hamilelik ve lohusalık zaten benim için travma. Uykusuzluğa gelemiyorum artık, oğlum doğduğunda daha sabırlıydım şimdi daha tahammülsüzüm, çocuk yapmaya hiç cesaretim isteğim yok. Bir de bu da benim itirafım olsun, genelde aile dostlarımızın çoğu çocuksuz ve bir yerlere gidildiğinde, görüştüğümüzde onlardaki rahatlığı ve bizdeki full çocuğa endeksli yaşamı görünce bilemiyorum yani.

Biz 3 kardeşiz evlendik ele karıştık ama şükür bağlıyız birbirimize..Ben tek çocuk yaptım calistigim için annem baktı.Kizim kardeş lafını duymaya bile tahammül edemezdi.Ne zaman ki okula başladı arkadaşlarınin kardeşi abisi ablası olduğundan etkilenip sayiklamaya başladı..Bu arada annem adını anmak istemediğim hastalığa yakalandı ameliyat süreci falan biz kardeslerimle birbirimize destek olup alattik şükür.İste ozaman kardeşliğin önemini hissettim..Acikcasi tek çocuk olsaydım bu süreçte ne yaşardım bilemiyorum.Annem iyileşince kızım da çok istediği için biz de fikre alıştık ve 39 yaşımda ikinci kızımi doğurdum..Evet tek çocuk çok rahat hele ki 10 yasina gelmisken ama iyi ki diyorum ikinciyi de yapmisim..Sevgilerini birbirlerine gosterme sekilleri bile beni benden alıyor.

Aralarında yaş farkı şimdilik evet çok, karakterleri tamamen zıt.Ama birbirlerini çok seviyorlar..Bu arada kardeş istediği zaman kuzenlerin var derdim hep kızıma ama onlar benim öz kardeşim değil her zaman yanimda değiller derdi..Tek umudum bizim gibi bağları kuvvetli kardeşler olmaları.

Prenses bella .!.:

Yalnız kalmayacağı ne belli işte birbiriyle anlaşamayan o kadar çok kardeş var ki. Belki bambaşka yerlerde olacaklar belki birbirlerini sevmeyecekler bana bu sebebe bağlanmak saçma geliyor.
Babalar sonuna kadar yardım etse bile hamilelik+lohusalık tamamen kadına ait ve bence kadın karar vermeli. Erkekler hamile kalsa emzirse bende isterim 3-4tane banada en zoru o geliyor

Genişletmek için tıkla...

Katılıyorum hatta benim de tezim şu, tek çocuklar ileriki yaşlarında daha sosyal oluyorlar, çevreleri daha geniş oluyor. Tabi karakterle alakalı olabilir ama benim çevremde durum bu, yani tek kardeş diye kimse yalnız kalmıyor, ilişkileri daha kuvvetli gibi.

Bigjetplane .!.:

Merhaba herkese,
Daha önceki bununla ilgili konuları okudum ama yine biraz kendi durumumdan yola çıkarak yorumlarınızı almak istedim.
33 yaşındayım, oğlum 6 yaşına girecek. Bu zamana kadar ben hiç 2. çocuk istemedim, eşim ara ara istediğini belli etse de ben istemediğimi açıkça söyledim. Bakamam dedim.

Şimdi oğlum okulda arkadaşlarından görüyor ve o da bizim bir bebeğimiz olsa bana abi der, ben onunla oynarım, ona bakarım demeye başladı. Eşime ben bakacak gücü kendimde görmüyorum, tekrar başa dönmek istemiyorum dediğimde ben bakarım, her türlü destek olurum diyor ama ne kadar destek olabilir yani
Oğlum sakin bir çocuk ama çok sosyal değil, hala onu sosyalleştirmek vs gibi sorunlarla uğraşıyoruz. Ben ev işlerini sevsem de sürekli ev, temizlik, iş ve yemek sarmalına girince bunalıyorum. Çocuklar konusunda çok sabırlı değilim. Oğlumun seneye 1. Sınıfı full okul, ödev stresiyle geçecek, belki başka problemler olacak. Bir yandan da hamilelik, lohusalık, uykusuz geceler çok zor geliyor. Ama belki ona da iyi gelir kardeşi olması, daha özgüvenli olur, ileride yalnız kalmaz hem çok çocuklu aile keyifli olur diye düşünüyorum.
Yine de 90% istemiyorum. Aslında çok netim ama bu konunun hayalinin kurulması evde çok sinirimi bozuyor. Zaten karar versek arada 7-8 yaş fark olacak, beraber oynama durumları olmaz. Bu konuda yaptım ama zorlanıyorum biraz pişmanım ya da düşünmüyorum diyenler tecrübelerinizi paylaşır mısınız?

Genişletmek için tıkla...

Çocuğun aklıyla çocuk yapılmaz. Benim kardeşimle aramda 7 yaş var ve o erkek. Aramızda hiçbir ortak konu yok. Zaten kendisi bir gün annemlerin ölümüne sebep olacak pisliğin teki çıktı. Kardeş değil kalleş , keşke olmasaymış

Her sey bir tarafa sizin tek çocukla kuramadığınız bir ev,iş, düzen sıkıntınız var. Bunlarla ilgili konular açtınız daha önce.
Oğlunuz bir iki istedi diye acabaya düşmenize hiç gerek yok bence.
Çocuk büyütme konusunda eşinizle aynı kafada da değilsiniz ki, en destek olan babada bile anne yine asıl yükü çeken taraf oluyor.
Hiç gerek yok hayatınızı daha karmaşık hale getirmeye.

Suakaryolunubulur23 .!.:

Biz 3 kardeşiz evlendik ele karıştık ama şükür bağlıyız birbirimize..Ben tek çocuk yaptım calistigim için annem baktı.Kizim kardeş lafını duymaya bile tahammül edemezdi.Ne zaman ki okula başladı arkadaşlarınin kardeşi abisi ablası olduğundan etkilenip sayiklamaya başladı..Bu arada annem adını anmak istemediğim hastalığa yakalandı ameliyat süreci falan biz kardeslerimle birbirimize destek olup alattik şükür.İste ozaman kardeşliğin önemini hissettim..Acikcasi tek çocuk olsaydım bu süreçte ne yaşardım bilemiyorum.Annem iyileşince kızım da çok istediği için biz de fikre alıştık ve 39 yaşımda ikinci kızımi doğurdum..Evet tek çocuk çok rahat hele ki 10 yasina gelmisken ama iyi ki diyorum ikinciyi de yapmisim..Sevgilerini birbirlerine gosterme sekilleri bile beni benden alıyor.

Aralarında yaş farkı şimdilik evet çok, karakterleri tamamen zıt.Ama birbirlerini çok seviyorlar..Bu arada kardeş istediği zaman kuzenlerin var derdim hep kızıma ama onlar benim öz kardeşim değil her zaman yanimda değiller derdi..Tek umudum bizim gibi bağları kuvvetli kardeşler olmaları.

Genişletmek için tıkla...

Çok geçmiş olsun annenize. Benim de annem geçirdi aynı hastalığı, bir ablam var dediğiniz gibi hep destek olduk birbirimize o süreçte. Zorlanmadınız mı peki o kadar seneden sonra? Bana çok zor geliyor tekrar bir çocuk büyütmek

Bekarım, çocuk nedir bilmiyorum anne olma isteğim de yok. Bu kısma yorum yapamam ama 7-8 yaş fark çok. Kardeşimle aramda 7 yaş var ben 29 oldum o 22, inanın daha yeni yeni iletişim kurup anlaşıyoruz. Beraber büyüyemedik yani.
Bu da benim tecrübemdir paylaşmak istedim. Yine de kardeş güzel şey, ilerde Yalnız kalmasın derseniz, yardımcı tutacak durumunuz varsa da yapın

gizemliasli .!.:

Çocuğun aklıyla çocuk yapılmaz. Benim kardeşimle aramda 7 yaş var ve o erkek. Aramızda hiçbir ortak konu yok. Zaten kendisi bir gün annemlerin ölümüne sebep olacak pisliğin teki çıktı. Kardeş değil kalleş , keşke olmasaymış

Genişletmek için tıkla...

İnanmıyorum. Nasıl yani özle değilse, merak ettim. Başınız sağ olsun

intense27 .!.:

İnanmıyorum. Nasıl yani özle değilse, merak ettim. Başınız sağ olsun

Genişletmek için tıkla...

Yok yok hayattalar şu an. Bir gün ölümlerine sebep olacak dedim.
Sürekli belaya bulaşıp annemle babamın şekerden tansiyondan hastanelik olmalarına sebep oluyo

gizemliasli .!.:

Yok yok hayattalar şu an. Bir gün ölümlerine sebep olacak dedim.
Sürekli belaya bulaşıp annemle babamın şekerden tansiyondan hastanelik olmalarına sebep oluyo

Genişletmek için tıkla...

Anladım ya korktum bi an. Allah korusun inşallah doğru yolu bulur