Merhabalar,öncelikle konuyu doğru yere açıp açmadığımı bilemiyorum uzun süredir siteye girmiyordum.Konuya şöyle gireyim;
2014 mart doğumlu bir oğlum var. Henüz kardeşi yok. Teyzeleri ve amcalarıda henüz evli ve çocuklu olmadıkları için hiç kuzenide yok. Tamamen yalnızız kısacası oyun kurabileceği kimse yok çevremizde komşu çocuğu bile. Evde sürekli bir inatlaşma aksilik huysuzluk söz konusu doğal olarak. Canım sıkıldı deyip duruyor çoğu zaman. Kreşe vermeyi düşünüyorum ilk olarak. Birde kafamı kurcalayan hem kendimde gerçekten istediğim için hemde oğlum tek çocuk olarak hayatta yalnız kalmasın diyerek kardeş düşünüyorum. ancak bunun yanında kaygılarımda var. Oğlum şuan zaten minik bir ergen gibi. Hiç bir dediğimi dinlemez yanlış dediğim şeyi yanlışlığını bile bile sırf beni daha fazla sinirlendirmek için yapar mesela. Bebek istiyorum evet ama bebek olarak kalmayacaklar sonuçta. Ergenliklerini düşünmek oldukça kaygılandırıyor mesela.Şimdi değil ama ilerde iki çocuğa yetebilirmiyim endişesini fazlasıyla taşıyorum.çok mu kuruyorum kafamda.çok mu abartıyorum bilmiyorum ama ben bile ergenlik dönemimde ailemin onaylamadığı o kadar şey yaptımki. Ama artık zaman iyice kötüleşti. Daha yazarsam uzar gider belki gereksiz yere.anlatmak istediklerimi siz anlarsınız biliyorum Biraz dertleşmeye ihtiyacım var. Sizce çok mu abartıyorum ? Oğlumun nolursa olsun bir kardeşi olmalı Mı? Biraz uzun yazdım kusuruma bakmayın:)
2014 mart doğumlu bir oğlum var. Henüz kardeşi yok. Teyzeleri ve amcalarıda henüz evli ve çocuklu olmadıkları için hiç kuzenide yok. Tamamen yalnızız kısacası oyun kurabileceği kimse yok çevremizde komşu çocuğu bile. Evde sürekli bir inatlaşma aksilik huysuzluk söz konusu doğal olarak. Canım sıkıldı deyip duruyor çoğu zaman. Kreşe vermeyi düşünüyorum ilk olarak. Birde kafamı kurcalayan hem kendimde gerçekten istediğim için hemde oğlum tek çocuk olarak hayatta yalnız kalmasın diyerek kardeş düşünüyorum. ancak bunun yanında kaygılarımda var. Oğlum şuan zaten minik bir ergen gibi. Hiç bir dediğimi dinlemez yanlış dediğim şeyi yanlışlığını bile bile sırf beni daha fazla sinirlendirmek için yapar mesela. Bebek istiyorum evet ama bebek olarak kalmayacaklar sonuçta. Ergenliklerini düşünmek oldukça kaygılandırıyor mesela.Şimdi değil ama ilerde iki çocuğa yetebilirmiyim endişesini fazlasıyla taşıyorum.çok mu kuruyorum kafamda.çok mu abartıyorum bilmiyorum ama ben bile ergenlik dönemimde ailemin onaylamadığı o kadar şey yaptımki. Ama artık zaman iyice kötüleşti. Daha yazarsam uzar gider belki gereksiz yere.anlatmak istediklerimi siz anlarsınız biliyorum Biraz dertleşmeye ihtiyacım var. Sizce çok mu abartıyorum ? Oğlumun nolursa olsun bir kardeşi olmalı Mı? Biraz uzun yazdım kusuruma bakmayın:)