merhaba arkadaşlar, hep takip ederken bu kez benim bir sorum olduğu için üye oldum. Lütfen içtenlikle cevaplayın
Benim ilkokula giden bir çocuğum var ve ben ikinci kez anne olmak istiyorum ancak eşimden aynı desteği göremiyorum.
Her türlü istiyor gibi hissediyorum kendimi ancak eşim şu an sunduğumuz koşulları ikinci bir çocuktan sonra sağlayamayacağımızı söyleyerek beni bu fikirdeyim uzaklaştırmaya çalışıyor ancak yas 35 ve son demlerim bu fikri daha fazla erteleyecek bir sansa sahip olamayabilirim..farkındayım..
Nolur yaşadıklarınızı benimle paylaşın iki çocuklu anneler. Bir gün bir arkadaşımla konuştuğumda bana (kendinin de 2 evladı var) çok istekle yapmalarına rağmen ikinciyi onu elbette çok sevmelerine rağmen zorlandıklarında acaba!.. Düşünceleriyle bulduğunu kendini ona göre bir karar vermem gerektiğini söylemişti..
Sizlere de sormak istiyorum hiç çok sevmenize rağmen pişmanlık yaşadığınız oldu mu? Nolur paylaşın..
üç cocukluyum paylaşayım yine de:))
sonuncular ikiz.11 aya girdiler.
oğlum ilkokul dörde giriyor.yaş ta 39.
zorluğu elbette ikiz olmaları sebebi ile çok fazla.
tek olsalardı nispeten daha kolay bakabilirdim.
ancak çok şükür bugüne getirdik.in.sağlıkla büyütmek nasip olur.
size gelince yaşın 35 miş.bence daha fazla geç kalma.yaş ilerledikçe de zorlaşıyor haliyle.
ancak en önemli sorun eşinin istememesi.bu aranızda çok sorun çıkartır.bu konuda ne yapıp edip uzlaşmanız lazım.
kardeş konusuna gelince,ben de oğlum yalnız kalmasın istedim,eşim çok çocuk istiyordu.ben de istekliydim.
nasip ikiz meleklerimizeymiş:))
hayırlı kardeş olsunlar tek tememnim bu.
maddi imkanlarımız orta karar.tabi biz zorlanıyoruz biraz.
özel okula filan gönderemem.
ama benim şahsen maddi imkanlarla ilgili kaygım olsa da bu çok ileri boyutta değil.
ne bileyim özel okula verebilmek isterdim ama öyle çok lüks yaşasınlar her dedikleri ayaklarına serilsin,ya da ben lüks yaşayayım gezeyim tozayım derdim yok.
ha tabi belirli bir seviyede yaşamayı kim istemez.elbette koşullarımızın biraz daha iyi olması beni rahatlatırdı.
ancak durum böyle.
ve benim tek duam sağlıkları huzurları.başkaca büyük endişem yok.
ikinci çocuk ile ilgili çevrenin değil sizin eş olarak anlaşıp karar vermeniz lazım.
her ailede şartla başka başka.ve hepimizin tahammül sınırları farklı.ya da çocukların huyu farklı.
pek çok etkileyen faktör var.kimi bebek çok rahat bakılırken kimisi aylarca ağlar ki işte bu benim kızım:))
öyle zor bir bebekti ve hala öyledir.
sabrediyorum büyüdüklerini hayal ediyorum.ellerinden tutup gezdirdiğimi hayal ediyorum.
oğlumun gözlerindeki kardeş sevgisini görmek paha bişilemez bu arada.
çok bağlandı ve üzerlerine titriyor.yalnız olmadığını hissediyor artık.
aralarındaki yaş farkının bu kadar çok olmamasını isterdim gerçi ama kısmet böyleymiş.
siz de eşinle iyi düşünüp taşınını kararınız ortak olsun yoksa ileride üzebilir eşin seni.
hayırlısı olsun hakkınızda