Ben de istiyordum.artik olmuyor diyordum.hamileligim de çok iyi geçti.Ne zamanki doğurdum gün be gün delirdim.simdi iyiyiz güzeliz ama hala uykusuz yorgunum.Bir de sürekli yetersizlik ve kaybetme korkusu depresyonumu tetikliyorKesinlikle bence de.. Annelikte öyle birsey ki önceden asla öngörülemiyor. Planlı gebelikti benim hamile kalmadan önce 6 ay terapi aldım hazır hissedeyim diye hamilelikte çok iyiydi ama bebek doğdu hiç planladığım gibi olmadı.. anne olacak biri olmadığımı o zaman anladım
Kaç yaşında sizin kiBen de istiyordum.artik olmuyor diyordum.hamileligim de çok iyi geçti.Ne zamanki doğurdum gün be gün delirdim.simdi iyiyiz güzeliz ama hala uykusuz yorgunum.Bir de sürekli yetersizlik ve kaybetme korkusu depresyonumu tetikliyor
17 aylıkKaç yaşında sizin ki
Küçük daha17 aylık
Kimin öleceği belli mi olur. Eşim 2 kardeşti. Babaları önceden vefat etmiş. Görümcem de geçen sene vefat etti. İlla anne baba önce vefat edecek diye bir şey yokAma size birsey olsa bu cocuk hayatta tek basina kalicak ve kardes ozlemi olucak..
3 saatte bir.Daha 4-5 kere tek uyanmayla sabahı etmisizdir.Emziriyorum o yüzden sanırım.Uykuyu da pek seven bir bebek değil maalesefKüçük dahagece uyanmaları nasıl? Düzeliyor mu bezdim 2 saatte bir uyanmalardan
Zaman geçtikçe oturuyor. Ama sizden de birşeyler gidiyor. Bizimde öyle oldu...6 yıl aynı evde sevgili gibi yaşadık. Hiçbir sorun yokken tepetaklak oldu her şey. Eskisi gibi olamayız biliyorum. Daha az kavga gürültü olsun şimdilik yeterli diyorum. İkinci çocuk içinse anne baba ayrı büyüyeceğine tek çocuk olarak büyüsün diyorum artık.
Sizin tercihiniz ama bana sorarsanız hemen getirmeyin tabi gebe kalamama gibi bir sıkıntınız yoksa . İki çocukla hayatın yükü zor valla yeminle yamuluyon kıçın yer görmüyorSelamm hanımlar.
Şu an 2 yaşında bir kızım var ve ikinci çocuğu düşünmüyorum. Buna süreçte yaşadıklarımdan sonra karar verdim. Halbuki benim de kafam çok karışıktı o konuda. Burda da az konu okumadım
Bu iki yıllık süreçte eşimle, çocuksuz olarak geçirdiğimiz 6 senede etmediğimiz kadar kavga ettik. Sarsıldık. "Çocuğum olmasa şu an giderdim" dediğim anlar oldu. O çaresizliği de yaşadım. Şimdi şimdi bazı şeyler yoluna giriyor sayılır.
Her iki aile de uzak şehirlerde olduğu için bakım konusunda ailelerden bir yardım alamadım. Eş zaten burda çalışan ve para getiren rolde. (Tabi ki de bakım konusunda bana destek ama bir yere kadar)
Maddi yönden bakarsak, 17 yaşından beri çalışan biri olarak eş de olsa birinden para beklemek ve kısıtlı maddi imkânlar beni bunaltan diğer unsur oldu bu konuda. Bir an önce çalışıp ekonomik özgürlüğümü tekrar ele almak istiyorum.
Ha maddi koşullarımız çok iyi olsaydı, eve yardımcı alabilmek, sıkıntı olmadan bir şeyleri yapabilmek, bir de ev sahibi olmak gibi şeyler olsaydı sanırım ikinciyi düşünürdüm.
Dediğim gibi hem biraz iç dökmek, hem de bu düşüncede olanlar için yazdım.
Sonra burda konu açılınca insanlar "peki neden çocuk yaptınız? Ya da neden ikinci üçüncü çocuk yaptınız" diye yazıyorlar ya. O kadar haklılar ki. Çünkü her şey ben geliyorum diye bangır bangır bağırıyor. Ki ben bazı şeyleri çok derinden yaşamıyorum. Burada yazan bazı kadınlar gibi şiddet yok, maddiyat sıkıntılı ama dışarda yemeğimizi yeriz, gezmeye de gideriz. Tabi abartıya kaçmadan, kaçamadan
Bu arada umarım böyle bir konu açmak yasak değildir
Zaten etki eden faktörlerden uzunca bahsettim. Ah bir de okusanızAynen gereksiz, bir konu olmuş.. Çocuk her çifte olumsuz etki etmez bu durum ilişkinin dinamitleriyle ilgilidir.. Sadece bahane olabilir.
Kişinin kendisi zaten huzurluysa çok 1+ çocukla belli bir dönem zorluk yaşar ( Bu da çok normaldir. Çünkü bir insan yetiştiriyorsunuz)
Sonradan yine eşiyle, çevresiyle huzuru yakalayabilir.. Yeter ki gönül bağı bir olsun
Tek çocuğu olumsuz gibi mi yazmışım? Nerden çıkardınız tam olarak? Anca olumlu yazmışımdırİkinci hatta cocuk şart değil ama olmaması üzerine bu kadar yazmaya ve hatta konu açmaya gerek var mı? Dert yok ortada çünkü, bu tarz açılan konulara yorum yazabilirsiniz.
Her evlilikte çocuk sonrası bu kadar sarsıntı olmaz. Ben hiç çocuklar olmasa bu evden giderdim demedim mesela. Çocuklarım bizi daha iyi bir ikili yaptı eşimle. Kardeş olması üzerine de bir sürü olumlu şey yazabilirim ama durduk yere ya da tek çocuğu olumsuz bir şey gibi yazmaya gerek var mı? Bence yok.
Ben de size şu kadarını söyleyeyim. Söylemleriniz de haklısınız hepsi tek tek hepimizin yasdigi şeyler noktası noktasina katılıyorum o ayrı ama o çocuk bı gelsin bakalım 6,7 yaşlarına...o zaman hala ikinci çocuk yolda değilse yola gelir eminimSelamm hanımlar.
Şu an 2 yaşında bir kızım var ve ikinci çocuğu düşünmüyorum. Buna süreçte yaşadıklarımdan sonra karar verdim. Halbuki benim de kafam çok karışıktı o konuda. Burda da az konu okumadım
Bu iki yıllık süreçte eşimle, çocuksuz olarak geçirdiğimiz 6 senede etmediğimiz kadar kavga ettik. Sarsıldık. "Çocuğum olmasa şu an giderdim" dediğim anlar oldu. O çaresizliği de yaşadım. Şimdi şimdi bazı şeyler yoluna giriyor sayılır.
Her iki aile de uzak şehirlerde olduğu için bakım konusunda ailelerden bir yardım alamadım. Eş zaten burda çalışan ve para getiren rolde. (Tabi ki de bakım konusunda bana destek ama bir yere kadar)
Maddi yönden bakarsak, 17 yaşından beri çalışan biri olarak eş de olsa birinden para beklemek ve kısıtlı maddi imkânlar beni bunaltan diğer unsur oldu bu konuda. Bir an önce çalışıp ekonomik özgürlüğümü tekrar ele almak istiyorum.
Ha maddi koşullarımız çok iyi olsaydı, eve yardımcı alabilmek, sıkıntı olmadan bir şeyleri yapabilmek, bir de ev sahibi olmak gibi şeyler olsaydı sanırım ikinciyi düşünürdüm.
Dediğim gibi hem biraz iç dökmek, hem de bu düşüncede olanlar için yazdım.
Sonra burda konu açılınca insanlar "peki neden çocuk yaptınız? Ya da neden ikinci üçüncü çocuk yaptınız" diye yazıyorlar ya. O kadar haklılar ki. Çünkü her şey ben geliyorum diye bangır bangır bağırıyor. Ki ben bazı şeyleri çok derinden yaşamıyorum. Burada yazan bazı kadınlar gibi şiddet yok, maddiyat sıkıntılı ama dışarda yemeğimizi yeriz, gezmeye de gideriz. Tabi abartıya kaçmadan, kaçamadan
Bu arada umarım böyle bir konu açmak yasak değildir
Ayy okurken boğazım düğümlemdi. Hepsini yaşadım, ek olarak 7. ayımda kusmalar haftada 7 günden 3 güne düştü tam seviniyordum derken gebelik şekeri çıktı. Halsizlik, sürekli yemek yap, şekerini ölç, delik deşik parmak uçları, canının çektiğini yiyeme, en çok da meyve aşkım... Değil küçük bebekli,hamile görünce üzülmeye başlıyorum artık.Haklısınız.
Ne hamilelik kolay, ne doğum kolay, ne yenidoğan kolay, ne de sonrası… hepsi mutlaka anneden yiyen süreçler elbet baba da etkileniyor fakat anne detaycı da biriyse nefes almasını bile takip edecek kadar didikleyen biriyse Karun kadar zengin bile olsa kimseye güvenemiyor.
bi de bireysel kişisel alanına düşkün bir insansanız büyük değişim yaşanıyor.
Evlat yetiştirmenin kaygısının biteceği de yok kaç yaşına gelirse gelsin canın parçası o.
biz de eşimle benzer problemler yaşadık ama hamilelik+2 seneye doğru daha rayına oturdu işler.
Ben kendi yaşantılarımdan yola çıkarak hamile ya da küçük bebekli birini görünce hüzünleniyorum kolay şeyler yaşamayacağını düşünüyorum.
Şurda 6 saat uykuya uykusuz kaldım diyecek kadınlara 10 dakikalık uykularla toplasan 2 saat etmeyecek uykuyla aylarca full dikkat ayakta kalmak zorunda olmak ne demek anlatamam ki. 9 ay kusarak yaşamak da kolay değil. Karpuz gibi ikiye yarılıp her tarafının bozulması, aylar süren meme ağrıları, her tarafın kan revan yara bere ameliyat kucakta ufacık ağlayan muhtaç biri, bomboş gevşemiş bir karın, anestezi ameliyat sonrası dertler, kendini değil de bebeğinin nefesini gazını bezini takiplemek, üstün başın ter süt kusmuk saçın dökülür çatlaklar sivilceler… atağı krizi derken bi bakmışsın anneciğim seni çok seviyorum falan diyor çipil göz.
hayat dönüşüyor işte. Eskiden tiyatro konser kovalarken şimdi çocuk etkinliği iyi park peşindeyim. Bu arada çevre hiç çocuk friendly değil her şey çok tehlikeli çocuklar için. Evin bile her şeyi değişti en basiti tv koruması, çekmece koruması, köşe koruması gibi biz mi değişmeyeceğiz?
Her kardeş böyle değil ama ya bu genellemeler yanlış. Tabiki anlaşamayan kardeşler de vardır ama birbirini çok seven bir sürü de kardeş var. Size denk gelmemiş olabilir ama biz kardeşler olarak gayet iyiyizBence kardeş gereksiz birbiriyle geçinen kardeş doğru dürüst görmedim mesela eşim inanılmaz kıskanılıyor kardeş dediğin böyle olmamalı aksine kardeşin senden iyi olsun diye bakarsın dua edersin kardeş bence ileride huzursuzluk sebebi ama tek başına olduğunda daha huzurlu mutlu olur diye düşünüyorum benim de kardeşlerim var şuan iyiyiz ama ileride evlenince ne olur bilemiyoruz büyüyene kadar arkadaş büyüdükten sonra anlaşan görmedim desem yeridir onca zahmete bence değmiyor.
Bence sizdeki problem çocuktan önce de çok mükemmel bir evlilik olmaması olabilir. Çünkü çocuk güzel giden bir evlilik için harika bişeyZaten etki eden faktörlerden uzunca bahsettim. Ah bir de okusanız
Bize daha cok mutluluk katacagina eminim çünkü bana cocugunuz olmaz dendiGerçekten mutluysanız etkilemez. Ama gerçek mutluluğu yaşıyorsanız .. Ehh, idare ediyor denen evliliği etkileyebilir daha doğrusu bahane olabilir.
Sizinki kaç yaşında ? Emiyor muKüçük dahagece uyanmaları nasıl? Düzeliyor mu bezdim 2 saatte bir uyanmalardan