Endişelerinizde kesinlikle haklısınız, hayat artık çok daha zor, çocuklar için bir tabak yemek ve bir takım üstten daha fazlası 'ihtiyaç' bu zamanda, ve rekabet çok fazla, romantik duygularla çocuk yaparsanız hem siz hem çocuğunuz mutsuz olur düşüncesindeyim.
Manevi açıdan fikir verecek olursam da, eğer kesinlikle istiyorum, hazırım, eminim diyemiyorsanız yapmayın, isterseniz milyoner olun, isterseniz en refah ülkede yaşayın. Kardeş olsun diye de çocuk yapmayın, o çocuğu ayrı ve tek bir birey olarak düşünün, ilk çocuğunuzun oyuncağı ya da sigortası olarak değil. Ben ne yazık ki annemin pek de istemeden yaptığı ikinci çocuğuyum ve bunu her zaman hissettim, hala da hissediyorum, hep kalbim kırık olacak bu yüzden. Ayrım yapmıyorum deseniz bile yapacaksınız, ilk çocuğa ihanet mi ediyorum düşünceleriniz olacak, biri herşeyin suçlusu olacak, biri için hiç zamanınız olmayacak, diğeri kadar haketmeyecek vs vs ... bunların acısı hep emin olmadan, başkalarının gazına gelerek yaptığınız çocuktan çıkacak. Anne çocuk psikolojisi üzerine ciddi kitaplar okursanız ( ehliyeti , eğitimi olmayan kişilerin yazdıkları magazinsel kitapları değil) demek istediğimi anlarsınız.