İkinci evliligini bitirmis ve cocuk sahibi birileri var mi?

Bir an aynı kendi hayatımı gördüm. Ayrılma evresindede bırakmama tehditler yeminler başlar cokzor
 
kimseye kolay kolay boşan demem ama sen boşanmalısın ilerisis için yapmalısın...
 
Ben boşanmış biriyim ama bazen aklım olsaydı onu ilk kavgamızda ilk kez bana vurduğunda boşanırdım diyorum hep ailemin baskısı yüzünden mecbur devam ettim sonrası daha kötü bıçak kemiğe dayanıyor ya işte orası berbat kuralları hiçe sayıyorsunuz ben öyle yaptım şimdi huzurlu ve mutluyum keşke ne halt olduğunu anlar anlamaz boşasaydım diyorummmm.. Benimde işim gücüm yoktu ev hanımıydım şimdi işim var çok şükür kendime ait bir hayatım var herşey yolunda inan Allah bir kapı açacaktır umarım kızkardeşin (lerin) vardır. Onlar olmasaydı ne yapardım nasıl atlatırdım bilemiyorum...
 
Ne zormus arkadaşlar bu is. Neyapacagimi bilmez haldeyim. Oğlum için devam etmeli,kendim içim ayrilmaliyim sanirim. Bitmiş tükenmiş hissediyorum kendimi.

aynı durumdayız. terapiste başladık ama gitmiyor. zaten faydada etmedi. param yok diye bahane sunuyor.terapi çare olamayabiliyor bazı insanlara. ahh diyorum çocuk olmadan postalasaydım keşke. şimdi düşün düşün karar evremiyor insan.
 
Boşanmak o kadar da kötü bir şey değil. Çocuklar bizden daha az etkileniyor. Bunu boşanmış biri olarak söylüyorum. 12 yıllık evliliğimi suskunlukla geçirdim kavga çıkmasın diye. Köşe kapmaca oynadım evin içinde tabiri caizse. Konuştum olmadı, sustum yine olmadı. Ne yapıyordum ben de bilmiyorum ama hatalı hep bendim onun gözünde. Batıyordum adama. Oğlum için dedim, düzelir dedim... Olmadı. Sonunda sanırım yıldırma politikaları baktı olmuyor, o evi terk etti. Belki de böylesi daha iyi oldu çünkü ben o psikolojinin etkisiyle boşanmam gerektiğini bilirken oğlumu da düşünerek boşanamıyordum. Ve sonunda bitti. oğlumu alıp başka bir şehirde işe başladım. yeni bir düzen kurduk. Artık yuvamızda huzur var. Evliyken o odalar eski eşim eve gelince küçülüyordu sanki. Şimdi evde at koşturacağım nerdeyse:)
İnsan tabi ilk zamanlar boşanma travması yaşıyor. Bu normal. yeni bir hayata başlıyorsun sonuçta. Çocuk da öyle. Ama sonra düzeliyorsun. Hatta iyi ki bitmiş diyorsun. İtiraf etmem gerekirse oğlum benden daha çabuk atlattı travmayı. Yaklaşık üç yıl oldu.
O cesareti kendinizde bulunca gerisi çorap söküğü gibi geliyor. Allah yardımcınız olsun.
 
Biliyor evet. Esyamin çoğunu aldim.gece o annesine gitti, giderken de aksama evde olmazsin dedi
 
kizkardesim yok ama can bildiğim dostlarim var. Kendimi çok iyi hissediyorum belki de zaman içinde kendimi hazirladigim içindir. Oğlumu düşünüyorum inşallah o da iyi olacak.

O ortamda çocuk büyütmek ne kadar doğru bilmiyorum. Beni en çok bağlayan buydu,dayak yediğim halde birakip gitmedim oğlum için.Bicak cidden kemiğe dayandi artik ve bitti. Bana ettiği hakaretin haddi hesabi yok.
 
İki gündür pesimde.Dun aradi oglumla konuşmak istedi.Sonra dönecek misin diye sordu, hayir cevabini alinca tartismaya bagladi yine. 15 ine kadar evi bosaltacakmis borclari da hesapladim dedi. Bende buna karsilik sadece kendi kredimi( evlenirken çektiğimiz eşya kredisi) odeyecegimi söyleyince böyle yaparsam beni mahkemeye vereceğini,avukat cagirip karim eve dönmüyor diye tutanak tutturacagini ve çocuğu bana birakmayacagini söyledi. Tabi arada terbiyesizligim vs kalmadi. Hakaret yine,yine ilk evlilik imasi. Sonrada pişman kocaya bagladi olayi. Agladi gelip alayim dedi.kararini ver,15 ine kadar evi bosalticam dedi. Simdi siz olsaniz neye inanirsiniz? Ben pişman olduğuna inanmiyorum niyeyse. Benim maaş günüm geliyor ve tek basina kendi maasiyla geçinemez. Sirf bu nedenle cagiriyor diye hissediyorum. Pişman olan insan en basinda mahkemeye vereceğim laflari eder miydi hic?
 
Mahkemeyi geç, babasının borcunu sana yıkmaya çalışır mıydı?
 
Susan kadın güzel lafmis bende bu aralar susuyorum içimi bir tek buraya döküyorum önceden icimden geçeni pat söylerdim olgunlastimmi yoksa yıpranma ve bıkkınlık belirtisimi bilemedim... sizin durumunuza ise şöyle degerlendirecegim biz burda ne desek boş ayrılmak ciddi ce yıpratıcı bir süreç ki siz bunu biliyorsunuz ... kendine su soruyu sormalisin ben bu adamı hala seviyormuyum eğer kalbinde azıcık sevgi kalmamissa sen karar ver ama... sevgi varsa kalbinde yapma onu yola getirmeye çalış derim... ve düşüncem su ki sen mutlu olursan bebeğinde mutlu olur... ama babasız yinede çok zor bilemiyorum çok zor bir karar
 
Ayni durumda olan bir kuzenim var kendince salak sacma sebepler buluyor evliligini devam ettirmek icin
Siz oyle yapmayin,emin olun hergecen gun daha da fazla kaybedersiniz,vaktiyle gencsiniz ayrilin kendinize yeni bir hayat kurun,oglunuz da daha iyi olacaktir supheniz olmasin
 
Ailem korktugum gibi tepki vermedi. Hatta sanki olmasi gereken bu gibi davranıyorlar diyebilirim. Su an tek düşüncem oğlumu eksik mi birakiyorum... Ama ben mutlu değilim hicbir anlamda onunlayken.
 
Son kozlar... Çocuk üzerinden duygu somurmece,aglamaca,zirlamaca,yalvarmaca... Bin pismanim modlari,bakti olmuyor arada tehdit(çocuğa babalik yapmam gibi.) etmeler falan. Annemden babamdan özür dilemeler... Sen kimsin be adam,hangi yüzün gerçek...
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…