Evlendiğinde beri benfen daha iyilerini olduğunu düşünen maddi manevi beni kısıtlayan hamile ve doğumdan sonra türlü deccalliginden sonra anlaşmalı boşanmayı kabul ettiğim 40 i dahi çıkmadan ayrıldığımız da bir kez çocuğunu sormayan adam ailesiyle ilk ters düşmesinde bana koşmuş yeminler sen hakliymissinlar geri donlerden sonra affettim döndüm ne oldu ? Aynı tas aynı hamam ailesi ben döndüm diye geri ılımlı davranıp yine bana kiskirttilar ve kırk gunun sonunda beni yeniden attı.Cocugu var diye mutsuz mu olsunmus ,çocuk içinde daha iyiymiş böylesi de demismis.
Teline bakmam sandi son gün baktım geçmişte ertesi gün hapı aratmis biz beraber olmayali bayağı olmuştu benim için bakmamış yani gordugumu soyleyince beddua okudu.
Sonra arksim sordu telefonu yoktu ben baktım dedi ertesi gün yok araba yikatmacida çocuk bulmuş orda çalışan teli yokmuş buna sormuş oldu.
Gece ikide eve geldi sabah 9 a kadar PC başında kapı kitleyip tikir tikir işler gördü sonra sordugumda ben hep uyuyodum dedi.Hepsi yalan
Çocuk sana benziyo ondan sevmiyorum istemiyorum dediği için içime oturmuştu büyüdü şimdi beş aylık ve onun kopyası ,şimdi neden sevmiyor diye düşünüyorum.Ailem fakir ve bu çocugabtek nafaka ile rahat normal yaşam sunamam ilkogretim bitirmiş biri olarak sağlık sorunlarıyla işte bulamam yaşlı anam babam çocuk bakımına yardım zaten etmiyor ikisininde sinirleri hep tepelerinde sürekli bi bagiris çağıris
Çocuğunu güldürmeye çalışıyorum ama bana dümdüz bakıyor artık gülmüyor bile hep huzursuz ,aklımda hep intihar düşüncesi sonra diyorum kim bakacak çocuğuma
İkinci kez aşağılanmış ve değersiz olmayı kaldiramiyorum
Detaylar çok uzun ama yazacak mecalim dahi yok
Madem istemiyordu bosandik kurtuldu benden sonra ne demeye oynadı yine attı
Hala bana diyoki hocaya sordum senin talaklarin bitmez dedi diyo
Sen bu git sonra belki barisiriz.
İstemiyorum dedim yine bi ay sonra atılmak için gitmeye niyetim yok
