biri abim biri annem ama git gide ikisinden de soğuyorum... bir değil iki değil her seferinde bi şakanın suyunu çıkarıyo abim iş hakaret boyutuna varıyo ben de karşılık verince beni suçluyolar hep ben kötüyüm heeeppp... ab,m sinirlenince vuruyo kırıyo eşyalardan çıkarıyo sinirini annem deseniz bin beter ama benim sinirlenmeye hakkım yok onlara göre.. daha demin kavga ettik abimle sırf onun şakayı kakaya çevirmesi yüzünden.
ben karşılık verince annem bana uzatma diyo ya nasıbir mantıktır bu! sürekli kendinin benden üstün olduğunu kabul ettirme çabasında aramızda 10 yaş var ama o hala benle yarışıyo sanki sürekli kendini ispatlamaya çalışıyo.. ya öyle baskı kuruyoki onun öfkesi bende bi şey demeye kendimi ifade etmeye korkar hale gelmişim onun yanında da ben aptalım yeni yeni farkediyorum... bıktım usandım artık . bi keresinde annemle ikisinin konuşmalarına şahit olmuştum 'birbirinize üstünlük sağlamaya çalışmayın' felan diyodu sonra da tuttu 'sen zaten ondan daha üstünsün' dedi ya inanabiliyo musunuz! benden niye daha üstün olsun ki! tabi benim bu konuşmayı bildiğimden ikisinin de haberi yok. o günden sonra annem de abim de ailemmiş gibi değil de sanki bir yabancıymış gibi görünmeye başladı gözüme.. çok uzun oldu biliyorum ama yalvarırım bi yol gösterin bana...

