Sevgilimin hâl ve hareketlerinden çok sıkıldım hayatında mıyım değil miyim bilmiyorum. İlişkiyi tek başıma yaşıyormuşum gibi hissediyorum. Ben şikayet ettikçe "sen niye böylesin benimle ilgilenmiyorsun konusmuyorsun" dedikçe "beni sıkıyorsun durmadan ne konuşabiliriz çalışıyorum yoruluyorum" diyo. Anlıyorum çalışıyo ama müsait olduğu vakit de benimle alakalı değil. Kac haftadır aramadı bile. Kendi kendime kızmaya başladım artık neden şikayet ediyorsun neden o ilgi vermezse ölürsün gibi davranıyorsun diyorum. Ben de boş verdim artık ama yine de yoruluyorum. Ben ona bu kadar değer verirken onun beni görmezden gelmesine sıradan bir insanmışım gibi davranmasına yoruldum. Arkadaşı gibi konuşuyor mesaj atarsa. Napıyosundan fazla bir sey konuşamıyoruz. Konuşmayı uzatan hep benim alttan alan benim. Ama yine kısa kısa cevaplar... kapris yapmadan konuşayım güzel dille şikayetlerimi belirteyim diyorum öyle konuşuyorum ama davranışlarda hiçbir değişiklik olmuyor. Bu cümleleri yazarken ağlamamak için zor tutuyorum kendimi. Ben bunları hak etmiyorum. Biraz önce yine sitem dolu mesajlar atmak istedim ama sonra vazgeçtim ne ise yarayacak sanki. Sadece kendimi daha çok değersizleştireceğim. Sorsan beni sever ama sevgiye dair en ufak bir kırıntı bir davranış bile yok. Hiçbir çabası yok bu iliski için. Ben kendimi ne kadar perişan ediyorsam o da o kadar uzaktan izliyor beni. Bazen acaba ben mi abartıyorum diyorum ama ben zaten sürekli benimle ilgilensin demiyorum ki. Ben sadece değerli hissetmek istiyorum beni merak etsin arasın istiyorum. Ama hiçbiri yok. Ayrılmak en doğrusu galiba ama onu bile nasıl becereceğimi bilmiyorum yardımcı olur musunuz neler yapmalıyım kendimi daha fazla küçültmeden.