- Konu Sahibi kahvekolik
- #1
2 ay boyunca çok istemiştik, çok uğraşmıştık ama hamile kalamamıştım. sonra bazı sebeplerden dolayı erteleme kararı aldık ve hiç beklenmedik bi zamanda hiçbir belirtim olmaksızın çift çizgiyi gördüm. hemen eşimle gidip kan testi verdik. sonuç çıkana kadar öldüm öldüm dirildim. 5 dakikada bir saate baktım. sonucu almaya gittiğimizde Allahımmm diye bi bağırmışım bi baktım herkes bana bakıyor, çok utandım. ama işte insan sevinçten ne yaptığını bilemiyor. doktor tebrik etti. yalnız testi tekrarlayalım, gebeliğin sağlıklı olup olmadığına o zaman karar veririz dedi. ama biz dinler miyiz hemen aileler arandı sevinçler tebrikler havada uçuştu. testi tekrarlayalım sonra eşimize dostumuza söyleriz diye karar aldık.
elim devamlı karnımda gezdim onunla konuştum, hayaller kurdum... dr testi iki günde bir tekrarlayın demişti ama sonucu beklerken strese girdiğim için daha geç tekrarlayalım dedik. hastaneye gidecekken bi ıslaklık hissettim korkudan elim ayağım titremeye başladı. tuvalete gidip bakamadım bi süre o korkunç manzarayı görmek istemedim. ama nafile.. sabah tahlili verdim sonucu öğrenmek için aramaya cesaretim yok. eşim sen boşver ben akşam getiririm dedi. yalnızken öğrenmemi istemedi belki.
mutluluğum ne kadar az sürdü. o tabloyu görmeyeyim tuvalete gitmeyeyim diye su içmiyorum inanır mısınız? bu kadar az zamanda böyle bağlandım işte bebeğime. sürekli neden neden diyorum. acaba şöyle mi yaptım ondan mı oldu, böyle mi yaptım ondan mı oldu diyorum. şu yaşıma kadar öğrendiğim araştırdığım herşey silindi kafamdan. çok acı çekiyorum, ağlıyorum..gidiverdi işte tutamadım...
elim devamlı karnımda gezdim onunla konuştum, hayaller kurdum... dr testi iki günde bir tekrarlayın demişti ama sonucu beklerken strese girdiğim için daha geç tekrarlayalım dedik. hastaneye gidecekken bi ıslaklık hissettim korkudan elim ayağım titremeye başladı. tuvalete gidip bakamadım bi süre o korkunç manzarayı görmek istemedim. ama nafile.. sabah tahlili verdim sonucu öğrenmek için aramaya cesaretim yok. eşim sen boşver ben akşam getiririm dedi. yalnızken öğrenmemi istemedi belki.
mutluluğum ne kadar az sürdü. o tabloyu görmeyeyim tuvalete gitmeyeyim diye su içmiyorum inanır mısınız? bu kadar az zamanda böyle bağlandım işte bebeğime. sürekli neden neden diyorum. acaba şöyle mi yaptım ondan mı oldu, böyle mi yaptım ondan mı oldu diyorum. şu yaşıma kadar öğrendiğim araştırdığım herşey silindi kafamdan. çok acı çekiyorum, ağlıyorum..gidiverdi işte tutamadım...
...demekki hayırlısı böyleymiş allahtan umut kesilmez şimdi toparladım kendimi ikinci bebişim icin calışmalara başladım...rabbim inş hayırlısıyla saglıklı bebişler verir bize...
