Eğer maddi problem kriz şeklinde değilse o zaman beklemek çok da anlamlı gelmiyor bana. Şu an 31 yaşındayım, oğlum 7,5 aylık. 2 senelik evliyim. Evlendikten 6 ay sonra bebek sahibi olmaya karar verdik. Birkaç başarısız girişimden sonra denk geldi ev alalım dedik ve 78 aylık kocaman bir borca girdik. Eve taşındık ve 1 ay sonra ben hamile kaldığımı öğrendim.
Şu an eşim de ben de çalışıyoruz, banka kredisi ödüyoruz, bakıcımıza maaş ödüyoruz. Ve tabi ki geçiniyoruz. Hatta eşim benim haberim olmadan birikim bile yapmaya başlamış. Çok lüks ve ferah bir hayatımız var mı, hayır, herşey olması gerektiği kadar. Çok basit bir örnek.. Geçenlerde farkettim, mutfağımda ikinci bir kepçem yok mesela :)
Oğlumun çok şükür bir eksiği yok.. ama dolaplardan taşan çeşit çeşit kıyafeti de yok.. ya da odalar dolusu oyuncağı.. Ama ona sevgiyle ilgiyle bakan bir ailesi ve ailesini aratmayan bir bakıcısı var.
Mama sandalyesi, oto koltuğu gibi pahalı kalemleri ikinci el aldık mesela. Mağazadan satın almaya gücümüz yeterdi ama o zaman oğlumla yapacağımız bir haftasonu gezisinden mahrum kalabilirdik mesela...
Gibi gibi.. örnekler çoğaltılabilir :) dengeli ve kararında harcadıktan sonra ne bebek aşırı masraflı ne de günlük hayattaki rutin borçlar bebek sahibi olmaya engel.. bence :)
Hakkımızıda hayırlısı olsun inşallah.
