İlk defa anlatma cesareti buldum hayatımı, fikir verirseniz çok sevinirim..

holyowl · 15 Haziran 2013

merhaba arkadaşlar.. Ben 22 yaşındayım ve bu sene üniversiteye hazırlanıyorum. Sorunumu sizinle paylaşmak istedim çünkü neden böyle olduğumu ve napıcağımı hiç bilmiyorum. Bir ablam var, küçük yaşta babamı kaybettim, annem başka biriyle evlilik yaptı ve hiçbirzaman anlaşamadık. Ablam daha sonra başka bir şehire evlenince iyice yalnız kaldım. Ergenlik dönemimde çok hatalar yaptım. Evdeki durumlardan dolayı sürekli dışarda arkadaşlarımla vakit geçirirdim. Eve gitmek istemezdim. Barlardan çıkmazdım. Okula bile gitmezdim hatta. Sorunlu bir gençlik geçirdim diyebilirim. Üveybabam beni evden kovduğunda 19 yaşındaydım. 19 yaşında ayrı eve çıktım, sonra geri döndüm sonra tekrar çıktım.. Hiç normal bir hayatım olmadı. Belkide babamı küçük yaşta kaybetmemden dolayı hiçbir ilişkimi yürütemedim. Sürekli ayrılan taraf ben oldum, hiçbir erkeğe tahammülüm yoktu. Sonra bundan 2 yıl önce o sürekli birlikte olduğum arkadaşlarımla (erkeklerle çok fazla içli dışlı olduklarını düşündüğümden dolayı) küstüm. Hepsini hayatımdan çıkardım. Sonra bir ilişkim oldu, sevdiğim ilk adamdı ama malesefki 6 ay kadar sürdü ve sonucunda aldatıldım. Şuan ailemin yanındayım. Maddi durum olarak çok iyiyiz daha doğrusu üveybabam zengin ve şuan rusyada iş için. Bende bu yüzden döndüm eve zaten onu nasılsa görmeyeceğim diye ama annemle hiç anlaşamıyoruz. Geçmişin verdiği izler, yaşanılanlar silinmiyor. Ondan okadar soğudumki. Aynı evde düşman gibiyiz. O beni bir kaşık suda boğucak, bende onu. Sürekli beni aşağılar. Bende yapım nedeniyle eleştiriye pek gelemem. Sonunda da kıyamet kopar. Ben artık çok yorulduğumu hissediyorum. Bu yaşanılanlar beni tahmin ettiğimden daha fazla yıktı. Hiçbirşeyden zevk alamaz hale geldim. Eski neşeli ben gitti yerine nerdeyse hiç arkadaşı olmayan, ailesiyle zıt, aldatılmış bir kadın geldi. Kendimi çok değersiz hissediyorum. Bu konuyu yazmamın sebebi bugün ölmek istediğimi fark ettim. Bir anlık bile olsa bu fikir geçti aklımdan ve kendimden korkmaya başladım.. Sizce bu durumu nasıl aşabilirim.. Sanki herkes mükemmelmiş ama ben sorunlu, hiçbirşeyi başaramyan ve haketmen biriymişim gibi hissediyorum. Fikirlerini ğaylaşanlara şimdiden teşekkürler..

xAyx · 15 Haziran 2013

canım öncelikle sakin ol ve ölüm filan at bunları kafandan
her insan hata yapabilir malesef ki böyle olgunlaşıyoruz bu dünya öyle bi yer
bu arada kendinden çok annenin sorunlu ve oturmayan bir karakteri olduğunu düşün
kendini öyle telkin et..
çünkü yaptığına bakılırsa durum bunu gösteriyor hiçbir anne çocuğunu bırakamaz
hele de evlendiği adam kapı dışarı ediyorsa bi salise durmaz onun yanında
tüm bunları düşün ve kendini teselli et ayrıca sınava hazırlanıyorsun buna odaklan canım
emin ol güzel bi okulu tutturunca herşeyin daha da iyi olacak
özgürlüğün hedeflerin ve hepsinden önemlisi kendine olan güvenin ve saygın artacak
şimdilik sadece sınava odaklan ve dış etkenleri bi süre def et hayatından

cc202 · 15 Haziran 2013

Bazen bütün bunlara rağmen ayakta durabilmek seni farklı kılar herkesten. Daha güçlü yapar herkesten. Boşver yaşadın hepsini yaşandı geçti. Şimdiye odaklan geleceğe bak yapabileceklerini düşün. Yapmak istediklerini yaptığın zaman sen sen olacaksın o kendine yapıştırdığın etiketler seni temsil etmiyorlar ki. Emeğinle elde ettiğin karakterinden daha güzel bir şey olamaz. Sen kendi kendini ayakta tutacaksın. Boşver, hareketlerini sevmediğin insanlar zaten yanında olmasınlar. Bırak, aldatacak kadar gözü dışarıda adam zaten hayatında olmasın. Sen bunları ucuz yırttın say. Yenile hepsini. Dersini aldığını okulu bitirdiğini say yeni sınıfa terfini kutla. Umarım her şey gönlünce olur.

babymaster · 15 Haziran 2013

Lippe .!.:
merhaba arkadaşlar.. Ben 22 yaşındayım ve bu sene üniversiteye hazırlanıyorum. Sorunumu sizinle paylaşmak istedim çünkü neden böyle olduğumu ve napıcağımı hiç bilmiyorum. Bir ablam var, küçük yaşta babamı kaybettim, annem başka biriyle evlilik yaptı ve hiçbirzaman anlaşamadık. Ablam daha sonra başka bir şehire evlenince iyice yalnız kaldım. Ergenlik dönemimde çok hatalar yaptım. Evdeki durumlardan dolayı sürekli dışarda arkadaşlarımla vakit geçirirdim. Eve gitmek istemezdim. Barlardan çıkmazdım. Okula bile gitmezdim hatta. Sorunlu bir gençlik geçirdim diyebilirim. Üveybabam beni evden kovduğunda 19 yaşındaydım. 19 yaşında ayrı eve çıktım, sonra geri döndüm sonra tekrar çıktım.. Hiç normal bir hayatım olmadı. Belkide babamı küçük yaşta kaybetmemden dolayı hiçbir ilişkimi yürütemedim. Sürekli ayrılan taraf ben oldum, hiçbir erkeğe tahammülüm yoktu. Sonra bundan 2 yıl önce o sürekli birlikte olduğum arkadaşlarımla (erkeklerle çok fazla içli dışlı olduklarını düşündüğümden dolayı) küstüm. Hepsini hayatımdan çıkardım. Sonra bir ilişkim oldu, sevdiğim ilk adamdı ama malesefki 6 ay kadar sürdü ve sonucunda aldatıldım. Şuan ailemin yanındayım. Maddi durum olarak çok iyiyiz daha doğrusu üveybabam zengin ve şuan rusyada iş için. Bende bu yüzden döndüm eve zaten onu nasılsa görmeyeceğim diye ama annemle hiç anlaşamıyoruz. Geçmişin verdiği izler, yaşanılanlar silinmiyor. Ondan okadar soğudumki. Aynı evde düşman gibiyiz. O beni bir kaşık suda boğucak, bende onu. Sürekli beni aşağılar. Bende yapım nedeniyle eleştiriye pek gelemem. Sonunda da kıyamet kopar. Ben artık çok yorulduğumu hissediyorum. Bu yaşanılanlar beni tahmin ettiğimden daha fazla yıktı. Hiçbirşeyden zevk alamaz hale geldim. Eski neşeli ben gitti yerine nerdeyse hiç arkadaşı olmayan, ailesiyle zıt, aldatılmış bir kadın geldi. Kendimi çok değersiz hissediyorum. Bu konuyu yazmamın sebebi bugün ölmek istediğimi fark ettim. Bir anlık bile olsa bu fikir geçti aklımdan ve kendimden korkmaya başladım.. Sizce bu durumu nasıl aşabilirim.. Sanki herkes mükemmelmiş ama ben sorunlu, hiçbirşeyi başaramyan ve haketmen biriymişim gibi hissediyorum. Fikirlerini ğaylaşanlara şimdiden teşekkürler..

Canım belli ki yaşadıkların özellikle babanın ölümü seni çok etkilemiş. Erkeklerden bir şekilde soğumuşsun, ailenle aran kötü.
Ama hayat sadece bunlardan ibaret değil ki, bütün ailesi öldüğü halde hayata sımsıkı tutunan nice insanlar var.
Bence yarın ilk iş olarak kütüphaneye git ve böyle hayatların hikayelerini oku, yoktan var olan nice insanlar var. Onların yaşam hikayeleri eminim seni bu düşünceden arındıracaktır. Daha çok gençsin önünde kocaman güzel geçecek yıllar var.
Şuan erkeklere güvenmiyorsun ama gün gelir ilk görüşte kalbini yerinden oynatan biriyle tanışırsın çok mutlu olursun.
Sakın kendini bırakma, bir kedi bir köpek bile seni hayata bağlar. Kendine uğraş bul, kafanı dağıtmaya çalış başka şeylere odaklan.
En önemlisi de neden öyle diye düşünme. Hayatta her şey insanlar için, herkesin mutlu mesut ailesi olacak diye bir şey yok. Yoksa neden böyle diye diye iyice işin içinden çıkamazsın..

GirLookingForLove · 15 Haziran 2013

Canım öncelikle unutma ki herkesin ayrı ayrı hikayeleri var.. Seninkide bu birçok hikayeden sadece biri. Evet bence yaşanması en güçlerinden. Babayı kaybetmek, yaşarken bir bakıma anneyide kaybetmek. Daha o yaşlarda üvey babaya sahip olmak,ablandan uzak kalmak. Bunlar kolay şeyler değil. Yani çok sağlıklı olmayan bir ortamda sen bir takım hatalara düşmüşsün ki çok doğal. Hepimiz yeterince güçlü olamıyoruz malesef.
Tanımıyorum ama annene çok kızdım şuan. Evlenebilir, en doğal hakkıdır fakat evladını evden kovan bir adama bu saygı neden? Anlayamadım.. Sen bence şükret ki böyle bir ortamda bugünlere gelebilmişsin ve bence şuurluda bir gençsin.
Dön bak geçmişe. Hatalarınla yüzleş. Onları neden yaptıgını düşün ve neden yapmaman gerektiğini. Ben 20 yaşındayım, benimde farklı sıkıntılarım var aileyle ilgili. Yani tek başına mücadele edenlerdenim bende. Hatam olmadı mı? Oldu elbet. Ama kendimi düşünmek zorundayım ve toparladım kendimi..
Ölüm felan at bunları aklından. Neden geliyoruz şu güzel dünyaya? Acısıyla tatlısıyla neden bir çok anımız var hiç düşündün mü? Tüm bunları yaşamamızın sebebi neden? Bir imtihandayız işte. Sabırlı ol ve doğrul. Çünkü sen bütün güzellikleri hakediyorsun :) Buna inan

holyowl · 15 Haziran 2013

xAyx .!.:
canım öncelikle sakin ol ve ölüm filan at bunları kafandan
her insan hata yapabilir malesef ki böyle olgunlaşıyoruz bu dünya öyle bi yer
bu arada kendinden çok annenin sorunlu ve oturmayan bir karakteri olduğunu düşün
kendini öyle telkin et..
çünkü yaptığına bakılırsa durum bunu gösteriyor hiçbir anne çocuğunu bırakamaz
hele de evlendiği adam kapı dışarı ediyorsa bi salise durmaz onun yanında
tüm bunları düşün ve kendini teselli et ayrıca sınava hazırlanıyorsun buna odaklan canım
emin ol güzel bi okulu tutturunca herşeyin daha da iyi olacak
özgürlüğün hedeflerin ve hepsinden önemlisi kendine olan güvenin ve saygın artacak
şimdilik sadece sınava odaklan ve dış etkenleri bi süre def et hayatından

annem olaylar karşısında sürekli iki tarafı dengelemeye çalıştı ama başaramadı malesef.. üveybabam kndi çocukları tarafından dahi sevilmeyen bir insan malesef. ama annemle birbirlerine çok aşıklar.. başta bütün aile karşı çıktı kimse istemedi evlenmesini ama o evlendi. sanırım bu yaştan sonra baba evine dönmek ve onların 'biz demiştik' demelerini kendine yediremediği için hala katlanıyor. Şuan tek amacım üniversite. kazanırsam inş zaten kurtulucam.. Çok tşk ederm yorumun için. inan ailede herkes dışardan, kendi evinden okadar rahat yorum yapıyorki kimse beni anlayamıyor.. geçermi bilmiyorum ama umarım biter bunlar ben daha delirmeden

holyowl · 15 Haziran 2013

cc202 .!.:
Bazen bütün bunlara rağmen ayakta durabilmek seni farklı kılar herkesten. Daha güçlü yapar herkesten. Boşver yaşadın hepsini yaşandı geçti. Şimdiye odaklan geleceğe bak yapabileceklerini düşün. Yapmak istediklerini yaptığın zaman sen sen olacaksın o kendine yapıştırdığın etiketler seni temsil etmiyorlar ki. Emeğinle elde ettiğin karakterinden daha güzel bir şey olamaz. Sen kendi kendini ayakta tutacaksın. Boşver, hareketlerini sevmediğin insanlar zaten yanında olmasınlar. Bırak, aldatacak kadar gözü dışarıda adam zaten hayatında olmasın. Sen bunları ucuz yırttın say. Yenile hepsini. Dersini aldığını okulu bitirdiğini say yeni sınıfa terfini kutla. Umarım her şey gönlünce olur.

haklısın yapmam gereken sadece geleceğimi düşünmek farkındayım.. Umarım biter bu günler. Hayatta insanın başına gelebilicek en kötü şey kendini değersiz hissetmesiymiş. insan kendine değer veremiyorsa, hiçkimseye hiçbirşeye veremiyor. kocaman bir boşlukta buluyor kendini..

holyowl · 15 Haziran 2013

djcat .!.:
Canım belli ki yaşadıkların özellikle babanın ölümü seni çok etkilemiş. Erkeklerden bir şekilde soğumuşsun, ailenle aran kötü.
Ama hayat sadece bunlardan ibaret değil ki, bütün ailesi öldüğü halde hayata sımsıkı tutunan nice insanlar var.
Bence yarın ilk iş olarak kütüphaneye git ve böyle hayatların hikayelerini oku, yoktan var olan nice insanlar var. Onların yaşam hikayeleri eminim seni bu düşünceden arındıracaktır. Daha çok gençsin önünde kocaman güzel geçecek yıllar var.
Şuan erkeklere güvenmiyorsun ama gün gelir ilk görüşte kalbini yerinden oynatan biriyle tanışırsın çok mutlu olursun.
Sakın kendini bırakma, bir kedi bir köpek bile seni hayata bağlar. Kendine uğraş bul, kafanı dağıtmaya çalış başka şeylere odaklan.
En önemlisi de neden öyle diye düşünme. Hayatta her şey insanlar için, herkesin mutlu mesut ailesi olacak diye bir şey yok. Yoksa neden böyle diye diye iyice işin içinden çıkamazsın..

inan kendimi 50 yaşında gibi hissediyorum. sanki herşeye çok geç kalmışım gibi. ömrümün sonuna kadar bu evde bu sorunlarla kalıcakmışım gibi geliyor. Sanırım bu hisler hep yılların birikimi oldu patlama yaşıyorum son 1 yıldır. derdimi kimseye açmam genelde. dışardan çok umursamaz, mutlu görünürüm ama içim içimi yiyor.

holyowl · 15 Haziran 2013

Aybala1 .!.:
Canım öncelikle unutma ki herkesin ayrı ayrı hikayeleri var.. Seninkide bu birçok hikayeden sadece biri. Evet bence yaşanması en güçlerinden. Babayı kaybetmek, yaşarken bir bakıma anneyide kaybetmek. Daha o yaşlarda üvey babaya sahip olmak,ablandan uzak kalmak. Bunlar kolay şeyler değil. Yani çok sağlıklı olmayan bir ortamda sen bir takım hatalara düşmüşsün ki çok doğal. Hepimiz yeterince güçlü olamıyoruz malesef.
Tanımıyorum ama annene çok kızdım şuan. Evlenebilir, en doğal hakkıdır fakat evladını evden kovan bir adama bu saygı neden? Anlayamadım.. Sen bence şükret ki böyle bir ortamda bugünlere gelebilmişsin ve bence şuurluda bir gençsin.
Dön bak geçmişe. Hatalarınla yüzleş. Onları neden yaptıgını düşün ve neden yapmaman gerektiğini. Ben 20 yaşındayım, benimde farklı sıkıntılarım var aileyle ilgili. Yani tek başına mücadele edenlerdenim bende. Hatam olmadı mı? Oldu elbet. Ama kendimi düşünmek zorundayım ve toparladım kendimi..
Ölüm felan at bunları aklından. Neden geliyoruz şu güzel dünyaya? Acısıyla tatlısıyla neden bir çok anımız var hiç düşündün mü? Tüm bunları yaşamamızın sebebi neden? Bir imtihandayız işte. Sabırlı ol ve doğrul. Çünkü sen bütün güzellikleri hakediyorsun :) Buna inan

ne güzel toparlayabilmişsin çok sevindim senin adına.. nasıl başardın peki? okuyormusun, ayrımı yaşıyorsun nasıl bulabildin huzuru? annem sürekli ortalığı yatıştırmaya çalıştı ama olmadı malsef başaramadı.. benim telefonumdan üveybabama benden gizli özür mesajlar atmış kaç defa.. yani hem haklıyım hemde ondan özür diliyorum gibi oldu brni sürekli haksız duruma düşürdü. oturup sorunları konuşamyoruz bile onla 5inci dakikada kavgaya dönüşüyor herşey.. birde bir huyu va en ufak kavgayı bütün aileye anlatır tabi kendi tarafından.. doldurur hep ağlayarak.. sonuç olarakta beni dinleyen pek olmaz. sürekli suçlu, geçmişini silemeyen, nankör, terbiyesiz olurum..

voedream · 15 Haziran 2013

Anlatıpta içini bir nebze dökmen iyi olmuş öncelikle, çünkü içinde ne kadar tutarsan o kadar boğardı seni o düşünceler. Sana tavsiyem olaylara biraz olumlu yaklaşmaya çalış. Baban için üzgünüm Allah rahmet eylesin ama bunun için annene kızma o da kendisini güvenceye almak istemiş belli ki. Bence sende bu fırsatı kullanmalısın, biliyorum saçma gelcek ama annene senin tüm eğitim masraflarını karşılamasını söyle ve üniversitenin yurduna yerleş, hatta bunu borç olarakta isteyebilirsin. Üniversiten bitince güzel bir meslek sahibi olup kendi ayakların üzerinde durduğund ahala içine sinmezse borcunu ödersin. ve bırak geçmiş geçmişte kalsın, olan olmuş biten bitmiş bu saatten sonra kimse seni bu konuda yargılayamaz çünkü hiçbir şey değişmeyecek adı üstünde geçmiş zaman. Sen sadece olgunlaştığını ve kendi ayaklarının üstünde durabildiğini göstersen yeter onlara, hem çokta iyi bir ders olur. İyi düşün derim, bir şeyleri umursamak için daha çok gençsin hele ölüm gibi şeyler düşünmek için çok fazla gençsin ki genç olmasand abunu düşünmemelesin zaten. Sadece gözlerini aç ve biraz etrafına bakın, önünde bir sürü mucize duruyor olacak. Son olarak sevgiline gelince iyi ki bitmiş hayırlısı değilmiş demek ki işe bu yönden bak. Allah daha hayırlısını karşına çıkarmak için onu bir şekilde almış olmalı onun için üzülmeye değmez hele o yaptığından sonra. otur ve iyice düşün canım :31:

İlk defa anlatma cesareti buldum hayatımı, fikir verirseniz çok sevinirim..

Ayrıntılı Düzenleme

holyowl

Guru

xAyx

Aktif Üye

cc202

Aktif Üye

babymaster

Popüler Üye

GirLookingForLove

..Kalpler Allah'ın elindedir..

holyowl

Guru

holyowl

Guru

holyowl

Guru

holyowl

Guru

voedream

Elbet bir gün Paris...

Benzer Konular