İlk günlerde anneliğini yaşayamamış bir anneden size tavsiyeler

yaşadıklarınız ne kadar iç acıtıcı arkadaşlar..hepinize en kısa zamanda eski ruh halinize dönmeniz için dua edeceğim..bebekleriniz en çok sizin hal ve tavırlanızdan etkileniyor çünkü..
sizleri okuyunca bir kez daha şükrettim..çok güzel bi lohusalık geçirdim..eşim aşkım herşeyim el üstünde tuttu beni sağolsun...annem 15 gün kalabildi hasta ananemden dolayı..olsun..allah razı olsun annemden eminim kalabilse daha çok kalırdı...kayınvalidem ben 3 senelik evliyken vefat etti...çocuğum gibi baktım hastalığında altını aldım...eminim ben lohusayken aynını yapardı ağzıma beslerdi benim...allah nur içinde yatırsın çok sevmiştim kayınvalidemi..çok şey öğrendim...keşke yanımda olsaydı şu an..görümcem ise dünya tatlısı bi insan..annen varken ben gelmeyeyim o gidince gelirim sana bakarım işe yaramış olurum dedi..ikimiz birden napıcaz boşuna dedi...annem gitti 1 hafta da görümcem kaldı..ablam gibi arkadaşım gibi..eşimi çok sevdiğim için mi onları da seviyorum diye düşünüyorum..ama hayır..onları gerçekten insan oldukalrı insana değer verdikleri için seviyorum..çok şanslıyım...ve biliyorum herşey karşılıklı...onlar da şanslı..kendimi küçümseyemem...
 
bu hiç ama hiç geçmeyecek...
peşini bırakmayacaklar.
huzur vermemeye devam edecekler..
yılan yılanlığından vazgeçer mi?
Allah onların tez zamanda cezasını versin inşallah
zerre kadar acırsam namertim


brc_duru .!.:
arkadaşlar bende aynı derte murim. bende boşanmak üzereyim ve bebeğim daha 60 günlük. hala emziriyorum şu anda annemin evindeyim. şanslıyım türk toplumunda fazlasıyla kabul gören ve saygı duyulan üst düzey bir memuriyetteyim.
ben boşanma sebebi şöyle değerlendiriyorum kayınvalidem odaklı eşimden kaynaklı sorunlar. çünkü arkamızda duran bir eşimiz yok ama rabbim kesilen sütlerimizin hesabını inşallah bu insanlardan soracak. ilk günlerde benim de acayip sütüm vardı şimdi günü kurtarabilecek kadar emziriyorum. spor yapıyorum, üzülmemeye çalışıyorum. bebeğim 18 günlükken annemin evine geldik.
önemli olan vicdanınızın rahat olması, vicdanım rahat rabbime güveniyorum.
bir çok şey yaşadım. ama beni yıkan eşimle yaptığım tek bir telefon konuşması oldu. yaşanan şeylere rağmen bana "anneme mi inanayım sana mı inanayım" demesi ve "annemlerin evine gideceksin dizlerinin dibine oturacaksın torunlarını da alacaksın, 1 hafta kalacaksın kızları gibi hissedeceksin" dedi herşeye rağmen teklifini kabul ettim giderim ama sen de gel dedim "hayır bende gelmeyeceğim torunlarıyla gideceksin" dedi. oysa bana doğurdğumun 5. gününde "sen annemin kızı değil gelinisin" diyen kendisiydi şimdi kızı gibi hissetmem gerekiyormuş.
asıl garip tarafı hamileliğimin 3. ayında kayınvalidemle sorunlar yaşadıktan sonra bunları eşimle paylaştığımda bana "haklısın annemin psikolojisi bozulmuş ama düzelticem demesiydi. meğer bana böyle söylüyor annesini de bana karşı idare ediyormuş.
boşverin yaşanan herşey geride kalacak içinizi ferah tutun. ekonomik özgürlüğümüz varsa hepsini hallederiz. küfürle, dengesiz bir babayla büyüyen çocuk tek başımıza yetiştirdiğimizden daha iyi olmaz.rabbim işlerimizi elimizden almasın kimseye muhtaç etmesin yeter.
Genişletmek için tıkla...
 
artık olanları düşünmemeye çalışıyorum, hayatıma devam etmeye bakıyorum. eşimle oturduğumuz evden sadece bulaşık makinasını almak istedim ama 300 lira iştirak nafakasına razı olursan veriririm dedi. olmayacağımı mahkemeye gideceğimi söyledim. bana dedi ki "o bulaşık makinasını sen mi aldın?" oysa ben o bulaşık makinasını kayınvalidemin bana düğüne takı almam için yolladığı 2000 lira paranın 1200üne takı 200 lirasına gecelik almış kalanını bulaşık makinasını ayırmıştım ki çok fazla masraf etmeyelim. ve düğünde takılan tüm takıları da çektiğimiz krediye karşılık vermiştim. bu arada eşimden çok kazanan bir insanım. çok kazandığımı bu aşamaya kadar düşünmemiştim bile ama saolsun "sen benden çok kazanıyorsun" diyerek az nafaka verebilmek için hatırlattı.
bir insanı boşanırken tanıyorsunuz. ben onu şu anda tanıdım. ha ona soracak olursanız ben çirkefleşiyorum sebep de bulaşık makinasını istemem.
 
boşverin kızlar ben ne küfür ediyorum ne beddua. içim garip bir şekilde rahat sanki nirvanaya ulaşmış gibiyim. iyi kötü günler yşadım onunla. dpğuran bendim ama onun lohuslaık depresyonu geçirdiğini düşünüyorum. biliyorsunuz erkekler de geçirebiliyormuş. çünkü evlendiğim adam adil, dürüst, cömert biriydi. bir anda değişmesi mantığını yitirmesini başka türlü açıklayamıyorum. çocuğumun babası allah onun da benim de yolumuzu açık etsin diyorum. sanırım sinirlenip kızarsam ağlar bağırırsam kendimi çocuğuma veremeyeceğimi, ilgilenemeyeceğime inanıyorum. birde belli bir süreden sonra sanırım karşıdan duyduğunuz hiç bir söz davranış yüreğinizi acıtmaz oluyor.
bu haftasonu kızını görmeye gelecek annemin evine. çok iyi davranacağım çünkü başka türlüsünü yapamam bilmiyorum başka türlü nasıl davranılır. çok da kararlıyım boşanma istediğimi de söyliycem. zaten hatalarını anlamış olarak gelmiyor sadece kızını görmeye geliyor.
anlamadığım nokta boşanmak istiyorum demesine rağmen anlaşmalı boşanmaya razı olmadım nafaka sebebiyle neden dava açmadığı? istiyorsa neden bekliyor? gerçi bu soruların cevabının da önemi yok. önemli olan benim ne istediğim.
ama bugüm içim çok burkuldu. annem çalışan bir kadın. 2 aylık kızımla onun evinde kalıyoruz. bugün kızımın aşıları vardı 3aşı yapıldı. ve gece başını annemle beklicez. sanki çocuğu çok isteyen eşim değildi sanki tek ben istedim gibi davranıyor. bazen anneme takılıyorum bu çocuğu ikimiz yaptık diye. hala bazı şeyleri gülerek geçiştirmeye çalışıyorum. sanırım babamdan çok çekmiş olmamız sebebiyle. anneme çok zor günler yaşattı dolayısıyla bize de. bir süre sonra her zorluğu kanıksamaya gülerek geçiştirmeye başlıyorsunuz.
 
katekate .!.:
bu hiç ama hiç geçmeyecek...
peşini bırakmayacaklar.
huzur vermemeye devam edecekler..
yılan yılanlığından vazgeçer mi?
Allah onların tez zamanda cezasını versin inşallah
zerre kadar acırsam namertim
Genişletmek için tıkla...

seni en iyi ben anlıyorum su anda aynı seyleri yasıyorum dogum yapmak üzereyim ve cok korkuyorum yasayacaklarımdan. ama allahın adaletine inanıyorum. sende inan bu gün olmassa
yarın görürler
 
bu hikayenin sonu mu?

vazgeçmediler..
asla yılmadılar..

boşanıyorum...

ama kayınvalidem ve kayınpederim son nefeslerin de oğlum ve doğmamış bebeğim gözlerinin önüne gelecek..

görümcem hayattaki her mutsuzluğun da kimin ahını aldığını çok iyi bilecek..

ve evlendiğim kişi..
bir daha mutluluğu bulamayacak..
 
onların yılmaması değildi bu hikeyede önemli olan...sen ve eşin yılmamalıydınız...ama şartlar bu sonu gerektirdi zannımca...artık evladınla önüne bak arkadaşım...ardında bıraktıkların da bırak hem bu dünyada hem ahirette senden helallik almak için yalvarsınlar...sakın hakkını helal etme..allah da affetmesin...
 
arwen85 .!.:
İnan o kadar iyi anlıyorum ki seni aynı seyleri bende yasıyorum hala.annesine çok düşkün bir esim var.sanki taşıyıcı anneymis gibi davranıyorlar.herseyi alttanalmami bekliyorlar.45 günlük anmeyin 3kere şiddet gördüm.daha dün tokat ve tekme yedim.küfürleri hiç saymıyorum.anneliğim bile eleştirildi.kadınlığım herseye laf söylendi.ağlaya ağlaya tükendim.ama şutum hiç kesilmedi Allah'tan Allah acıdı bana.ama dün yediğim stajdan sonra geçici yüz felci geçirdim.sınır kırıcı geçirdim.sonra dünden beri esim iyi davranıyor.biliyorum yine eski haline donucek hersey yine şiddet göreceğim.allahkimsenin basına vermesin.herkez eşinin üstüne titrerken benim esim benden ilgi anlayış bekliyor.zor durumum çok zor.nefret ettigimbir esim var
Genişletmek için tıkla...
Boşan delimisin kardesim
 
marmellata .!.:
Arkadaşlar,

Ben hep şuna inanırım akıllı insan başka insanlarında deneyimlerinden yararlanandır.
bunun akıllada alakası yok gerçi...Bebeklerimiz için kendimiz için yapmalıyız..
Ben daha önce bu konuyla ilgili dolaylı yoldan mesaj yazmıştım ama konu açmadım.
hiç bir dönemde uğraşmaya değmez ama lohusalık döneminizde sizi üzecek insanları anında uzaklaştırın..
isterse daha hastanede yanınızda olsun..
ben yapmadım ve benim sütümü kestiler..
Benim sezeryan olmama rağmen daha ilkgün sütüm gelmişti..3.gün tek mememden 80ml süt sağıyordum..
10.güne kalmadan mama vermeye başladık.

artık hikayemi bile anlatmak istemiyorum..
ne diyeyim lohusayken bayılttıklarını mı? 10 günlük bebeğim varken ayrılma noktasına geldiğimizi mi....sizi boşamaya geldik deyip dünyadaki tek öksüz çocuk bu olmayacak ya demelerini mi...

ah ah...
ben bilirim..
içimde kalanları..
bebek mağazasına gittiğimde bebeğimle aynı ayda başka bir bebeğin annesini şap şup emdiğinde göz yaşlarına boğulmamı mı...

eşinizin hatırı için olsa bile 1 gün dahi katlanmayın..
ben lohusaydım benim alttan almam beklenildi..
benim katlanmam istenildi..
10 gün içime ata ata bitti..
her gün dert..
Genişletmek için tıkla...


Aynilarini hatta emin ol daha fazlasini bende yasadim cok uzgunum yanginim dinmiyor bebegime uzuluyorum olan ona oldu hemde erken dogdu suan birden fazla saglik problemleriyle:(
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Back
X