o kadar yoruldum ki artık hiç tanımadığım bi şehire gidip hiç tanımadığım birini karşıma alıp hiç susmamacasına herşeyi her ayrıntıyı anlatıp içimdeki ağırlığı birazda olsa hafifletmek istiyorum.o konusmasın yorum yapmasın önemli değil ama dinlesin istiyorum.
eşimle ilgili ciddi problemlerim var.ona gore ben bana gore o tam bir ruh hastası.öncelerini hiç anlatmıycam kızlar.anlatmaya baslayınca kendimi durduramıyorum.dün akşam o kadar basıt bır konu sonucunda o kadar aşılmaz bir noktaya geldik ki hala saskınlık içerisindeyim aslında hep aynı seylerı yasıyorum ama ilk günkü şaşkınlığımı nasıl koruyorum ona da bir anlam veremıorum dogrusu...
dün akşam beraber arabayla gezıntıye cıktık.o kadar tuhaf hareketlerı var ki arabanın lastiklerini öttürmeler kafasını camdan çıkarıp dışarı seyretmeler geleni geçeni kesmeler falan.benım huyumu ve karakterımı cok ıyı bılıyor benım bu tur seylerden nefret ettiğimi iyi biliyor.neyse her zaman aynı seylerı yaptığı için bozulduum ama belli etmedim çünkü biliyorum ki belli etsem anında kavga etmeye baslıycaz. daha sonra arkadaslarını gördü çarşıda durdu.arabadan indi ve yanlarına gitti.bu arada bır tane bile elle tutulur dogru durust bir arkadası yoktur.hepsi serserilikte nam salmış insanlar...onlarla çarşının ortasında öyle bir muhabbet edişi var ki görmeniz lazım kahkahaları butun caddeyı inletiyo. ya sen evli barklı bi adamsın karın arabanın içinde. bu ne lavbalilik böyle neyse buna da bozuldum ama yine bi sey sölemedim daha sonra arabayı bı yere cekip biseyler içiyoruz bana seni çok seviyorum falan dedi bende seni çok seviyorum dedim arabadan indi benim tarafıma gecti el şakalarından nefret ederim oda tam tersıne hep aynı seyı yapar.eliyle yanağımı sıkıyodu bende yapma bak cok morellerim bozuk dedim.(bu arada bu söz bi konu sonrasında bizim aramızda bir espri olarak kalmış bi söz gün içerisinde bile telefonda söyleriz ve güleriz)
ay söylemez olaydım.açtı ağzını yumdu gözünü.ben sana seni çok seviyorum diyorum sen bana morelim bozuk mu diyosun.sen ne kadar nankör bir insansın. seni alıp dısarı cıkaranda kabahat anam avradım soyum sopum hiç birşeyim kalmadı küfredilmedik.şok oldum resmen dilim tutuldu (ama küfürlerine değil çünkü onu her zaman yapar bi mekana oturmaya gideriz etrafındaki bayanları süzer süzer hiç sohbet etmez tam kalkarken de butun aksamdır bir agızını acmadın deyıp bardağı masaya vurur bana söve söve çıkar mekandan)
bende ona ya sen baska ne işe yararsın benim hayatımda allah askına bana sövmekten etrafına bakınmaktan ve benım onurumu gururumu ıncıtmekten baska ne işe yararsın sen falan deyıp ben de ona bagırdım.sonra oda ben bu sozlerın uzerıne senı karım olarak kabul edemem artık sen bana serefsız dedin deyıp aglamaya basladı bıttı hersey senden nefret ediyorum dedi.ama bunları söylerken avazı cıktıgı kadar bagırıp sonlarına agıza alınmıycak kufurler ekleyerek soyluyo bana.bende bıtırmeyı bıle ınsan gıbı yapamıosun dımı.sen benı ıstemıyosan ben senı hiç istemiyrum dedim.eve gelmiycekti mecbur geldi annem bizdeydi annemden çok çekiniyor.ve başkada bir konuşmamız olmadı.şimdi neler düşünüyorsunuz merakla bekliyorum. okuyan herkese cok tesekkurler...
eşimle ilgili ciddi problemlerim var.ona gore ben bana gore o tam bir ruh hastası.öncelerini hiç anlatmıycam kızlar.anlatmaya baslayınca kendimi durduramıyorum.dün akşam o kadar basıt bır konu sonucunda o kadar aşılmaz bir noktaya geldik ki hala saskınlık içerisindeyim aslında hep aynı seylerı yasıyorum ama ilk günkü şaşkınlığımı nasıl koruyorum ona da bir anlam veremıorum dogrusu...
dün akşam beraber arabayla gezıntıye cıktık.o kadar tuhaf hareketlerı var ki arabanın lastiklerini öttürmeler kafasını camdan çıkarıp dışarı seyretmeler geleni geçeni kesmeler falan.benım huyumu ve karakterımı cok ıyı bılıyor benım bu tur seylerden nefret ettiğimi iyi biliyor.neyse her zaman aynı seylerı yaptığı için bozulduum ama belli etmedim çünkü biliyorum ki belli etsem anında kavga etmeye baslıycaz. daha sonra arkadaslarını gördü çarşıda durdu.arabadan indi ve yanlarına gitti.bu arada bır tane bile elle tutulur dogru durust bir arkadası yoktur.hepsi serserilikte nam salmış insanlar...onlarla çarşının ortasında öyle bir muhabbet edişi var ki görmeniz lazım kahkahaları butun caddeyı inletiyo. ya sen evli barklı bi adamsın karın arabanın içinde. bu ne lavbalilik böyle neyse buna da bozuldum ama yine bi sey sölemedim daha sonra arabayı bı yere cekip biseyler içiyoruz bana seni çok seviyorum falan dedi bende seni çok seviyorum dedim arabadan indi benim tarafıma gecti el şakalarından nefret ederim oda tam tersıne hep aynı seyı yapar.eliyle yanağımı sıkıyodu bende yapma bak cok morellerim bozuk dedim.(bu arada bu söz bi konu sonrasında bizim aramızda bir espri olarak kalmış bi söz gün içerisinde bile telefonda söyleriz ve güleriz)
ay söylemez olaydım.açtı ağzını yumdu gözünü.ben sana seni çok seviyorum diyorum sen bana morelim bozuk mu diyosun.sen ne kadar nankör bir insansın. seni alıp dısarı cıkaranda kabahat anam avradım soyum sopum hiç birşeyim kalmadı küfredilmedik.şok oldum resmen dilim tutuldu (ama küfürlerine değil çünkü onu her zaman yapar bi mekana oturmaya gideriz etrafındaki bayanları süzer süzer hiç sohbet etmez tam kalkarken de butun aksamdır bir agızını acmadın deyıp bardağı masaya vurur bana söve söve çıkar mekandan)
bende ona ya sen baska ne işe yararsın benim hayatımda allah askına bana sövmekten etrafına bakınmaktan ve benım onurumu gururumu ıncıtmekten baska ne işe yararsın sen falan deyıp ben de ona bagırdım.sonra oda ben bu sozlerın uzerıne senı karım olarak kabul edemem artık sen bana serefsız dedin deyıp aglamaya basladı bıttı hersey senden nefret ediyorum dedi.ama bunları söylerken avazı cıktıgı kadar bagırıp sonlarına agıza alınmıycak kufurler ekleyerek soyluyo bana.bende bıtırmeyı bıle ınsan gıbı yapamıosun dımı.sen benı ıstemıyosan ben senı hiç istemiyrum dedim.eve gelmiycekti mecbur geldi annem bizdeydi annemden çok çekiniyor.ve başkada bir konuşmamız olmadı.şimdi neler düşünüyorsunuz merakla bekliyorum. okuyan herkese cok tesekkurler...