- 28 Haziran 2024
- 397
- 145
- 18
- 26
Herkese slm öncelikle. Boşanma surecindeyim 1 yıldır son 2 aydır psikolojik destek görüyorum(ilaçsız). 2 çocuğum var bir tanesi 1 yaşında bir tanesi 9. Kendimi sorgulamak hiç bitmiyor ,ilişki de hata iki taraflıdır elbet ama karşı tarafın daha hatalı olduğu yönler daha baskın. Sorun şu ki ben içimdeki vicdani susturamıyorum bazi dönemler ağır geçiyor keşkeler ile boğuluyorum. Eski eşim çocukları dogru düzgün arayıp sormuyor küçük de baba diyerek geçiyor evin içinde ağlayasım geliyor. Ona bakılırsa hayatına bakıyor. Arada çok üzgün canı yanıyormuş gibi yaparak dengemi de bozuyor sanırım beni iyi tanıyor. Onu takip etmekten başım ağrıyor artık kimi takip etmiş ne yapıyor birisi var mı hayatında halbuki çok acılar yaşattı bana o itti o kaldırsın istiyor gibiyim. Bugün bakmayacağım diyorum aradan çok geçmeden merak duygusu ağır basıyor nasıl geçecek bu neden hala enkazın dibindeyim anlamıyorum ailem destek bana hep çok şükür . Değer görmemek yok sayılmak ve bunun üzerine zaman geçtikçe çocukları da yok saymaya başlaması ruhumu daraltiyor bu durumda olup bu hisleri atlatan var mi gerçekten geçiyor mu?