Hemen hemen aynı duyguları yaşıyorum korkarak. Korkum yanlış kişi olmasından değil, bu durumun dengemi daha da bozması. Uyku düzenim bozuldu, geceleri telefonuma ondan mesaj gelmiş gibi sevinerek uyanıp telefonuma bakıyorum. Her gece aynı durum...
Kendime bazen soruyorum: Bu duyguları hayatımda kaç kere yaşadım ve daha kaç kere yaşayacağım ki? Benim için öyle kıymetli ki bu duygular... Şu an bunları yazarken bile yanaklarım kızarmış ve kalp atışlarım hızlanmış durumda. Hayatımda ilk defa bir insanı hem ruhen hem de bedenen istiyorum. Benim olsa ne olur(du) ki?
Aşık olmaktan, bir aşk için yaşadığım şehri yüreğimde koca bir enkazla terk etmekten hep korktum.