- Konu Sahibi benkahvecanavari
- #1
Merhaba herkese,
Üniversite son sınıf öğrencisi olduğumu sağır sultan duydu artık, bunu açıklama gereksinimi duyuyorum çünkü yaşım 24 ve bazı konularda çok toyum, olumlu ve ya olumsuz tüm eleştirileri bekliyorum.
İdealleri ve hedefleri olan, eğitimine sımsıkı sarılmış, geleceğe dair hem çok kaygılı ama hem de umutlu bir gencim. Küçük bir Avrupa eğitiminden sonra ailem dahil çevremdekiler de inanılmaz değiştiğimi söylüyorlar, haklılar, değiştim. İnsan ve aşk ilişkilerinde inanılmaz bir rahatlama oldu, normalde aşk ilişkilerinin peşinde koşan biri değilim lakin başımdan geçen bir olayı anlatmak istiyorum sizlere;
Ortaokuldan üniversite yıllarıma kadar "takıntı" derecesinde çok sevdiğim biri oldu hayatımda (Şu anda o duyguları hissettiğim her bir saniyeden pişmanlık duyuyorum), ilişki olmadı aramızda, ama birbirimizi sevdiğimizi düşünüyorum (Emin olmamakla birlikte), karşımdaki erkek çok umursamaz, hayata dair bir hayali yok, hedefi yok, çalışmıyor, henüz 16-17 yaşlarındayken çok takılmamıştım bu duruma lakin her karşıma çıkışında kendini hiç düzeltememesi, çabalamaması ve en önemlisi değişmemesi beni üzdü açıkcası, artık olaylara eskisi kadar duygusal bakmasamda ona karşı hissettiğim o umudun ölmesi çok acı verici birşey, belki yaşayanınız vardir. Arada bir sürekli karşıma çıkıp 2 saat buluşuyoruz sonra da bir daha ne konuşuyor ne de araşıyoruz, ya 5 ayda ya 1 senede falan tekrar telefon çalar buluşuruz öyle birşey. Amaç "Acaba hala beni seviyor mu?" diye kontrol etmek mi yoksa can sıkıntısı mı bir fikrim yok.
Hal böyle olunca nadir de olsa buluşmalarda onun da arkadaşlarıyla tanışır oldum, ortak bir arkadaşımızın verdiği partide bir araya gelmek istedik fakat kendisinin eski bir sevgilisini oraya getireceğini öğrenince gitmemem daha doğru olur dedim ve bu gun evdeydim. Ortak arkadaşımız ise bir erkek, tanıştığımızdan beri çok sık buluşuyoruz, her konuda konuşuyoruz, bazen ağzımdan aşk ilişkimle ilgili bir laf çıkmaması için çok dikkat etsem de acaba konuşsam mı, konuşmasam mı diye de düşünüyorum, hatta ortak arkadaşıyla bu kadar yüz göz olmak iyi mi onu da bilemiyorum. Bu arkadaş beni her nereye çağırırsa çağırsın eski flortumu görmek zorunda kalacağım için bazen diyorum ki "Luna, tamamen bitirdin artik, sadece arkadaşın için oradasin, ona özel değil, git, arkadaşını kırma" desem de aslında biraz da mesafeyi koymaya çalışıyorum. Bu durum nasıl düşündürtür, daha mı rahat olmalıyım, mesafe mi daha nasıl korumalıyım, ya da tum bu düşünceler ne kadar doğru?
Okuyan herkese çok teşekkür ederim.
Üniversite son sınıf öğrencisi olduğumu sağır sultan duydu artık, bunu açıklama gereksinimi duyuyorum çünkü yaşım 24 ve bazı konularda çok toyum, olumlu ve ya olumsuz tüm eleştirileri bekliyorum.
İdealleri ve hedefleri olan, eğitimine sımsıkı sarılmış, geleceğe dair hem çok kaygılı ama hem de umutlu bir gencim. Küçük bir Avrupa eğitiminden sonra ailem dahil çevremdekiler de inanılmaz değiştiğimi söylüyorlar, haklılar, değiştim. İnsan ve aşk ilişkilerinde inanılmaz bir rahatlama oldu, normalde aşk ilişkilerinin peşinde koşan biri değilim lakin başımdan geçen bir olayı anlatmak istiyorum sizlere;
Ortaokuldan üniversite yıllarıma kadar "takıntı" derecesinde çok sevdiğim biri oldu hayatımda (Şu anda o duyguları hissettiğim her bir saniyeden pişmanlık duyuyorum), ilişki olmadı aramızda, ama birbirimizi sevdiğimizi düşünüyorum (Emin olmamakla birlikte), karşımdaki erkek çok umursamaz, hayata dair bir hayali yok, hedefi yok, çalışmıyor, henüz 16-17 yaşlarındayken çok takılmamıştım bu duruma lakin her karşıma çıkışında kendini hiç düzeltememesi, çabalamaması ve en önemlisi değişmemesi beni üzdü açıkcası, artık olaylara eskisi kadar duygusal bakmasamda ona karşı hissettiğim o umudun ölmesi çok acı verici birşey, belki yaşayanınız vardir. Arada bir sürekli karşıma çıkıp 2 saat buluşuyoruz sonra da bir daha ne konuşuyor ne de araşıyoruz, ya 5 ayda ya 1 senede falan tekrar telefon çalar buluşuruz öyle birşey. Amaç "Acaba hala beni seviyor mu?" diye kontrol etmek mi yoksa can sıkıntısı mı bir fikrim yok.
Hal böyle olunca nadir de olsa buluşmalarda onun da arkadaşlarıyla tanışır oldum, ortak bir arkadaşımızın verdiği partide bir araya gelmek istedik fakat kendisinin eski bir sevgilisini oraya getireceğini öğrenince gitmemem daha doğru olur dedim ve bu gun evdeydim. Ortak arkadaşımız ise bir erkek, tanıştığımızdan beri çok sık buluşuyoruz, her konuda konuşuyoruz, bazen ağzımdan aşk ilişkimle ilgili bir laf çıkmaması için çok dikkat etsem de acaba konuşsam mı, konuşmasam mı diye de düşünüyorum, hatta ortak arkadaşıyla bu kadar yüz göz olmak iyi mi onu da bilemiyorum. Bu arkadaş beni her nereye çağırırsa çağırsın eski flortumu görmek zorunda kalacağım için bazen diyorum ki "Luna, tamamen bitirdin artik, sadece arkadaşın için oradasin, ona özel değil, git, arkadaşını kırma" desem de aslında biraz da mesafeyi koymaya çalışıyorum. Bu durum nasıl düşündürtür, daha mı rahat olmalıyım, mesafe mi daha nasıl korumalıyım, ya da tum bu düşünceler ne kadar doğru?
Okuyan herkese çok teşekkür ederim.
