Çok yazık yaaa.Daha henüz 21 senedir bu dünyada olan çok genç yaşta bir insanın şöyle bir ruh halinde olması ne kadar üzücü.Gençlik bu mu?Hayatta ne gördün,ne tür tecrübeler yaşadın da hayattan yoruldun.Kimseyi şapur şupur öpmene gerek yok.Yasim 21 kendimi hic ama hic sevmiyorum neden mi cunkuler cok hemde cok, hicbir hareketimi srvmiyorum yillardir bedenim ruhum o kadar yorgunki anlatamam.2 adim atmaya dermanim yok ya, bir kere hickinseye simsiki sarilmisligim bile yoktur.ona bile gucum yokmus gibi hissediyorum,kimseye seni seviyorum diyemem gidipte sapur suour opemem annemi bile.yapim bu galiba.ana ven bu hareketimide sevmiyorum.cocuklari bebejleri sevemiyorum.aslinda cok seviyotum ama içten ışte belli edemiyorum.kimseninde veni sevdigini düşünmüyorum.hicvit sekildrinsanlardan haz almıyorum. Hic biriyle konusmak istemiyorum herkes o kadr nefret geliyoki bana.ben nasil biyle oldum bilmiyorum,zaten kendinden nefret eden bir insan nasil baskasibi sevsinki.yapayalnizim. gelecege dair hicbir umudum istegim yok.neyi yaomaya calissam beceremedim.ne evllik ne cocuk be kariyer hicbirseyde gozum yok.istemiyorum,benu bir koltuga biraksalar sonsuza kdr ordaboylece o pozisyonda oturabilirim o derecr bitkinim olu gibiyim buz gibi sogugum.naocam bilmiyorum bu hayatimin sonu nereye gidicek bilmiyorum .
İnan yazdıklarını okurken bi ara kendimden geçtim o kadar negatif yazmışsın ki.lütfen silkelen ve kendine gel sevdiğin birini düşün mesela anneni onun için bu hayatta bu umudun olsun bi gayen olsun yoksa bu hayat nasıl geçer sırf yaşamak için yaşama hayattan zevk almaya bak çık bı alışveriş yap her kadına iyi gelmiştir saçına başına bi şekil ver mesela
Sevginin ne olduğunu bilmiyen ,bilmedigini veremez ,
vermediğin sevgiyi alamazsin
nasıl bu kadar sevgi yoksunusunuz
bence sizi bir aşk paklar:)
bu arada 24 yaşına dek ergenmişiz bilginize:)
Yetiştirilme tarzınızla ilgili bir durum olabilir mi? Sevgisiz büyümek, kıyaslanmak, değer görmemek, kendine güvensiz yetiştirilmek gibi...
Canım hep böyle kendine karşı bir nefretin vardiysa kendinden değil annenden nefret edebilirsin. Çünkü böyle hissetmen ilk bebeklik döneminde yaşadığın hayat ile ilgili. Yani annen ile kurduğun ilişki ile ilgili. O ilişki de muhtemelen seni aç bıraktı ya da bakımsız bıraktı. Seninle uzun saatler ilgilenmedi veya oynamadı. Ya da dönem dönem iyi baktı sonra kötü baktı falan. Annenle konuş sonra bir terapi başla.
Yok eğer son 3 aydır böyle hissetmeye başladım falan diyorsan depresyona girmişsindir. Ya da daha ağır bazı sıkıntılar olabilir. Önerim bir psikiyatri doktoruna görünmen. Çok geçmiş olsun
Canım daha çok gençsin bu ne bıkmış tavırlar. Depresyonda olabilirsin bir doktora git inan herşey çok daha kolay olur. Hayatın yeni başlıyor kalk ayağı silkelen çözüm sende böyle ömür mü geçer. Okul iş falan var mı
Bi beş yıl sonra şu yazdıklarını lütfen oku:)))Ask falanda paklamıyor valla....s.s bir kisiyle ciktim utangacligimdn kendime olan guvensizligimden nasil davranacağımı bilemedim bence oda soğuk bir insan olduğumu düşünüyordu onada sevgimi gösteremiyordum.özellikle düğün kina filan benim kabuslu gunlerimdir herkes kalkar oynar ben asla oynayamam.herkes dalga gecer bilirim.oyuz den dugun olmamasi için evlenmeyi bile düşünmüyorum yada nikahtan giderim
Çocukken tacize uğradınız mı?[/QUOT
hayir...
Insallah.....Sen yaşayan ölüsüne acilen pskiyatri büyük ihtimal depresyon ve sonra kurslara gezmelere iyi olucaksin inşallah.
Depresyon belirtileri gibi görünüyor. Psikiyatriye gidebilirsin.
Yalnız tedavi bile olsan, kendin de harekete geçmen lazım. Öncelikle mutlaka sana vakit harcattıracak birşey bul. Mutlaka bir tane bile olsa ilgini çeken birşey vardır. İlla insanlarla muhattap olman gerekmez. Basit bir fotoğraf makinesi alarak, tek başına fotoğraf çekmeye çıkabilirsin mesela... Veya kendine bakım yapabilirsin haftanın belli günlerinde. Haftada 1 gün veya 15 günde 1 hiç gitmediğin bir mekanı veya semti keşfedebilirsin misal. Gezmek ve değişik şeyler görmek çok iyi geliyor. Meditasyon, yoga gibi şeylerle ilgilenebilirsin.
Evinde çiçekler yetiştirebilirsin, değişik çiçek türleri ve bakımlarını araştırabilirsin. Onlarla konuşabilirsin bile... Çiçek açtıklarını görmek seni mutlu edecektir.
Bir de hayvanları sever misin? Bir hayvan seni inanamayacağın kadar hayata bağlayabilir. İlla evde bakman şart değil. Yine haftada 1 gününü sokak hayvanlarına ayırabilirsin. Kuru mama alarak mahallende sokak sokak gezerek onları besleyebilirsin. Belli bir süre sonra seni tanıyacaklar ve sen elinde poşetle gelir gelmez sana doğru sevgi gösterisi yapacaklar, emin ol...
Çevrede surekli seni eleştiren biri mi var?
Acaba aileniz sizi büyütürken nasıl yanlışlar yaptı da bu hale getirdi?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?