Benim henüz çocuğum yok hayırlıysa olsun isterim. Büyük laf etmek asla istemem, ama çocuk insanı öldüyor, bitiriyor, gözünün ferini kaçırıyor :1shok: (haha bu da çok enterasan bir tabirmiş) herşeye engel, tüm planlarını unut deyince insanlar acayip sinir oluyorum. Tabii sonra bizler de düşünüp duruyoruz emin olamıyoruz, acaba zamanı geldi mi diye sorguluyoruz. Benim de uzun zaman beklememin nedeni oydu zaten, hayatım bitecek, herşey değişecek, hep sıkıntı hep zahmet... Tabii çok sevilir de diyorlar ama, ardından milyon tane dert sıkıntı sıralandığını duyunca insan korkuyor.
Ben farklı ülkelerde yaşadım şu anda da yurtdışındayım -Amerika- ve farklı kültürlerin çocuk olayına bakışını gördüm. Burada insanların yeni doğmuş (tam 20 günlük) bebekleriyle dünya seyahatlerine gittiklerini, birkaç aylık bebekleriyle maratonlara katıldıklarını, onlarla restorantlara barlara gittiklerini gördüm. Bebek var diye eve tıkılı kalmadıklarını, kısacası hayatlarını değiştirmediklerini ama bebeği hayatlarına dahil ettiklerini anladım. Hiç kimsenin de şikayet ettiğini duymadım çocuk sahibi olmaktan, hayatım bitti hayallerim yok oldu gözümün feri kaçtısempatiksalakcinni bunlar çok tuhaf. Umarım hepimiz çocuklarımızı hayatımıza dahil ederiz, tabii bir birey yetiştiriyoruz zorlukları olacak ama umarım ben senin için hayallerimi bıraktım hep seni düşündüm diye çocukları bunaltmayız. Bunu sürekli ebeveynlerden duyan, eyvah benim anne babama ödeyemeyeceğim kadar büyük bir borcum var diye aklına kazanan çocuğun psikolojisini hayal edemiyorum. Umarım hem bizler hem de çocuklarımız birbirimizle hep huzurlu mutlu olalım.