Ailemi bırakıp bazen kaçmak istiyorum gerçekten çekilcek çile değil 3 kardeşiz ama bana hiç biri iyi davranmıyor bu düşüncelerım ergenlıkten kaynaklanıyo desem zannetmıyorum 19 yaşındayım bunları atlatmış olmayılım. neyse konuya gelelim en basit okul olayı ben okul yöününden şanslı değiliö lisde sağlık okuyodum düze geçtim sonra üniversitede 4 yıllık bölümden 2 yıllık bölüme geçtim öyle olması gerekiyodu aslında bunu ailemde biliyordu ama bu benım her zamn başıma kalkılıyor babam süreklı işlerimin ters gittiğini söylüyo annem üstüme gelıyo ablam zaten bütün arkdşlarımın yanında rencide ediyo mesele dün en yakın arkdasımın yanında yemekte şapırdama uff ne salksın dedi yerın dibine girdim kardeşim bugun iş yapıyorum diye tekme attı annem desen hep onların yanında benım sucum ne anlmadım gitti ramazanın başında oruç halimle ablam bana durduk yere hayat kadını olcaksın yakında dedi kavga cıkardı her yerim tırnak izi ve morluklarla gezdim evi terk ettim dünyam basıma yıkıldı ben evden cıkarken ablam anne bırak gitsin zaten kız değil demekki üniversitede de milettin altından toplarız demişti. Gerçketen çekilcek gibi değil hayatım hep suçsuz günahsız yere neler çekiyorum insanın ailesi bu kadar mı köstek olur ben size daha üstünden anlattım daha neler neler var Yemin ediyorum dünyada tekim bu bi imtihan belkide üstüne 1 sendir sevdiğim çocuk başkasyla çok mutlu o ayrı bi acı ben sevgili konusunda zaten şansızım keşke bi erkek arkdasım olsa en azından başımı omzuna dayayınca huzuru bulsam ama oda yok işte kısmet..Anlıycanı tutunacak bi dalım yok ne yapmam gerek hiç bilmiyorum..