- 21 Ocak 2012
- 291
- 3
- 118
- Konu Sahibi my_angel_87
- #1
merhaba ben 27 yaşında bir çocuk annesiyim.benim sorunum kendimi ifade edememe.lise ve üniversite yıllarında arkadaş çevrem fazlaydı ve sevilirdim.ama evlendikten sonra bir takım sorunlar yüzünden kimseyle görüşmedim eve kapandım birde çocuk olunca dahada içime kapandım.aslında konuşkan birisiyim ama yeni tanışınca kendimi ifade edemiyorum konuşucak konu bulamıyorum.işe girdim bulunduğum yerde 7 bayanız.onlar çok rahat güzel konuşuyorlar fakat ben bazen çok iyi hissediyorum bazen hiç konuşmak istemiyorum.işyerinde bildiğim bir konu dahi olsa sesim kısık çıkıyor.kızların arasında kendimi değersiz görüyorum sanki beni takmıyorlarmış gibi hissediyorum.özel hayatımdada samimi olduğum arkadaşım yok evime pek misafir gelmez artık patlıcak duruma geldim.hiç aramadığım arkadaşlarımı şimdi aramakta acayip geliyor.ben napıcam bilmiyorum psikiyatri ye gittim pek etkisini göremedim.moralim çok bozuk nasıl çevremi genişleticem kendimi geliştiricem bilmiyorum.
Sonra bunu kendi kendime aştım. İnsanların arasına girmeye başladım. Kendimi sevdim ve güvendim. Mesela ses tonunuzdan başlayabilirsiniz. Kısık sesle konuşmayın mesela. İnsanların duyabileceği bir ses tonuyla konuşun. Ve fikriniz olan konularda, insanlar ne der diye çekinmeden konuşabilirsiniz. Bunu bence anca kendi isteğiniz ve çabanızla aşabilirsiniz. Yeni insanlarla tanışabilirsiniz bir arkadaşın dediği gibi. Yakınlarda çocuk parkı varsa, kızınızı götürüyorsanız, orada diğer annelerle muhabbet edebilirsiniz. Çocuk konuları hiç bitmez zaten. İlla ki konuşacak birçok şey çıkar. Bazı konularda sorular sorabilirsiniz. "ben böyle yapıyorum , acaba sen ne yapıyorsun bu konuda" gibi. Evinize illa ki yakın bir yerlerde oturuyordur o kadınlar. Sonra ev ziyaretleri de olabilir bu şekilde. Olmasa bile en azından üzerinizdeki kötü düşünceleri atmanız için size yardımcı olur.
