- 14 Mayıs 2025
- 11
- 7
- 1
- 39
- Konu Sahibi crocus3434
- #21
Hassas ve duygusallığınızı kendi iyiliğiniz için törpüleyin, anneciğinizin kaybı da duygusallığınızı arttırmış, annenizin kaybıyla yaşadığınız acı için, aşırı duygusallığınız için gerekirse psikolojik yardım da alın.
İnsanların davranışlarını kafanıza takmamak için de bence kendinize bir hobi edinin, kendinizden başka kimseye de pek değer vermeyin, herkese hak ettiği kadar
Aslında kendime vaktim bile kalmıyor akşama kadar çalışıyorum eve gidip yemek vs. sonra seramik yapıyorum evde hobi olarak fakat yine de bu kadar şeyin arasında epeyce önemli bir yere koymuşum insanları.. Yardım almayı düşünür oldum ben de bunu muhakkak yapıcam ilk fırsatta yoksa olan hep kendime olacak.. Çok tatlısınız yorumunuz iyi geldi teşekkür ederim.
Neyse bunu anlatmamın sebebi hassasiyetimin olması anlatacağım konuyla ilgili.. Kayınvalideme anneler günü hediyesi alıp kargoyla gönderdim evde olmadığından mütevellit alt katlarındaki markete bıraktılar. 2 gün geçtiği halde alan olmamış neyse eşim geçtiğimiz cumartesi teyzesini ve annesini bir iş için bir yere götürecekti eşime dedim ki marketten sen al hediyeyi annene ver günlerdir duruyor o da vermiş .. Sabah vermiş ve gün boyu ne aradı ne sordu bir teşekkür beklerdim dedim eşime o da haklısın niye aramadı ki acaba dedi.. Neyse ertesi gün yani anneler gününde ağlayarak uyandım aşırı duygusalım. Eşimle 3 saat süren bir yere gitmemiz gerekiyordu sabah önce annemin mezarlığına sonra da yola çıktık. Bu arada sabah arabaya binerken eşim telde annesiyle konuşuyordu ben arabaya bindim kapattılar neyse.. Dedim ki eşime insan bi aramaz mı ya bugün benim en kötü günüm bana verdiği değeri gördüm dedim. O da çok haklısın ben de kızdım bu kızı niye aramadın dünden beri bi teşekkür etmek çok mu zor yanında olmak çok mu zor diye dedi .. O da demiş ki ee oğlum teyzen vardı açamadım onun yanında (ne alaka burayı hiç anlamadım nasıl bir bahane bu insan gururlanarak açar) hadi yanındayken açamadın hiç mi fırsatın olmadı aramaya iki saniyelik iş.. Neyse anneler gününde de akşam oldu artık biz dönüş yolundayız bu saatten sonra arasa da açmıcam haberin olsun dedim eşime.. Neyse bu konuşmanın akabinde eşimi aradı beni istedi ben de konuşmak istemediğimi söyle dedim konuşmadım. Sonra beni aradı defaatle açmadım. whatsaptan beni çok üzdün senden bunu hiç beklemezdim sebebini bilsen böyle davranmazdın yapacak bir şeyim yok canın sağolsun yazmış.. Ben de sende beni çok üzdün bana değerini ortaya koydun ben istedim ki bugünümü sen doldur sen aramadın bile oğlun sabah seni aramasaydı aramayacaktın onun demesiyle ara istemiyorum içinden gelmiyorsa orası ayrı dedim. Çok kırıldım senin de canın sağolsun dedik ve konu kapandı günlerdir konuşmuyoruz.Eşim neden aramadığımı sordu ben de içimden gelmiyor haksız olan o gönlümü onun alması lazımdı aramıcam çok kızgınım dedim. İster istemez eşimde huzursuz bu durumdan ama inanın ben böyle bir insan değilim kayınvalidemin telefonuna cevap vermemek ya da msjla sitem etmek hiç bana göre şeyler değil ödüm kopar birinin kalbini kırarım diye ama o gün çok farklıydı çok duyguısaldım.. Şimdi de içimden hiç aramak gelmiyor böyle olunca da eşim üzülüyor ne yapıcam bilmiyorum kendimi çok suçlu hissediyorum
