İnsanlar haz vermiyor

turkuazhayat

Üye
Kayıtlı Üye
23 Mayıs 2019
116
247
18
41
Selamlar.

Kızlar hayatımdaki insanlar artık bana hiç haz vermiyorlar. 35 yaşındayım, eskiden yeni insanlar tanımak beni heyecanlandırırdı. Şimdi zerre heyecanım ve ümidim yok insanlara karşı. Herkes o kadar aynı fabrikadan çıkmış gibi birbirinin aynısı ki... Kadın arkadaşlar edineyim desem, açık aramalar, laf sokmalar,,imalar, mutsuz etmeye çalışmalar...Bilirsiniz işte... Ben kalp kırmak ve vebal almak istemiyorum, onun için insanlara düzgün davranıyorum. Ha ben böyle yapınca onlar da bana mı öyle oluyor? Hayır oh bu cevap edemiyor deyip iyice azıyorlarlar. Bu sefer de tiksinti geliyor bana.

Annemle görüşüp, takılıyorum ama o da haz vermiyor. Hep damat ve gelininin dedikodusunu yapmak istiyor. Yıllardır aynı muhabbetleri yapıyor ya. "musluk bozuldu" desem yine onu bile damat ya da gelin dedikodusunu getirmeyi başarıyor. Hele bir de kendisini annelikte yetersiz bulduğu için benim anneliğimde açık aramaya çalışması yok mu? Offf offf

Eşime gelirsek. Eşimin bir çok iyi özelliği var. Ama maalesef çok neşesiz bir insan ya. Ben neşemle, gülmemle meşhur biriyim. Ama eşim işten geliyor, karedenizde gemileri batmış gibi somurtuyor. Diyorum ki herhalde çok kötü bir şey oldu, sonra aklıma geliyor, haaa her zamanki depresif hali ya diyorum. Neşeli, keyifli, şamata birisi Olsun isterdim.

Ben de kendimi oğluma verdim,ne yapayım?
 
Selamlar.

Kızlar hayatımdaki insanlar artık bana hiç haz vermiyorlar. 35 yaşındayım, eskiden yeni insanlar tanımak beni heyecanlandırırdı. Şimdi zerre heyecanım ve ümidim yok insanlara karşı. Herkes o kadar aynı fabrikadan çıkmış gibi birbirinin aynısı ki... Kadın arkadaşlar edineyim desem, açık aramalar, laf sokmalar,,imalar, mutsuz etmeye çalışmalar...Bilirsiniz işte... Ben kalp kırmak ve vebal almak istemiyorum, onun için insanlara düzgün davranıyorum. Ha ben böyle yapınca onlar da bana mı öyle oluyor? Hayır oh bu cevap edemiyor deyip iyice azıyorlarlar. Bu sefer de tiksinti geliyor bana.

Annemle görüşüp, takılıyorum ama o da haz vermiyor. Hep damat ve gelininin dedikodusunu yapmak istiyor. Yıllardır aynı muhabbetleri yapıyor ya. "musluk bozuldu" desem yine onu bile damat ya da gelin dedikodusunu getirmeyi başarıyor. Hele bir de kendisini annelikte yetersiz bulduğu için benim anneliğimde açık aramaya çalışması yok mu? Offf offf

Eşime gelirsek. Eşimin bir çok iyi özelliği var. Ama maalesef çok neşesiz bir insan ya. Ben neşemle, gülmemle meşhur biriyim. Ama eşim işten geliyor, karedenizde gemileri batmış gibi somurtuyor. Diyorum ki herhalde çok kötü bir şey oldu, sonra aklıma geliyor, haaa her zamanki depresif hali ya diyorum. Neşeli, keyifli, şamata birisi Olsun isterdim.

Ben de kendimi oğluma verdim,ne yapayım?
yine eskilerden dem vurucam:) çocukluk ve gençliğimde gerçekten adap vardı..birilerine zayıfsın, yada kilolusun demek bile ayıp sayılırdı...kimsenin maaşı sorulmaz, misafirlikte para konusu konuşulmazdı, ayıp sayılırdı...misafir el
üstünde tutulurdu...insanlar birbirine laf sokmaz, tam tersi bi kusuru varsa, görmezden gelinirdi...özel hayat anlatılmazdı..başka mahalleye taşınsan bile, eski komşularını unutmaz, arar sorardın..dostluklar, komşuluklar, uzun yıllar sürerdi...eskiden bankalarda kredi olayı yoktu...insanlar sıkıştığında, akraba yada yakın komşularından borç para alıp verirdiler...herşey ama herşey, o kadar güzel ve mutluluk vericiydiki, bugünlere geleceğimizi hayal bile etmezdik...
malesef günümüzde, bırakın arkadaşlığı, kardeşten bile fayda yok...akraba akrabadan, komşu komşudan, çocuklar ana-babasından kaçar durumdalar...arkadaş denilen kişilerlede bir araya gelince lay lay lom muabbetler, ortamdan kim önce kalkarsa, onun arkasından dedikodusunu yapma vss...
maneviyat kalmadığı içinde, hayatın ne tadı, nede tuzu kaldı....
 
Selamlar.

Kızlar hayatımdaki insanlar artık bana hiç haz vermiyorlar. 35 yaşındayım, eskiden yeni insanlar tanımak beni heyecanlandırırdı. Şimdi zerre heyecanım ve ümidim yok insanlara karşı. Herkes o kadar aynı fabrikadan çıkmış gibi birbirinin aynısı ki... Kadın arkadaşlar edineyim desem, açık aramalar, laf sokmalar,,imalar, mutsuz etmeye çalışmalar...Bilirsiniz işte... Ben kalp kırmak ve vebal almak istemiyorum, onun için insanlara düzgün davranıyorum. Ha ben böyle yapınca onlar da bana mı öyle oluyor? Hayır oh bu cevap edemiyor deyip iyice azıyorlarlar. Bu sefer de tiksinti geliyor bana.

Annemle görüşüp, takılıyorum ama o da haz vermiyor. Hep damat ve gelininin dedikodusunu yapmak istiyor. Yıllardır aynı muhabbetleri yapıyor ya. "musluk bozuldu" desem yine onu bile damat ya da gelin dedikodusunu getirmeyi başarıyor. Hele bir de kendisini annelikte yetersiz bulduğu için benim anneliğimde açık aramaya çalışması yok mu? Offf offf

Eşime gelirsek. Eşimin bir çok iyi özelliği var. Ama maalesef çok neşesiz bir insan ya. Ben neşemle, gülmemle meşhur biriyim. Ama eşim işten geliyor, karedenizde gemileri batmış gibi somurtuyor. Diyorum ki herhalde çok kötü bir şey oldu, sonra aklıma geliyor, haaa her zamanki depresif hali ya diyorum. Neşeli, keyifli, şamata birisi Olsun isterdim.

Ben de kendimi oğluma verdim,ne yapayım?
kendini kişisel gelişimine ver o zaman yeni bir dil öğrenmek bir kursa gitmek gibi gibi
çünkü o dediğin hissi biliyorum ben üniversiteye okula devam etmeye başlayınca geçmişti
sürekli bir şeyler öğrenebileceğin ortamlarda yeni bir şeyler öğrenebileceğin insanlarla bulunmak o hissi ancak yok eder
insan beyni yeniyi keşfetmeye öğrenmeye aç çünkü
 
bana da insanlar haz vermiyor, o nedenle forumdayım. forumdakiler de insandı sahi, değil mi?
 
Back
X