Slm arkadaşlar.oyle canım sıkılıyorki anlatamam.biliyorsunuz benim tek taraflı misafirlikleri.esim hayatına fazla insan sayan biri.ama çevresinde görüşmeler sürekli bizde oluyor diye konu açmıştım.abartisiz her geleni yemekli ağırlıyorum ailesi arkadaşlari.ben bunlara mesafe koydum baya.akrabalarida aynı.cok taviz verdik biliyorum.geleni çok güzel yemekli ağırlıyoruz ediyoruz.ama bazen canım öyle sıkılıyorki diyorum ben öle bana sofralar kursunnlar diye beklemiyorum hani bir kahve icmelik değişik biyere gitsem yeticek.esime göre cocuklusun cocuklusun.artik insanlarıda öle hir alistirdiki artık insanlarda sen cocuklusun biz gelelim modunda.bugun eşimle tartıştık.ben cocukluysam ozaman banada gelmesinler dedim.bana gelirken ben çocuklu değilim ama ben gideceğim zaman cocukluyum insanları bu şekilde öyle bir alistirdi.insanlar görevim olarak bakıyor.bunlara birbir mesafe koyuyorum bu sefer ben huysuz muamelesi karşılık bekleyen muamelesi görüyorum.esim beni anlamamakta ısrarlı.ven bu şekilde şikayet edince bana sinirleniyor kızıyor.ama ben hep dört duvar arasında millete yemekli yapicam.artik okadar nefret ettim ki bu durumdan.misafir dedilermi tüylerim dikiliyor.en iyisi ben gitmiyorum be gelenlere ben neden agirlayim milleti.anlatamiyorum bir türlü eşime.hemen savunmaya geçiyor beni suçluyor.diyorum ben çocuklarla hep yemekli agirlarken neden ben gidemiyorum bı yere.bende gitmek istiyorum diyorum.yok anlamiyor