İnsanlara alışamadım

Merhabalar hayırlı akşamlar öncelikle sayın kk sakinleri :) bu sorunum burdaki birçok sorundan falan ağır olmayabilir ama kendime dert ediyorum. Ben insanlara alışamıyorum.

Bir yerde yeni arkadaşlıklar edinsem hiç ilerletemiyorum ve samimi olamıyorum ve en önemlisi de insanlardan sıkılıyorum samimi olduğum eski arkadaşlarım var bi iki tane onlarla da eskiden tanıştığım için yılların verdiği alışkanlık var. O arkadaşlarım bile kendilerine yeni yeni arkadaş bulup samimi oluyorlar benim tek samimi arkadaşım onlar. Okuyorum arkadaş edinrbileceğim bir çevre var yani ama olmuyor insanlarla muhabbet ederken bir süreden sonra sıkılıyorum. Hele bazı insanların kuzenleri gelir evlerinde kalırlar birbirlerinin hep birlikte vakit geçirirler ya o kadar uzakta geliyor ki bana. Kuzenim de yok zaten

Evde oturmak sıkıyor bazen şöyle anlaşabildiğim bir arkadaşım olsa gezsek sohbet etsek falan diyorum sonra başka bir gün bir arkadaşla biraz vakit geçirsek sıkılıyorum insanların yanında kendim gibi olamıyorum sanki eve gelince oh be diyorum yalnızlığımla başbaşa kalıyorum yine :)

Ben nasıl insanlara alışabilirim samimi güzel ilişkiler kurabilirim. İnsanları böyle arkadaşlarıyla gezerken eğlenirken dertleşirken görünce de kıskanıyorum. Hem kıskanıp hem yalnızlık istemem sonra da arkadaşsızlıktan yakınmam garip ama ben kafadar arkadaşlar istiyorum ya :) nasıl arkadaşlık kurabilirim kendimi değiştirmeye hazırım yeter ki şunu sorun çözülsün

Kafa insanların olduğu ortamlara gir. Muhabbetlerinden sıkılmayacağın türden. Mesela okulun değişik topluluklarına katılabilirsin yada dans kursuna falan kaydolabilirsin. Değişik tipler oluyor.

Edit: Yaşın 16ymış ya ben üniversitedeymişsin gibi düşünerek yazdım. Neden sıkılıyosun ki muhabbetlerinden? Lisede bol bol geyik döner, ben özlüyorum lisedeki ortamlarımı valla.

Sosyal fobi cennetiymiş kardeş burası... Profesyonel yardım almak en güzeli ama sıradan tavsiyeler istiyorsan insanlardan korkma derim. Her birimiz hatalar yapıyoruz, er ya da geç benzer sınavlardan geçiyoruz. Girişken olmaya çalış, aklına geleni söyle, çok eleyici davranma.

Belli bir yaştan sonra arkadaş edinmek cook zor heleki suan evliyim hic arkadaş edinmedim herkesin kendi hayati ,ugrastigi seyler var arkadasa vakit kalmiyor

Lisedeydi kizkiza yatiya kalip elimizde kahve kupalariyla battaniye altinda dertlesip ,dedikodu yapmalar ,gezmeler ,samimi dostluklar

Ama biyerden sonra kalmiyor hepsi yuzeysel oluyor olsada"zaten bende kimseye pek guvenmiyorumda" , oyuzden benim icin olsada olur olmasada olur ugrasmiyorum yani kafama göre birini bulmamda cok zor bende cabuk sıkılıyorum ama bunun icin kendini degistirmeye ,cabalamaya degmez gibi geliyor :)

Aaa biri benim yerime yazmis sanki
Ben de oyleyim canim takma kafana

İşte o dediğiniz kız kıza yatıya kalmalar falan hiç yapamıyorum bende lisedeyim ama ortam da bunda etkili sanırım okulumdaki insanlar hiç öyle tipler değil

Sorunun insanlara alışamamak değil, kendine kafa dengi arkadaş bulamıyorsun. Paylaşacak konuşacak bir şey bulamıyorsan sıkılman normal.

İnşallah Üniversitede olur bari lisede ümidi kestim ama ya ordaki da böyle olursa diye korkuyorum

Bence en iyisi bu.Ben de senin gibi biriyim ve hiç sorun etmem bunu.
Kafadar bir arkadaşı herkes ister.Çevremde benim gibi olan 1 tane bile arkadaşım yok ne kız ne erkek.İlgi alanlarım biraz farklı çevremdeki insanlardan.Ama diğerleriyle arkadaşlık kurmama engel değil bu.Hala güldüğüm,eğlendiğim arkadaşlarım var.Sonuçta insanları oldukları gibi kabullenmek gerek.Sohbetin bir yere kadar olur ama en azından bir şeyler paylaşabileceğin insanlar olur yanında.Diğer arkadaşlarınla da vakit geçir yani demek istediğim o.Kendini kabul ettirmeye çalış,seni sen olduğun için sevsinler.
Umarım üniversitede çok buluruz kafa dengi arkadaşlar

İnşallah ya hani sevgili işi nasip derler ya iyi bir arkadaş da öyle sanırım hemen bulunmuyor ne yazık ki

Bir de insanların iyi arkadaşlıklarını kıskanır oldum ne ara böyle düştüm ben