meslek ne, yeniden öğrenciliğe dönmeden de mesleğinizle daha faydalı kurumlara geçiş yapabilirsiniz.
kamuda çalışmak mesela size bu hissi sağlayabilir, en nihayetinde bir patrona değil de kamuya iş yapıyor olacaksınız.
ya da mevcut işinizde kalıp kişisel zamanınızda sosyal projelere destek verebilirsiniz maddi veya manevi.
Madem maaşın iyi hayır kurumlarına çydd gibi destekte bulun. Zamanın varsa onlara manevi destek de ver. İlla sıfırdan başlamak zorunda değilsin ki...
Kamuda çalışmak konusunda endişelerim var ne yazık ki. KPSS denemedim bile hatta.
Adam kayırmanın ve torpilin en yüksek olduğu kurumlar kamu kurumları şuanda. Özel olarak bir siyasi parti nezdinde söylemiyorum, genel olarak belirtiyorum.
Elbette sosyal projelere destek veriyorum, bağışta yapıyorum ama yeterli değil bu. Ayrıca, İstanbul şartlarında ve özel sektörün yoğunluğunda kişisel bir zamandan bahsetmek çokta gerçekçi olmuyor. Gerçekten katma değeri yüksek bir şeyler yapmak için de vakit kalmıyor. Finans kuruluşunda çalışıyorum ve günün sonunda yaptığımız şey güçlü olanı daha da güçlü kılmak...
Sektörün ya da kapitalist düzenin bir sonucu bu. Ne yazık ki.
Alaninizi bilmiyorum ama alaninizla ilgili ya da yakın bir alanda yüksek lisans ve doktora yapıp çok iyi yerlere gelebilirsiniz. Calistigim okula seminer vermek için gelen kişilere bakıyorum hepsini alanı farklı ama hepsi alanını eğitimle bağdaştırma ve bir ucundan eğitime dokunup kendini o alanda geliştirmiş.
sizin durumunuzda bir arkadaşım var. O da işinin kendisini tatmin etmediğini söylemişti. O da bankaci. Size şimdi söylediğini söylemiştim ona da. Simdi işten çıkınca yüksek lisans gidiyor. Bir de henüz 10 aylık bir bebeği olmasına rağmen.İİBF.
Ama şanslı olanlardanım ben. İş buldum, bla bla.
Başkası tatmin olurdu eminim ama ben olamıyorum.
Yeterli gelmiyor ne yapsam.
Yüksek lisans bende düşünüyorum ama şuan ne yazık ki vakit yok. Yapmaya kalksam zaten ekibim ve müdürüm desteklemez. Hatta erken olduğunu söyleyebilirler.
İlk önceliğim yabancı dil şuan. Zaten fena değil yabancı dilim, 2.sini öğrenmeye niyetliyim. En kısa sürede 2. bir yabancı dil öğrenmeye başlayıp yeni bir iş arayacağım. Belki yüksek lisans yapmaya başlayıp üniversitelere başvururum, kim bilir. :)
anlıyorum, aklıma güzel fikir gelirse yazarım, konunu takipteyim.
aynı şeyleri çok düşündüm zamanında, elim istifaya gitti gitti geldi, kendime daha çok inanacağım bir yol seçemedim ben, umarım güzel fikirler gelir.
bankacılık pis meslek hakikaten...
Bu yazdıklarınız çok güzel ama Türkiye şartlarında çok zor ve büyük fedakarlık gerektiren şeyler. Keşke hepimiz bırakıp gidebilsek ( ben bırakıp gittim ama deli gibi pişman oldum orası da ayrı konu neyse ) Ama hayır kurumları, hayvan barınakları gibi yerlerde de aktif olarak görev alabilirsiniz. İnanın sevgiye aç onlarca, binlerce can var.
sizin durumunuzda bir arkadaşım var. O da işinin kendisini tatmin etmediğini söylemişti. O da bankaci. Size şimdi söylediğini söylemiştim ona da. Simdi işten çıkınca yüksek lisans gidiyor. Bir de henüz 10 aylık bir bebeği olmasına rağmen.
Gerçekten çok pis...
Günün sonunda herkes mutsuz, benim işimse daha da mutsuz etmek üzerine kurulu sanki. Deadline'lardan, toplantılardan ve günün sonunda aynı yere geri dönmekten yoruldum.
Elde var 0 gibi hissediyorum.
Aşçı olsam yemeklerimle insanları mutlu ederdim, doktor olsam hastaları iyileştirirdim, avukat olsam imkanı olmayan insanlara ücretsiz avukatlık yapardım, psikolog olsam ya da öğretmen benim dokunduğum insanların dünyayı değiştirebileceğine inanırdım.
Şuan sadece mevcut düzeni besliyorum ve bundan hoşlanmıyorum.
Çok doğru. Yapılacak çok şey var. Ucundan yakalamam gerekiyor.
bence her mesleğe insanların ihtiyacı var ki o meslekler var.
ama sizin gibi finansçıların işlerine inanmaları gerçekten zor.
yoksa aldığınız eğitimle gayet de insanlara faydalı olabilirsiniz.
ama işvereniniz insanlara değil de kendisine faydalı olmanız konusunda size baskı yapacak tersi durumda işinize son verecektir. bu durumda da kişinin mesleğiini sorgulaması doğal oluyor.
Kesinlikle. :)
Birde ben iktisat mezunu değilim, çok daha toplumsal konulara eğildim. Biraz bu sektöre mecburen girdim, acilen kazanmalıydım, ayaklarımın üzerinde durmalıydım. İlk başlarda sevdim de yalan söyleyemem, iyiydi, güzeldi, param vardı, tatmin oluyordum, öğrenciyken yaşadığım sıkıntılar yoktu. Ama şuan her sabah ben ne için gidiyorum ki işe diyorum, bugün ki amacım nedir?
Kime faydam dokunacak?
Sektör zaten ruhunu kaybetmiş insanlarla dolu, ruhumu kaybedip onlar gibi olmak istemiyorum.
Kendi işim olsa hayalleri kurmaktan yoruldum, hayaller gerçek olunca anlamlı çünkü.
Umarım bir şeyler yapan ben ve benim gibilere örnek insanlar vardır ve umarım benim kararlarım da birilerine ilham olur.
Ne mezunusunuz? Merak ettim. Ben İktisattan mezun olmak üzereyim de, konunuz ilgimi çekti.Kesinlikle. :)
Birde ben iktisat mezunu değilim, çok daha toplumsal konulara eğildim. Biraz bu sektöre mecburen girdim, acilen kazanmalıydım, ayaklarımın üzerinde durmalıydım. İlk başlarda sevdim de yalan söyleyemem, iyiydi, güzeldi, param vardı, tatmin oluyordum, öğrenciyken yaşadığım sıkıntılar yoktu. Ama şuan her sabah ben ne için gidiyorum ki işe diyorum, bugün ki amacım nedir?
Kime faydam dokunacak?
Sektör zaten ruhunu kaybetmiş insanlarla dolu, ruhumu kaybedip onlar gibi olmak istemiyorum.
Kendi işim olsa hayalleri kurmaktan yoruldum, hayaller gerçek olunca anlamlı çünkü.
Umarım bir şeyler yapan ben ve benim gibilere örnek insanlar vardır ve umarım benim kararlarım da birilerine ilham olur.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?