Bircoğumuz böyleyiz sanırım ama daha cok erkekler kovalamayı sever.Yillardir saçma ilişkilerin, adi erkeklerin, ne istediğini bilmeyenlerin derdiyle uğraştim.Insanın karşisina bir tane mi adam çıkmaz?Direkt yatalım diye gelenler, ne istediğini bilmeyenler, iliski ya da evliliğini saklayanlar, skor peşinde olanlar geçmişe saplanip kalanlar...Sonunda istediğim gibi birini buldum ilk sevgilisi benim, daha once kimseyle bir şey yasamamış.Surekli okumakla ugrasmış simdi de uzman doktor olmak için uğraşıyor.Inanılmaz yoğun çalışıyor.Benimle ilgilenmedigi icin bu batti.Birlikteyken pek konuşmuyor ben de tam tersine eğlenceli bir insanımdır bazen çok sıkılıyorum.En sonunda bana haber bile vermeden tatile gitmesi ben de bitirdi.Ha bunu da onemsememekten falan yapmiyor.O kadar yol yordam bilmiyor ilişki raconunu bile bilmiyor.Onun dısında bulustugumuz zaman bana karşı ilgili ne dersem yapar, ağzıma bakar, elimi cebime attırmaz.Sevildiğimi hissediyorum ama bu sefer ben de enn ufak kıpırtı yok.Bazen sarıliyor öpüyor midem bulaniyor ki ben çok istekli biriyimdir.Beni cinselige de zorlamadi yani bu zamanda nasıl böyle bir erkek kalmış dıyorum ama yok.Hafta sonu buraya gelecekmiş beni ikna etmeye çalışacak muhtemelen mantığımı kullanmaya çalışıyorum kariyerli ailesi uzakta çöpsüz üzüm bana ilgili istese de aldatamaz