Ben de buyuk sehirden,alistigim yetistigim,ailemin arkadaslarimin oldugu bi yerden sessiz sakin bi ilceye geldim.Sizin gibi hamileydim tasinirken,hastane icin uzun yollara git gel mi yapmadim,haftalarca esim baska yerde ben baska yerde mi kalmadim.
Bebegim dogduktan sonra rahatsizlandi iki aylikti hastanelerde perisan olduk.İki kez de yatis verdiler kucucuk bebegime.Allah a sukur simdi iyi oglum.Kontrollere yine gidip geliyoruz.Bu ilceyi ilk tasindigimizdan beri sevmedim sevmiyorum.İnsanlari soguk,kafa dengi biri yok,yalniz oldugum icin bebegimle cok zor zamanlar gecirdim,bazen bunalimlara yaklasip yaklasip geri kaciyorum,cinnet bahcelerinde cicek topluyorum.Velhasil, siz yazinca kendime benzettim...
Yine de sukur demeliyiz,hele o hastane koselerinde surundukten sonra,sıkıcı bi sehirde zor da olsa bebegimi saglikla buyutebileyim yeter bana.Sevmedigim evimde olmaya raziyim,yeter ki esim, cocugum, saglik, huzur olsun...