- 20 Mayıs 2015
- 10
- -36
- 86
- Konu Sahibi derya sahici
- #1
Merhaba.benim derdim yalnızlık.o kadar yalnızım ki bunları kelimeler ile ifade edebilmemin mümkünati asla yok. Öncelikle 25 yaşındayım ve tüm arkadaşlarım evlendi. Çocukları var . Benim ise değil sevgilim etrafımda erkek sinek bile yok.kriterlerime uymayan biri olunca asla düşünmeden hemen başımdan saviyorum.ama çok da yalnızım ailem dışında hiç kimsem yok.o kadar yalnızlık çekiyorum ki artık evlenmek istiyorum.ve annem sürekli her gün evlen evlen diye başımın etini yiyor.ama ben gerçekten adam gibi biri olmadan ömür boyu bekar kalmaya razıyım.ben efendi düşünceli sevgi ve saygılı işinde gücünde birini istiyorum.karakter benim için çok önemli bu şekilde yillar geçti ve tüm arkadaşlarım evlendi çocukları var.bende bebeğim olsun istiyorum.ama bu yalnızlık ile çok zor.en son bir bir buçuk yıl önce erkek arkadaşım vardı.onunnda ailesi problemli idi.aşırı büyük problemli idiler.uzun hikaye ailem istemedi onları.simdi ise her gün bir arkadaşım evleniyor ve ben gördükçe kahroluyorum.dayanamiyorum artık bu acıya intihar etmeyi düşünüyorum artık.kafama koydum.kimse beni sevmiyor herkes menfaat peşinde .bir tane adam gibi biri asla bizi bulmaz.gercekten öyle..karsima asla insan gibi bir adam çıkmıyor.bende sosyal biri değilim evden çıkmam dışarı pek.sadece gerekli alışveriş yapmak için çıkarım.cok zor durumdayım.cok kötüyüm gerçekten artık dayanacak gücüm kalmadı bende bebeğim olsun çok istiyirum çok üzülüyorum.
