Merhabalar..
Sıkıntımı ne kadar anlatsam boş,artık yaşamamın bir sebebi olmadığını düşünecek kadar çaresiz,zavallı hissediyorum kendimi.Üniversite son sınıf öğrencisiyim güzel bir şehirde okuyorum maddi olarakta bir sıkıntım yok ailem iyi.Ama ben o kadar salağım ki bunların değerini görmeyecek kadar bir erkeğe kapıldım gittim.Yaptığım hataları burada çok anlattım,yorumlar rahatlattı ama ben yine aynı ben.
Üç yıl sürmüştü onla beraberliğim.Güzel şeylerde oldu ama bana hayatı zindan etti.Hep yalan,dolan,baskı,küfür..Şimdi psikolojim o kadar bozuk ki durduk yere ağlamalarım,neden ben yaşıorum ki demelerim,yalnızlığım..
O gerizekalı kendini başlarda öyle bir sevdirdi ki zamanla azalan ilgisine rağmen ona daha çok bağlandım.Üç yıl boyunca hep kısıtlandım ama kendi hayatına,içmesine,gezmesine baktı.Beni hiç ama hiç dinlemedi.O kadar çok fedakarlık yaptım ki onun için ama bunun hiç birini göremecek kadar aptal..Ben ayrıldım ondan çok ağladı yalvardı ama dönmedim.Geçen 4,5 ayda toparlamış kendini facede hep takip ettim.Kızlarla arkadaşlarıyla içkili ortamlarda fotolar koyuyordu hergün.Mutluydu.
Onun mutlu olmasına daha fazla dayanamadım mesaj attım ona..O da aradı konuştuk biraz.Seni unutmak için çok kişiyle yattım dedi.Sen beni hep boş yere suçladın seninle çıkarken seni hiç aldatmadım ben dedi.Gel bana yeniden dedi,senden başkasını sevmedim dedi.Onlar senin tırnağın olamaz dedi..Hepside O.... DEDİ..Sen benim sevdiğimdin dedi.Çok ağladım anneme babama dedi.Unutamıyorum baba diye babamla oturup ağladık biliyor musun sen bunları dedi..
Ben de dedim ki benim senden midem bulanıyor dedim.Biraz konuştuk anladım ki 100.defa yine olmayacak.3 gündür ruh gibi ne yemek ne uyku var.Sürekli beynimde o var Alahım canımı alda şu acıyı yaşatma diye dün çok ağladım.Şuan biraz iyiyim buraya yazabiliyorum..Artık hata yapmak istemiyorum,çektiğim şu acıdan kurtulmak istiyorum..Uyumak istiyorum..Desteğinizi bekliyorum..
Sıkıntımı ne kadar anlatsam boş,artık yaşamamın bir sebebi olmadığını düşünecek kadar çaresiz,zavallı hissediyorum kendimi.Üniversite son sınıf öğrencisiyim güzel bir şehirde okuyorum maddi olarakta bir sıkıntım yok ailem iyi.Ama ben o kadar salağım ki bunların değerini görmeyecek kadar bir erkeğe kapıldım gittim.Yaptığım hataları burada çok anlattım,yorumlar rahatlattı ama ben yine aynı ben.
Üç yıl sürmüştü onla beraberliğim.Güzel şeylerde oldu ama bana hayatı zindan etti.Hep yalan,dolan,baskı,küfür..Şimdi psikolojim o kadar bozuk ki durduk yere ağlamalarım,neden ben yaşıorum ki demelerim,yalnızlığım..
O gerizekalı kendini başlarda öyle bir sevdirdi ki zamanla azalan ilgisine rağmen ona daha çok bağlandım.Üç yıl boyunca hep kısıtlandım ama kendi hayatına,içmesine,gezmesine baktı.Beni hiç ama hiç dinlemedi.O kadar çok fedakarlık yaptım ki onun için ama bunun hiç birini göremecek kadar aptal..Ben ayrıldım ondan çok ağladı yalvardı ama dönmedim.Geçen 4,5 ayda toparlamış kendini facede hep takip ettim.Kızlarla arkadaşlarıyla içkili ortamlarda fotolar koyuyordu hergün.Mutluydu.
Onun mutlu olmasına daha fazla dayanamadım mesaj attım ona..O da aradı konuştuk biraz.Seni unutmak için çok kişiyle yattım dedi.Sen beni hep boş yere suçladın seninle çıkarken seni hiç aldatmadım ben dedi.Gel bana yeniden dedi,senden başkasını sevmedim dedi.Onlar senin tırnağın olamaz dedi..Hepside O.... DEDİ..Sen benim sevdiğimdin dedi.Çok ağladım anneme babama dedi.Unutamıyorum baba diye babamla oturup ağladık biliyor musun sen bunları dedi..
Ben de dedim ki benim senden midem bulanıyor dedim.Biraz konuştuk anladım ki 100.defa yine olmayacak.3 gündür ruh gibi ne yemek ne uyku var.Sürekli beynimde o var Alahım canımı alda şu acıyı yaşatma diye dün çok ağladım.Şuan biraz iyiyim buraya yazabiliyorum..Artık hata yapmak istemiyorum,çektiğim şu acıdan kurtulmak istiyorum..Uyumak istiyorum..Desteğinizi bekliyorum..
