Merhaba arkadaşlar..
Benim derdim sizlerinkinin yanında belki çok önemsiz kalacak kusura bakmayın ama hayatımı kötü etkiliyor.
Bekarım, tek yaşıyorum.Çok ama çok yoğun çalışıyorum, haftanın 6 günü akşam 7lere kadar. Çok stresli bir iş.
O kadar yoğunum ki sosyal hayatım yok denecek kadar az. Sanki kendi hayatımdan gençliğimden feragat ediyormuşum gibi geliyor çoğu Zaman.
Ve o ben işte kişilik değiştiriyorum! Normalde o kadar sakin ve anlayışlı bir insanımdır ki, ama iş yerinde bir o kadar agresif.. En ufak bir hataya tahammülüm yok, hata yapanları affedemiyorum sinirleniyorum kalplerini kırıyorum. Sonra vicdan azabı duyuyorum ama geçmiş ola... İtici derecesinde mükemmelliyetçi oluyorum.İş arkadaşlarım farkındayım ki benim bu tavrımdan rahatsız.Ama sonuç olarak birinin işleri toparlaması lazım değil mi? Çok yoğun bir çalışma temposundayız.Haftalardır öğle arası bile yapmıyorum ama iş arkadaşlarım öğle aralarında uyuyacak kadar rahatlar. Onları öyle görünce de deliriyorum.. Öyle çokta tecrübeli değilim hepi topu 2 yıldır iş hayatındayım ama şimdiden o kadar yoruldum ki.
En ufak bir hatayı kaldıramayacak bir sektör.en ufak bir hatamız milyarlarca lira kayıp demek.
Eve gittim mi acaba bir hata yaptım mı diye düşünmekten uyuyamıyorum.Bacak Ağrı'sından bazen uykumdan uyanıyorum .. Hatta öyle ki iş çıkışı eve yürürken topallıyorum yorgunluktan.Tek enayi ben miyim?
Bıktım bu stresli hayattan. Tası tarağı toplayıp köye yerleşmek istiyorum.Ömür boyu kendi kendimi mi yiyeceğim Böyle ben?
