- Konu Sahibi sorymother
- #1
üniversiteyi bitirdim güzel bir mesleğe sahip oldum ardından bir çocuk sahibi oldum.şimdi iki yaşında bir oğlum var.yakınlarım dahil herkes artık işe başla diyor.oysa benim aklım ne ayda alacağım parada ne de giyeceğim bir kat elbisede...şu an çocuğumla çok mutluyum.
gündüzleri babası işe gidince oynadığımız oyunlara onun bana sarılışına bayılıyorum.anne ben seni seviyorun sende beni ikimizde birbirimizi seviyoruz deyişi herşeyden bir başka.uykusu gelince yanıma sokuluşu yanağımı okşayışı.gün be gün gözlerininin içine baka baka büyümesini izlemek bambaşka.
ne varki eşim dahil herkes verirsin kreşe havasında...işe başlamazsan ikinciyi yap diyorlar.eşim dur ben seni evin kölesi yapacağım diyor.evvelden anlayışlı olan insan şimdi ev işlerinde emrivakilerle hareket ediyor.ailemse bambaşka,başlamıyorsan gel bizim yanımızda kal sene içerisinde 2-3 ay yanlız kalmayalım diyor.herkes beni bana bırakmaz havasındalar...sanki hep birşeyleri yetiştirmek zorundaymışım gibi hissediyorum.
yanlış anlaşılmasın işimi sevmiyor değilim lakin şu an oğlumla çok mutluyum oğlumuda yanımda istiyorum.işe başlasam onun okul çağına kadar yanında olmam mümkün olmayacak.herkes para makinesi görüyor,derde derman etmek için,ne hissettiğimi düşünen yok.kadın çalışmaya başlamazsa ya çocuk doğurmalı yada yaşlılara mı bakmalı,nedir bu hayatı dar etme düşüncesi.anlıyorum modern dünyada kadın çalışmadan olmuyor ama çok şeyde uçup gidiyor.o kadar güzelmiş yavrunun kokusuyla sıcaklığıyla yaşamdan bir gün daha çalmak...ne yapacağımı bilmiyorum,sanki kendi yavrumu büyütmeyi seçtiğim için şimdilik,eziyetlere katlanmak zorunda bırakılıyorum.
gündüzleri babası işe gidince oynadığımız oyunlara onun bana sarılışına bayılıyorum.anne ben seni seviyorun sende beni ikimizde birbirimizi seviyoruz deyişi herşeyden bir başka.uykusu gelince yanıma sokuluşu yanağımı okşayışı.gün be gün gözlerininin içine baka baka büyümesini izlemek bambaşka.
ne varki eşim dahil herkes verirsin kreşe havasında...işe başlamazsan ikinciyi yap diyorlar.eşim dur ben seni evin kölesi yapacağım diyor.evvelden anlayışlı olan insan şimdi ev işlerinde emrivakilerle hareket ediyor.ailemse bambaşka,başlamıyorsan gel bizim yanımızda kal sene içerisinde 2-3 ay yanlız kalmayalım diyor.herkes beni bana bırakmaz havasındalar...sanki hep birşeyleri yetiştirmek zorundaymışım gibi hissediyorum.
yanlış anlaşılmasın işimi sevmiyor değilim lakin şu an oğlumla çok mutluyum oğlumuda yanımda istiyorum.işe başlasam onun okul çağına kadar yanında olmam mümkün olmayacak.herkes para makinesi görüyor,derde derman etmek için,ne hissettiğimi düşünen yok.kadın çalışmaya başlamazsa ya çocuk doğurmalı yada yaşlılara mı bakmalı,nedir bu hayatı dar etme düşüncesi.anlıyorum modern dünyada kadın çalışmadan olmuyor ama çok şeyde uçup gidiyor.o kadar güzelmiş yavrunun kokusuyla sıcaklığıyla yaşamdan bir gün daha çalmak...ne yapacağımı bilmiyorum,sanki kendi yavrumu büyütmeyi seçtiğim için şimdilik,eziyetlere katlanmak zorunda bırakılıyorum.
